یزدامروز؛ جناب رئیس جمهور در نمایشگاه مطبوعات سخنرانی کرد و حرف هایی را بر زبان آورد که نشان دهنده اوج عصبانیت ایشان از اوضاع جامعه بود و معلوم بود از این که اوضاع به وفق مراد نیست به شدت ناراحت است.

البته انصراف رسانه های منتقد دولت از حضور در نمایشگاه مطبوعات نیز به عصبانیت و برافروختگی جناب ایشان افزوده بود و نمی توان پذیرفت که عدم حضور رسانه های منتقد برای رئیس دولت جای مسرت و افتخار داشته باشد و به همین دلیل انصراف یکباره رسانه های منتقد آتش را شعله ور کرد و منجر به ایراد سخنانی شد که بسیار جای تعجب و ناراحتی دارد.

جناب رئیس دولت در بخشی از سخنانش گفت: انقلابی بودن یعنی چه؟ یعنی اخلاق، مردم ما انقلاب کردند تا اخلاق اسلامی در این کشور حاکم شود، تا موازین اسلام در این کشور معیار باشد، ‌تا خون و آبرو و اموال مردم محفوظ بماند. انقلابی بودن یعنی دروغ نگفتن، یعنی به دیگران تهمت نزدن، یعنی چهره بزرگان این نظام که در انقلاب و دفاع مقدس و سازندگی کشور تلاش کردند، حفظ کردن، انقلابی بودن یعنی به مردم امید دادن، یعنی به مردم اعتماد دادن."

و اما چند سؤال در مورد این قسمت از سخنان رئیس دولت:

سؤال اول:

آقای رئیس جمهور طبق گفته شما مردم انقلاب کردند تا اخلاق اسلامی در این کشور حاکم شود ولی به نظر شما آیا تهدید و توهین منتقدین دولت با ادبیات دور از شأن رئیس جمهور و کسی که لباس پیامبر را به تن دارد از مصادیق اخلاق اسلامی است؟

سؤال دوم :

طبق گفته شما انقلابی بودن یعنی دروغ نگفتن، یعنی به دیگران تهمت نزدن، یعنی چهره بزرگان این نظام که در انقلاب و دفاع مقدس و سازندگی کشور تلاش کردند، حفظ کردن، انقلابی بودن یعنی به مردم امید دادن، یعنی به مردم اعتماد دادن.

اما سؤال این است که چه کسانی امروز در این کشور دروغ می گویند و به دیگران تهمت می زنند؟ آیا تحریف شخصیت امام راحل توسط همان کسانی که به قول شما جزء بزرگان نظام هستند و باید چهره آن ها حفظ شود دروغ و تهمت محسوب نمی شود؟

آیا سوق دادن ذهن مردم به سمت آشتی با آمریکا انقلابی بودن است؟

آیا کلید همه مشکلات را در برجام و پسا برجام دانستن یعنی امید دادن به مردم و انقلابی بودن؟

بهتر است واضح بگوئید منظورتان از اعتماد دادن به مردم چیست؟

جناب رئیس دولت در بخشی دیگر از سخنانش گفت:

"بزرگترین عمل ضد انقلابی ایجاد یأس است آن روزنامه و سایتی به معنای واقعی کلمه ضد انقلاب است که شما وقتی آنرا ورق زدید چیزی از شما کم می‌کند صفحه اول را می‌خوانید چیزی کم می‌کند و صفحه‌ بعدی را می‌خوانید امید و اعتماد را از شما می‌گیرد."

سؤال سوم:

آیا روزنامه ها و سایت هایی که حقایق را بازگو می کنند ضد انقلاب محسوب می شوند یا کسانی که در سایت ها و روزنامه هایشان دیدار وزرای خارجه ایران و آمریکا را فتح الفتوح نظام قلمداد می کنند و به ملت چنین القاء می کنند که همه چیز با یک ملاقات و لبخند و دست دادن تمام می شود؟

آیا دلسوزان نظام ضد انقلاب هستند یا کسانی که هنوز سنگ فتنه را به سینه می زنند و با فتنه گران نشست و برخاست می کنند؟

آقای روحانی ، سوراخ دعا را گم کرده اید.

اما بخش آخر سخنان جناب رئیس جمهور که بیشتر انسان را نگران می کند و شائبه انگیز است:

"همه ما باید نقادی کنیم  نقد به نفع ماست دولت باید نقد شود، قوه قضاییه باید نقد شود، مجلس باید نقد شود اسلام که بالاتر می‌گوید «النصيحة لائمة المسلمين»امام مسلمین هم باید نقد شود منتها نقد و انتقاد نه اتهام ،تخریب ، تهمت ودروغ."

 سؤال چهارم:

آقای روحانی از شما که یک شخصیت روحانی هستید خیلی بعید است که در لابلای حرف های خود شبهه انگیزی کنید.

آیا معنای نصیحت امام المسلمین انتقاد است؟

معنای نصیحت آن طور که در کتاب های لغت عرب بیان شده است یعنی خیر خواهی و عرب در هر کاری که بدون غل و غش باشد این واژه و مشتقاتش را به کار می برد و در مورد چیزی به کار می رود که خالص باشد.

بر فرض که استدلال شما صحیح باشد چه اشکال و ایرادی در امام المسلمین وجود دارد که قرار است مورد نقد واقع شود؟

هیچ کسی امام مسلمین که مراد شما از آن رهبر نظام اسلامی است را معصوم نمی داند اما آیا هیچ گوشه ای از زندگی شخصی و اجتماعی او قابل انتقاد است؟

آیا هشدار فراوان رهبر نظام اسلامی نسبت به مسئله نفوذ دشمن قابل نقد است یا ایستادگی در برابر زیاده خواهی های دشمنان نظام؟

آیا شرط و شروط قرار دادن برای برجام قابل نقد است؟

آیا هشدار امام المسلمین نسبت به خطر تحریف شخصیت امام راحل قابل نقد است یا تأکید چند باره بر اقتصاد مقاومتی؟

هرچند که حرف های رئیس دولت پاسخ مناسبی دریافت نکرد اما خطیب موقت جمعه تهران حضرت آیت الله صدیقی بسیار محکم نسبت به آن واکنش نشان داد.

ایشان در خطبه های نماز جمعه گفت : در پایان خطبه‌ام یک موعظه دردمندانه به آقای رئیس‌جمهور دارم، آقای رئیس‌جمهور در افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات مطالبی را گفتند که نیش داشت، از چه کسی دفاع می‌کنید و به چه کسی حمله می‌کنید؟ کسی که در رأس دستگاه اجرایی قرار دارد و بعد از مقام معظم رهبری عالی‌ترین مقام کشور محسوب می‌شود نباید با مسائل با  عصبانیت برخورد کند، نباید نیش‌دار صحبت کند، باید ادبیات این فرد مؤمن شادکن باشد.

وی در پایان گفت: حیف است که فرد (رئیس‌جمهور) در برابر بیگانگان رعایت ادبیات و همه جوانب را بکند اما در حمله به خودی‌ها، به مؤمنین، متدینین و خدمتگزاران کشور طور دیگری صحبت کند، حیف است آقای رئیس‌جمهور در حصار جریان خاصی قرار گیرد، ما این نوع ادبیات را در شأن یک رئیس‌جمهور نمی‌بینیم.

نسأل الله منازل الشهداء

محمد هادی سمتی