به گزارش عصر فرهنگ به نقل از  رهیاب نیوز، نداء آل سیف نویسنده عربستانی می نویسد: زمان آن رسیده بگوییم که خادمان زوار امام حسین علیه السلام گوی سبقت را از حاتم طائی و کسانی که در تاریخ به بخشش معروف شده اند را ربوده اند. گرچه نام حاتم طائی همیشه با جود و کرم و بخشش همراه بوده اما قطب نمای تاریخ لاجرم تغییر جهت خواهد داد و الگوها باید عوض یابند؛ بخشش حاتم طائی در برابر سخاوت خادمان زوار اربعین ناچیز است.

جهانیان همه ساله شاهد سیل خروشان جمعیتی هستند که از کشورهای مختلف علیرغم گوناگونی مذاهب با پای پیاده راهی کربلا می شوند و در مسیر میلیونی اربعین بین نجف و کربلا که به نامه " مشایه " معروف شده است قرار می گیرند با این باور که حسین نه تنها برای شیعیان بلکه متعلق به تمام بشریت است.

انسان با مشاهده این مسیر میلیونی ده روزه که به اربعین امام حسین منتهی می شود از حجم بخشش ، کرم و سخاوتی که "نه چشمى دیده و نه گوشى شنیده و نه به خاطر کسى گذشته"  به حیرت و تعجب می افتد. جز کسی که افتخار بودن در این مسیر میلیونی را داشته است هیچ کس قادر نیست آن را توصیف کند یا سخنی درباره اش بگوید؛ تنها در این صورت است که متوجه قدر و منزلت حسین در قلبهای آنان خواهید شد و توصیف کربلا به "بهشت" را درک خواهید کرد.

آنچه که مرا وادار به نوشتن این مقاله کرد شوکی بود که پس از مقایسه سخاوت بی نهایت مادی ومعنوی در حق زایران کربلا و ظلم به حجاج بیت الله الحرام در کشورم به من دست داد. در ده سال گذشته افتخار خدمت به حجاج را در بیش از چند کاروان داشته ام .در مقابل تمام خدمات رایگانی که زایر پیاده در مسیر بین نجف و کربلا در بیش از سه روز دریافت می کند ( از آب و غذا و اسکان و خدمات درمانی- بهداشتی گرفته تا ماساژ پاها و برق انداختن کفشها!) ، در مکه مکرمه چیزی جز یک بطری آب در راه منا تاکنون ندیده ام.

تفاوت بسیار است و اصلا مجالی برای مقایسه بین آنچه زائر کربلا و زائر مکه دریافت می کنند وجود ندارد. در مسیر اربعین مردمی را می بینی که به تو التماس می کنند تا افتخار خدمت را نصیب خود کنند و در دومی باید خدا رو شکر کنی که از گرانی قیمتهای اسکان و غذا و حمل و نقل به گدایی نیفتی!

در مسیر " مشایه " علیرغم آنکه در زمینی گام بر می داری که جنگ آن را در فهرست فقیرترین کشورها در آورده اما از مقایسه آن با کشور پیشرفته و ثروتمند من که میلیونها حاجی به آن می آیند سرگیجه می گیری.در بیابانهای مکه هنگامی که از راه رفتن به سوی منی خسته می شوی هیچ گزینه دیگری جز ادامه راه – حتی اگر از خستگی بمیری – پیش رو نداری در حالی که ساده ترین امکانات موجود در مسیر اربعین صدها خیمه و موکبی است که به طور رایگان در استقبال از زوار بر هم پیشی می گیرند و امکانات استراحت و خواب و تغذیه و حتی ماساژ برای افراد خسته ارائه می دهند.

در مسیر اربعین نیازی به حمل هیچ وسیله ضروری نیست، آنجا همه چیز مهیاست و در بسیاری از موارد به بلاترین درجه رفاه می رسد! در طول راه محلهای مخصوصی برای توزیع انواع خوراکی ها و نوشیدنی های گرم و سرد وجود دارد.

در 24 ساعت شبانه روز مواکبی را می بینید که مکانهایی برای شارژ تلفن همراه شما فراهم کرده اند و امکان تماس با خانواده خود در هر جای جهان  به طور مجانی نیز مهیاست . سخت ترین نیازهای خود را هم که در نظر بگیرید در مسیر اربعین کسانی را می یابید که خود و اموال و تخص و تجاربشان را برای فراهم کردن آن نیازها در خدمت زوار قرار داده اند، از پزشکی که در ایستگاههای درمانی به توزیع دارو مشغول است تا آن مکانیکی که با پهن کردن ابزارش کالسکه های کودکان را تعمیر می کند. در طرف دیگر فردی را می بینید که با این اعتقاد که رسالت حسین همه جانبه است میزش را پر از کتاب و نوشته کرده و روحانی هایی که در خیمه ها به راهنمایی و پاسخ به سوالات دینی و حتی تصحیح قرائت قرآن مشغولند . حتی از کثیف شدن لباسهایتان نیز در تنگنا قرار نمی گیرید چرا که افرادی در کنار ماشین های لباسشویی آماده اند تا لباسهای شما را شسته و اطو کنند!

در مسیر میلیونی اربعین علیرغم سرما و باران نیازی به رفتگر و شهرداری نبود چرا که تمامی عراقی ها ، فقیر و ثروتمند و تحصیل کرده و بی سواد همگی در این مسیر متواضعانه جارو به دست گرفته و نظافت می کنند.

آرزو داشتم که کسی از وزارت حج کشورمان در این راهپیمایی جهانی که ضد افراط گرایی و خشونت می باشد شرکت کند تا این سخاوت رویایی را با چشم خود ببیند و از مردم ساده ای که لحظه ای در خدمت کردن تعلل نمی کنند درس مهمان نوازی بگیرند.

می توانی تصور کنی که در این مسیر شخصی را میبینی که ایستاده و به تو دستمال می دهد یا عطر به رویت می پاشد و می گوید " معطر شو ای زائر؛ تو در بهشتی " ! هنگامی که وارد یکی از خیمه های استراحت شدم و دختران و زنان آن به من خوش آمد گفتند از خود پرسیدم که چرا در حج صاحبان خیمه ها برای چند ساعت استراحت حجم زیادی از مبالغ را درخواست می کنند اما در حج به سوی حسین خیمه ها در هر زمان و مکانی به طور رایگان منتظر ورود زائران هستند؟

سوالهای زیادی در ذهنم بود و کاش کسی پاسخگو بود. با توجه به اینکه ما کشوری ثروتمند تر از عراقیم  آیا در ارائه این خدمات اولی تر نیستیم ؟ آیا حج فریضه ای نیست که خداوند واجب کرد و شایسته بود که ما برای خدمت حجاج از هم پیشی می گرفتیم؟ بعنوان یک شهروند عربستانی امیدوارم که امکانی فراهم شود تا مردم و دولت با هم در خدمت به حجاج مشارکت کنند شاید فرصتی شود تا تصویر افراطی و خشونت آمیزی که از ما در جهان وجود دارد تغییر یابد.

انتهای پیام/ص