جمعی از ایثارگران استان یزد با ارسال یادداشتی برای عصر فرهنگ  بر حمایت خود از روحانی مبارز شیعه و انزجار از جنایات آل سعود تاکید ورزیدند.

وجاهدوا فی الله حق جهاده
و در راه خدا حق جهاد را ادا کنید.

هر گاه ظلم عظیمی در شرف وقوع باشد هر مسلمانی وظیفه دارد به قدر توان خود جلوی وقوع ظلم را بگیرد وگرنه در محکمه عدل الهی به حد تقصیر خویش شریک آن ظلم و مورد مواخذه خواهد بود.
آل سعود بی منطق، سرسپرده صهیونیزم و آلت دست استکبار جهانی که هنوز از جنایت اخیرش در حق حجاج بیت الله الحرام زمان زیادی نگذشته است در صدد رقم زدن جنایت هولناک دیگری است.
اعدام رهبر شیعیان حجاز به جرم پیروی از اهل بیت پیامبر(ص)اقدامی است که اگر چه در اجل آل سعود تعجیل خواهد نمود لکن سکوت نخبگان، اقشار و نهادهای مختلف اجتماعی در برابر آن جدای از پشیمانی آخرت، ندامت دنیوی را نیز در پی خواهد داشت.
برای ملت انقلابی پیرو اهل بیت جای سوال است که چرا دولت(در صدر همه نهادها و ارگان ها) با برخوردهای محتاطانه آل سعود را ( با همه تبهکاری های بی شمار در سوریه، عراق و منطقه و جنایات هولناک اخیر در حرم امن الهی) اینطور طلبکار ملت و دولت ایران ساخته و با مدارای بیش از حد زبان دولت وهابی سرسپرده استکبار را به گستاخی و حتی تهدید و تحقیر ملت انقلابی و نظام اسلامی باز کرده است.
نظام اسلامی که به گردنکشان درجه یک و ابرقلدرهای جهان باج نداده است برای چه باید در مقابل نوچه بی مقدار آنها که ارکان حکومتش در معرض تندباد انقراض است کوتاه بیاید؟
چرا دولت در مقابل این جنایت هولناک و تائید حکم اعدام عالم مجاهد شیعه در عربستان (شیخ نمر باقر النمر) آن گونه که شایسته است اقدام نکرده و با زبان قدرت در مقابل متجاوزان آل سعود سخن نمی گوید؟! براستی در ازای کم توجهی دولت به مظلومیت مردم یمن و جنایات وحشیانه سعودیها در آن کشور و تسامح محسوس در قبال فاجعه اخیر در مکه و منا چه محصولی جز پرروتر و جسورتر شدن آنان را در پی داشته است؟
از سوی دیگر سایر نهادهای سیاسی و اجتماعی و تشکل ها نیز آنگونه که شایسته دفاع از ساخت مرجعیت دینی است فریاد نزده از حریم حق مظلوم که در واقع حق عموم شیعه است دفاع نکرده اند. مگر نه این است که این سخن پیامبر ماست که فرمود:«هر کس ندای (مظلومی) را بشنود که مسلمین را به فریادرسی می خواند و به فریاد او نرسد مسلمان نیست»؟!
در این حدیث حتی قید مظلوم مومن نیز وجود ندارد و به همین سبب حتی اگر غیرمسلمانی نیز در معرض چنین ظلم عظیمی قرار گرفت بر یک مسلمان فریادرسی او واجب است چه رسد به این که مظلوم شخصیتی بزرگ و الهی باشد.
این کار به صرف چند تجمع بعد از نمازهای جمعه و چند بیانیه به انجام نخواهد رسیدبلکه همت عمومی را می طلبد تا حرکت اعتراض مردم علیه این قصد جنایت آل سعود فراگیر شود. اگر نخبگان و اهل قلم و اندیشه، مشاهیر و اهل نظر یا هر کسی به هر طریقی که می تواند وظیفه خود را انجام دهد به خصوص اگر تظاهراتی عمومی از سوی نهادهای مورد قبول مردم در یکی از ایام تعطیل صورت گیرد. به طوری که عرصه را بر ظالم تنگ کند آن ها از موضع خود عقب خواهند نشست و طرح های خطرناک بعدی علیه شخصیت های ارزشمند و علما را از سر خود بیرون خواهند کرد.
بی تردید اگر امروز در برابر این ظلم بزرگ فریاد عمومی بلند نشود و آل سعود مطمئن شوند که عموم جمعیت شیعه با امثال این فاجعه با چند بیانیه و اعتراض ساده کنار می آیند بدون شک قدم های بعدی را در هدم آثار و قتل نخبگان شیعه چه در داخل و چه در خارج از عربستان با گستاخی بیشتری برخواهند داشت. همان طور که وقتی آل سعود برای آزمایش عکس العمل عموم مسلمین جرثقیل های بیت الله الحرام را بر سر حجاج سرنگون کردند اگر عموم مسلمین محکم و قوی این جنایت عمومی را محکوم و بر سر حکام آل سعود فریاد می زدند چه بسا که فاجعه منا اتفاق نیفتاده بیود. این همه هتاکی و جسارت آل سعود به جای عذرخواهی در پی این فاجعه نمی آید.
آری امروز روح خبیث بنی امیه در کالبد ناپاک آل سعود است که به ظاهر ادعای اسلام می کند اما در پی قطع همه ریشه های حیات اسلام و امت اسلامی است. مبادا جزء آنان شویم که امیرالمومنین در موردشان فرمود:«خذلو الحق و لم ینصرالباطل» حق را بی یاور رها کرده(اگرچه) باطل را(نیز مستقیماً) یاری نکردند.
«و لعن الله بنی امیه قاطبه»