به گزارش عصر فرهنگ، نرخ بیکاری، جیب های خالی و مردم آشفته هیچ کدام سنخیتی با شعارهایی که از تریبون دولت در این روزها به گوش می رسد ندارند. دولت می گوید که من تورم را مهار کردم، اما در بیرون خبر دیگری است، برنج، قوت غالب مردم در یک سال گذشته بیش از 70 درصد گران شده. دولت می گوید نرخ رشد اقتصادی به 4 درصد رسیده، صنایع تعطیل و کارخانه هایی که در حال تعدیل نیرو هستند اما چیز دیگری می گویند.

دولت می گوید که رفاه در جامعه حاکم شده، قانون برای همه است و فضای انتقاد نیز باز است ولی، جیب های خالی مردم در شب یلدا، عدم برخورد با مفاسد اقتصادی و حقوق بگیران نجومی و بگیر و ببند های رسانه ای چیز دیگری می گوید.

دولت امروز، در همایش پرده برداری از منشور حقوق بشر گفت: من به عنوان رئیس جمهور مردم، به مردم قول دادم که اقتصاد را بهبود خواهم بخشید و چقدر من من من های دیگری که امروز دولت گفت.

دولت همچنان می گوید، و مردمی خسته از تریبون و تلویزیون همچنان گوش می کنند و در حالی که رمقی برای چرخواندن زبان به اعتراض در وجودشان باقی نمانده، سری تکان می دهند و با لبخندی ملیح، از کنار این نطق زیبا هم می گذرند.

و اما امروز با دولتی مواجه هستیم که به سال آخر خود رسیده، برجام رویای شب های آرام پرستاره امروز به کابوسی وحشتناک تبدیل شده و دیگر در تلویزیون تصویری از روانچی و تخت روانچی دیده نمی شود. امروز جیب ها خالی است، حقوق ها نجومی و مفسدان آزادانه جولان می دهند. برگزاری کنسرت و تریبون سیاسی در فلان شهر مذهبی ابزاری برای سرگم کردن مردم شده و امروز یک روز بدون دغدغه مالی آرزویی شیرین است برای قشر ضعیف جامعه و دولت همچنان می گوید، درست خواهد شد...

امروز جنس فرانسوی و ایتالیایی در بازار قاچاق محسوب می شود، ولی واردات ما از چین چند برابر افزایش داشته، امروز اقتصاد مقاومتی محفلی است برای ساعت زدن حضور مدیران دولتی و مردم جانانه از شکم زن و فرزند و خود دفاع می کنند.

و اما امروز تضاد، دروغ، تهمت، برچسب زنی، تزویر و درویی جای خود را به صداقت، پاکی، فوای به عهد و خدمت صادقانه داده است و همچنان از تریبون دولت صدای من من من می آید.

امروز باید فکری به حال فردا کرد و تصمیم گیری برای فردا، امروز رقم خواهد خورد که خدای ناکرده باز نیایند و بگویند صبر کنید ملت، صد روز دیگر فرصت بدهید تا اقتصادتان را سامان دهم...

 فردایی که شاید زود دیر شود ...