یزدامروز؛ رکود و به تبع آن تشدید بیکاری، درزمره مهم‌ترین معضلات اقتصادی-اجتماعی این روزهای کشور است.

فراموش نکرده‌ایم که آقای روحانی در ایام تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری در سال 92 چگونه بر موج مطالبات اقتصادی و شعارهایی چون اشتغال‌زایی سوار شد و توانست با آرایی شکننده به ریاست‌جمهوری دست یابد.

همچنین از یاد نبرده‌ایم که روحانی و دولتمردانش در طول سه و اندی از دوران مسئولیتشان به ویژه در سال نخست چگونه از هیچ فرصتی برای زیرسؤال بردن عملکرد اقتصادی و گاه استهزای سیاست‌های دولت پیشین دریغ نمی‌کردند و عملکرد دولتمردان پیشین را به شدت تخطئه می‌کردند.

روحانی حتی در نخستین گزارش صدروزه از عملکرد دولتش، با بیانی ناصواب زبان به تخطئه وشاید استهزای دولت سابق گشود و گفت: دولت قبل شغل ایجاد کرد، اما برای چینی‌ها!

اینک قریب به 40 ماه از استقرار دولت یازدهم سپری شده و دولتمردان فرصت کافی برای پیگیری برنامه‌ها و سیاست‌های رئیس‌جمهور داشته‌اند؛ سیاست‌هایی که اشتغال‌آفرینی و مقابله با واردات آن‌چنانی از کشورهایی نظیر چین هم جزوی از آن‌هاست. اما آیا روحانی در عرصه عمل هم توانسته است مانند عرصه شعار بدرخشد؟!

پاسخ روشن است. کافی است بدون تعصب به واقعیت‌های پیرامون خود بنگریم تا دریابیم عمده شعارهای رئیس‌جمهور محقق نشده است؛ هرچند شخص رئیس‌جمهور و دولتمردان ارشد و رسانه‌های همسو اصرار عجبیبی بر القای توفیقات خاص دولت در کشورداری دارند!

برای نمونه اوضاع اشتغال در دولت یازدهم وخیم‌تر شده و به گواهی گزارش مرکز آمار، میزان بیکاری از 10.4 درصد در تابستان 92 به 12.2 درصد در بهار 95 رسیده است! به تعبیری علیرغم آن‌همه وعده‌های شیرین و حلواحلواکردن مذاکرات هسته‌ای و برجام و چه و چه دولت نه‌تنها نتوانسته میزان بیکاری را کاهش دهد بلکه حتی در همان سطح قبلی هم حفظ نکرده و بیکاری در دوران صدارت جناب روحانی افزایش یافته است!

از باب نمونه‌ای دیگر می‌توان به آمار واردات از چین وبه تعبیر رئیس‌جمهور، ایجاد اشتغال برای کارگران چینی اشاره کرد. در دولت یازدهم نه‌تنها آمار واردات کالا از چین کاهش نیافت، بلکه در همان میزان دولت سابق هم تثبیت نشد؛ به‌گونه‌ای که واردات کالا از چین از 14.2 میلیارددلار در دولت نهم به 34.9 میلیارددلار در دولت یازدهم افزایش یافته است. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.

نویسنده: مرتضی میبدی

پایان پیام/م