عصر فرهنگ، بعد از اتمام ماه صفر و ایام عزاداری اهل بیت، زمزمه برگزاری کنسرت های متعدد در استان یزد شنیده شد. انتشار این اخبار -از سوی کسانی که ید طولایی در جنجال آفرینی به هر بهانه ای دارند- سبب نگرانی دلسوزان فرهنگ و مذهب دارالعباده شد. از همان ایام برخی رسانه ها به هر بهانه ای اقدام به زمینه سازی و جوسازی در این راستا کردند. اینکه هدف از برگزاری چنین برنامه هایی صرفا دلسوزی برای جوانان است یا ماهی گرفتن از آب گل آلود برای ورشکستگان سیاسی بماند برای وقتی دیگر؛ اما اخیراً اظهارات فرمانده ناجا تبدیل به دستاویز همین عده برای تهدید و ارعاب جناح فرهنگی مومن شده است.

سردار اسماعیل احمدی مقدم هفته گذشته در پاسخ به سوال خبرنگاران در مورد حوادث بوشهر، گفت: درباره برگزاری کنسرت های موسیقی همواره حساسیت های خاصی وجود دارد و در مورد بوشهر نیز که شهری مذهبی است به هر حال این حساسیت ها وجود دارد و در این باره نهادهای فرهنگی، امنیتی و در راس آن ها شورای تامین استان با بررسی جوانب امر، مجوز برگزاری آن ها را صادر می نمایند.همواره نسبت به دغدغه دینداران احترام قائل هستم، اما در مواردی که برای برگزاری یک مراسم یا کنسرت موسیقی مجوزهای قانونی صادر می شود، کسی اجازه بر هم زدن و ممانعت از برگزاری آن ها را ندارد و نیروی انتظامی نیز در این رابطه به وظیفه ی قانونی خود که دفاع از قانون است عمل نموده است.

فرمانده ناجا البته ادامه می دهد:  قانون و احکام فقهی در این ارتباط موضوعات را روشن ساخته و وظیفه پلیس نیز در این زمینه مشخص است. اگر مردم شاهد بداخلاقی هایی باشند انتظار می رود نارضایتی خود را اعلام کنند و اگر احتمال اثربخشی می دهند، تذکر دهند.

در این جا ذکر چند نکته ضروری به نظر می رسد:

نکته اول؛ حرف ما حرف پیر جماران است زمانی که گفت:« ما با سینما مخالف نیستیم، ما با مرکز فحشا مخالفیم. ما با رادیو مخالف نیستیم، ما با فحشا مخالفیم. ما با تلویزیون مخالف نیستیم، ما با آن چیزی که در خدمت اجانب برای عقب نگه داشتن جوانان ما و از دست دادن نیروی انسانی ماست، با آن مخالف هستیم. ما کیْ مخالفت کردیم با تجدد؟ با مراتب تجدد؟»[1]

مخالفت ما با برگزاری کنسرت به معنی نادیده گرفتن و یا مذموم شمردن موسیقی و هنر(چنانچه برخی ناجوانمردانه چنین تهمتی می زنند) نیست. مخالفت ما برگزاری توسط افراد بعضاً مساله دار است. مخالفت با برگزاری چنین برنامه هایی با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به دلیل خدشه دار کردن اسلام و فرهنگ است. نگرانی ها ناشی از این واقعیت است که کارمندان ارشاد را فقها تشکیل نمی دهند و تایید وزارت ارشاد به معنای تائید اسلام نیست.

ضمنا گه گدار وزارت ارشاد اقداماتی چون دادن مجوز به وابستگان گروهک کومله! را هم از خود بروز داده است. آیا مجوز وزارت ارشاد حجت شرعی برای مردم مومن و انقلابی محسوب می شود؟

نکته دوم؛ برخی افراد هم از روی جهل خیال می کنند، موسیقی سنتی و به تبع آن کنسرت هایی که برای آن برپا شود، اصلا تناقضی با قوانین شرع ندارد. جهت آگاهی این عده بازخوانی چندباره فرمایشات رهبر انقلاب ضروری به نظر می رسد.« بعضي خيال مي کنند که مرز موسيقي حلال و حرام، موسيقي سنتي ايراني و موسيقي غير سنتي است؛ نه، اين طوري نيست. آن موسيقي اي که مناديان دين و شرع هميشه در دوره هاي گذشته با آن مقابله مي کردند و مي گفتند حرام است، همان موسيقي سنتي ايراني خودمان است که به شکل حرامي در دربارهاي سلاطين، در نزد افراد بي بند و بار، ‌در نزد افرادي که به شهوات تمايل داشتند و خوض در هشویات مي کردند اجرا مي شده؛ اين همان موسيقي حرام است. بنابراين، مرز موسيقي حرام و حلال، عبارت از ايراني بودن، سنتي بودن، قديمي بودن، کلاسيک بودن، غربي بودن يا شرقي بودن نيست.» [2]

نکته سوم؛ بر فرض بودن نظارت و بی عیب و نقص بودن این نظارت ها تمام این کنترل ها تا زمان برگزاری کنسرت ادامه دارد. اما چه نظارتی بر نحوه اجرای مراسم و پوشش و رفتار افراد حاضر در این مراسمات صورت می گیرد؟ در این زمینه گفتنی بسیار است، لیکن در این مجال نمی گنجد.

نکته چهارم؛ برخی مسئولین سعی دارند تمام برنامه های فرهنگی را در حد برگزاری چند کنسرت و نمایش طنز تقلیل دهند، و با یک تیر دو نشان بزنند. هم عده ای نور چشمی کنسرتی برگزار کرده و سودی می برند، هم عده ای کارنامه خود را پر بار تر می کنند. البته برگزاری کنسرت رفع تکلیف خوبی هم هست و بار مسئولیت کار درست فرهنگی را از دوش آقایان بر می دارد.

------------

1. صحیفه امام خمینی، جلد ۶، صفحه 15
2. بیانات رهبر فرزانه انقلاب در جلسه پرسش و پاسخ با جوانان در 13/11/1377