fبه گزارش یزدبانو به نقل ازطنین یاس ، گفتیم که خداوند اجازه خود را برای حضور زنان در اجتماع با شروطی اعلام می کند و در صورتی که زنان این شرایط را رعایت نکنند، صریحاً می فرماید که در منزل بمانند.

اما سؤال اینجاست در نهایت خانه داری به نفع زن مسلمان است یا حضور اجتماعی؟

باید گفت که این امر یک انتخاب و یک ضرورت است، ضروتی که شرایط بانوان و نیاز اجتماع آن را رقم می زند. شرایط یک جامعه ایجاب نمی کند، تمام زنان خانه دار باشند، چرا که در مشاغلی همچون معلمی، پزشکی، آرایشگری و... لازم است که زنان نیز هم پای مردان حضور داشته باشند و این  یک فتوای دینی است. برای مثال اگر در بحث درمانی، پزشکی زن حاذق وجود داشت از رفتن به مطب پزشکان مرد باید خود داری کرد. اما به طور کلی باید گفت که خداوند محفوظ بودن را برای یک زن بیشتر از در دسترس بودنش می پسندد و دلایل آن هم متعدد است .

نخست آنکه زن از ابتدای خلقت همواره مفعول بوده و مورد توجه جنس مخالف قرار دارد و این یک امر فطری است. از طرفی زنان علاقمند است تا زیبایی های خود را به معرض نمایش بگذارند، این دو قطب آهنربا هر چه از هم دور تر باشد نتیجه امنیت اخلاقی و ... جامعه بهتر خواهد بود.

در نوشتار قبلی گفتیم که خداوند به زنان می فرماید:خود را بیشتر بپوشانید تا مورد آزار قرار نگیرید و یا در جای دیگری می فرماید صدای خود را نازک نکنید تا اگر کسی مرضی در دل دارد با این صدا تحریک نشود.

این نشان می دهد: « چنین می شود و شده و خواهد شد که خداوند دستور اکید می دهد که از این فاجعه جلو گیری شود!»

پس در اثر همین هاست که می گوییم خانه داری به مراتب بهتر از حضور مداوم زن در جامعه  است. اما آیا این خانه داری اجباری از طرف دین است یا این که باید از محیط اجتماع به کلی دور باشند؟

در پاسخ باید گفت: خیر این طور نیست.

اگر شرایطی را که خداوند از زنان خواسته است مو به مو اجرا کنیم دیگر نباید نگران مزاحمت های گوناگون باشیم و از فعالیت های اجتماعی بهراسیم. کسی باید هراس به دل راه دهد که موارد را رعایت نمی کند و در اجتماع به گونه ای ظاهر می شود تا عمداً یا سهواًجلب توجه کند.

از نگاهی دیگر می توان گفت: در هر صورتی تداخل محل کار زن و مرد در جامعه به صلاح هیچ یک از طرفین نیست. یعنی اگر هر کدام حتی تمام موارد را رعایت کنند باز هم حدیث مشهوری است که می فرماید نگاه نا محرم تیری از تیرهای شیطان است و از این دست احادیث بسیار داریم.

این یعنی باید از اختلاط هر چه بیشتر جلو گیری کرد، اما چگونه می توان در یک جامعه به وسعت یک کشور از اختلاط های نا به جا جلو گیری کرد؟

بار ها و بار ها شنیده ایم، دو فرد به تبع نسبت های ساختگی و عجیب چون کلاسی!، همکار! و شاید هم همسایه رابطه صمیمی و گاهی خارج از عرف با یکدیگر برقرار کرده اند.

چه بخواهیم و چه نخواهیم بیشتر اوقات زندگی یک دانشجو با همکلاسی، یک خانه دار با همسایه، یک مرد و زن شاغل با همکار سپری می شود و اگر این همکار از جنس مخالف باشد در صورت رعایت نکات اخلاقی و شرعی باز هم، اگر یکی از طرفین نتواند به درستی رعایت کننده اصول باشد، آسیب هایی دو طرف را تهدید می کند. برای همین است که خداوند می فرماید: ای زنان مؤمن شما رعایت بکنید و هم زمان به مردان هم ندای چشم پوشی می دهد؛ یعنی رعایت نکات اخلاقی و اسلامی در کنار چشم پوشی از نگاه به نامحرم و هم کلام شدن با او ؛ جواب خواهد داد در غیر این صورت مسیر درست کوتاه شده و در نهایت نتیجه ای جز فساد و تباهی نخواهد داشت.

این که کشش بین دو طرف زن و مرد در مصاحبت های طولانی اتفاق می افتد،؛ امری طبیعی است و اگر غیر باشد قطعا بیماری وجود دارد!! با فرض این که صحبت های طرفین در دایره شرع هم انجام گیرد؛ باز هم نمی توان ادعا کرد که هیچ گونه جاذبه ای برای طرفین ایجاد نشود.

همان گونه که گفته شد بیشتر اوقات یک دانشجو با همکلاسی اش می گذرد. بدیهی است، یک دختر دانشجو که هم کلاسی های پسر متعددی دارد. بعد از مدتی چه پسر و چه دختر خواسته یا نا خواسته اخلاق، رفتار و حتی چهره و سایر موارد همکلاسی خود را با همسرش مطابقت می دهد! و هیچ گاه در نظر نخواهد گرفت« همکلاسی که او می بیند تنها یک ویترین است که هیچوقت در منزل این چنین نخواهد بود».

اما مردی که شاغل است. احتمالا همکار آراسته اش را بار ها و بار ها با همسرش در خانه مقایسه خواهد کرد و نخواهد دانست که  این متانت همکارش،  تنها در ساعات اداری یافت می شود او نیز گاهی بد لباس، گاهی ژولیده و یا حتی زمان هایی است که حرف های زیبایی نمی زند اما چون در ساعات اداری با نهایت آراستگی ظاهر می شود این مقایسه اتفاق خواهد افتاد. پس هر چه دور تر از این محیط ها باشیم برای خودمان بهتر است.

زمانی که یک مرد یا یک زن با نامحرمی از جنس مخالف، سخن می گوید در وهله اول قیاس و در وهله دوم دلخواهی های دیگری صورت می گیرد و در نهایت اگر از طرف همسر این اعمال اتفاق نیفتد؛ طرف مقابل را مقصر دانسته و علاقه مند می شوند؛ بیستر اوقاتشان را هم چنان در محل کار و دانشگاه  سپری کنند.

اما نمی توان به طور کلی این اختلاط را کنار گذاشت شاید هم بتوان اما مسلما زمان زیادی طول خواهد کشید.

    باید ادبیات مناسبی را برای سخن گفتن با نا محرم اتخاذ کرد.

    1.هیچ گاه با یک نامحرم به مدت زمان زیادی تنها سخن نگوییم؛ حتی اگر هیچ یک از طرفین منظوری نداشته باشند آن که منظور دارد، شیطان است و به راحتی نیز نفوذ خواهد کرد.

    2.با همکلاسی یا همکار خود رسمی و کوتاه صحبت کنیم. یعنی هیچ گاه همکار یا همکلاسی چندین ساله نیز نباید جای یک آشنای محرم را برایمان بگیرد. لازم است یک همکار یا هم کلاسی مرد یا زن  پس از چندین سال هم باید مثل همان روز اول غریبه باشد خودمانی شدن ممنوع.

    3.از حرف های اضافه پرهیز کنیم. این حدیث را همواره باید به خاطر سپرد امام علی (ع) فرمودند به زنان جوان سلام نمی کردم، مبادا نازکی صدایشان مرا به گناه اندازد .خب امام(ع) که به گناه نمی افتاد، بدیهی است که این سفارش برای سایر مردان است . باید از سخن ها اضافی حذر کرد در طول یک روز کاری، تنها باید جملاتی را گفت که نیاز مبرم به گفتن آن هاست و در یک کلاس تنها  باید حرفی را زد که باید گفته شود. حتی احوال پرسی هم نمی تواند دلیل داشته باشد.

    4. اصلا زشت نیست که در یک محیط زنانه و مردانه ارتباطی میان زن و مرد وجود نداشته باشد و ارتباطات در حد رعایت ادب و احترام به یک دیگر باشد.

    5. مراقب نگاه هایمان باشیم. عده ای گمان می کنند اگر در حال سخت گفتن طرف مقابل هر از چند گاهی نگاهش نکنند نهایت بی ادبی است و طرف مقابل ناراحت خواهد شد. این کار بی ادبی نیست بلکه فرمان خداوند در آیه30 سوره نور است و همین طور آیه 31 پس انجام فرمان الهی بی ادبی نیست اگر کسی از انجام حکم خداوندی ناراحت میشود بهتر است او را ناراحت کنیم.

    6. اگر میتوانیم محیط درس و یا کار خود را دور از نامحرمان قرار دهیم حتما این کار را انجام دهیم.

اصلا شوخی نیست بسیار از زندگی های از هم پاشیده دلایلی هم چون همین روابط دارد. مردی که هر روز از سر کارش به خانه بر می گردد و همسرش از کار های روزمره شاید طراوت یک همکار آراسته را نداشته باشد که با انواع وسایل خود را برای جلب توجه آراسته کرده و  همین طور شاید از خستگی های کار خانه دلش بخواهد کمی غر بزند  شاید آن گونه که یک همکار برای شوهرش تظاهر می کند او نخواهد تظاهر کند، زن به دنبال محبت همسرش است او دوست دارد مورد توجه باشد  و هیچگاه نمی تواند مثل یک زن آراسته در محیط کار رفتار کند؛ اما یک مرد بعد از مدتی با قیاس رفتار همسرش با سایر زنان که در محیط کا می بیند کم کم علاقه خود را از دست داده و همسرش دیگر برایش جذابیت نخواهد داشت.

اما یک زن ممکن است بعد از مدتی همسرش را با مردان همکار و همکلاسی مقایسه کند خستگی هایش را در نظر نگیرد و با او کنار نیاید همکارانش با او مهربان ترند و همسرش شاید کمی بهانه گیری کند او نیز بعد از مدتی شاید از همسرش خوشش نیاد . بسیار شنیده ایم که این گونه مقایسه ها باعث از هم پاشیدگی زندگی خواهد شد.

احتمالا در یک ماه یا یک سال تحصیلی یا کاری در مدتی که یک زن کنار مردان و یک مرد کنار زنان است ،حتی پوشش های جنس مخالف نیز برای آنها جالب است. مثلا آقای فلانی امروز تیپ جذابی دارد یا این که ریش هایش چه قدر زیبا شده، کفش جدید چه قدر به او می آید یا اینکه موهایش این بار بهتر از دفعه قبل است.

برای آقایان هم اینکه خانم فلانی امروز مانتوی زیبایی بر تن دارد، آرایشش کمی بیشتر یا ملایم تر است رنگ موهایش او را زیبا تر کرده و یا ابرو هایش نازک یا پهن تر است.

خنده دار است اما این حرف ها از دل هر کسی خواهد گذشت و هر کسی چنین افکاری را در صر خواهد پروراند این که قرآن می فرماید نگاه نکنید و خود را محفوظ کنید یعنی همین.

یک زن باید به گونه حجاب کند که مردی به او طمع نکند یعنی به قدری ساده که اصلا رغبتی در یک مرد به وجود نیاورد.

یک مرد نیز باید به گونه ای خود را بیاراید که کثیف نباشد اما جلب توجه نیز نکند از لباسی که مطئن است نامحرم را تحریک می کند، پرهیز کند. اگر زنی یا مردی در لباسی زیبا تر می شوند شرع حکم می کند از آن در برابر چشم نا محرم بهره نگیرند.

در این جا دیگر داشتن منظور مهم نیست، وقتی خداوند می فرماید: صدای خود را نازک نکنید خود را بپوشانید و یا به می فرماید: به نامحرم نگاه نکنید این نکته در آن مستتر نیست که اگر منظور دارید به نامحرم نگاه نکنید، در غیر این صورت نگاه کنید، حجاب را هم رعایت نکنید.

خداوند به مردان می فرماید: خود را بپوشانید، اما به راستی چگونه؟

یک حد شرعی وجود دارد. مردان نیز نباید چنان آراسته ظاهر شوند که جلب توجه کنند؛ در اینجا مقصود ژولیدگی و کثیفی نیست، مقصود آن است که جاذبه نداشته باشند.

ما از سر همین ها و امتدادشان و نتایج بدشان  است که می گوییم بهتر است جداسازی های لازم صورت بگیرد.

ادامه دارد...

در مقاله بعدی حتما از این موضوع خواهیم گفت که زنان در اجتماع از منظر دین چه جایگاهی دارند.

ا