شش فایده گریه و عزاداری برای امام حسین(ع)/ حالات بزرگان در عزاداری سیدالشهدا(ع)؛گریه‌ای که تمامی نداشت
به گزارش یزدرسا، حجت الاسلام رضا دهقانی نژاد در گفتگو با خبرنگار حوزه علمیه یزد، با اشاره به اینکه امام حسين«سلام‌الله‌عليه» از امتيازهايي برخوردار هستند که هیچکس، حتّی سایر حضرات معصومین«سلام‌الله‌عليهم»، از آن امتیازات برخوردار نیستند و هرکدام از این امتیازت و فضائل، به دنيا و آنچه در آن است، ارزش دارد اظهار داشت: يکي از امتيازهای مهم امام حسین«سلام‌الله‌عليه»، شور و حرارت محبّت ایشان است که در قلوب همۀ مردم قرار دارد که پیامبر اکرم«صلّی الله علیه و آله و سلّم» در این زمینه فرمودند «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لَا تَبْرُدُ أَبَدا» شهادت امام حسين«سلام‌الله‌عليه» عشق و شوری در دل مردم ايجاد کرده که فراموش شدني نيست و نکتۀ مهم اينکه این عشق و شور و حرارت، در بهشت نیز همراه انسان‌ها خواهد بود.
شش فایده گریه و عزاداری برای امام حسین(ع)
وی در خصوص فوائد و برکات عزاداری برای سید الشهدا(علیه السّلام) اظهار داشت: گریه و عزاداری برای امام حسین(علیه السلام) دارای شش اثر است که عبارت اند از؛ آمرزش گناهان، ثواب فراوان، دستیابی به حسن عاقبت،سرمشق گرفتن از درس‌های اخلاقی عاشورا، ابقاي اسلام و احياي تشيّع،استجابت دعا و....
معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد با بیان اینکه اوّلين نتیجه عزاداری، آمرزش گناهان است گفت: طبق روایات، اگر کسی وارد جلسه عزای امام حسین «سلام‌الله‌عليه»شود و عزاداری کند، گناهان او آمرزیده می‌شود، چنانکه از پیامبر(صلّياللهعليهوآلهوسلّم) و ائمّه طاهرین(سلام‌الله‌عليهم) رواياتی در اهميّت عزاداری و اينکه گریه بر مصائب اهل بیت(سلام‌الله‌عليهم) بهشت را واجب می‌گرداند، وارد شده است.
وی ادامه داد: در روايات معصومين«سلام‌الله‌عليهم» براي عزاداری و زيارت امام حسين«سلام‌الله‌عليه»، ثواب حج و عمره بيان شده است و حتّی در روايات آمده است این کار افضل از همه اعمال است. و ثواب عزاداری و زیارت ابی عبدالله الحسین«سلام‌الله‌عليه» مانند آن است که خداي سبحان را در عرش زیارت کند، بر این اساس، ثواب زیارت امام حسین«سلام‌الله‌عليه»، از دور یا نزدیک، مانند آن است که اگر پروردگار متعال عرشی داشت و شما می‌توانستید خدا را زیارت کنید، از چنان ثوابی بهره‌مند می‌شديد.
حجت الاسلام دهقانی نژاد با بیان اینکه اگر کسی برای عزاداری امام حسین«سلام‌الله‌عليه» وارد جلسه عزا شد و توبه کرد و از گناهان خود پشیمان شد، گناه او هرچه بزرگ و فراوان باشد، آمرزيده می‌شود افزود: برقراری رابطه عاطفی و رابطه عملی با امام حسین«سلام‌الله‌عليه»، نوعی توبه به شمار می رود و طبق تصریح قرآن کريم، گناه هرچه بزرگ و فراوان باشد، با توبه، آمرزيده می‌شود آنجا که آمده است «قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ»(53 زمر) بنابراین توبه حقیقی، عبارت از سرافکندگی در محضر حق‌تعالی و خجالت‌زدگی از اهل بیت«سلام‌الله‌عليهم» است که ناظر بر اعمال انسان هستند، چنین توبه‌ای ثوابی بیشتر از حجّ و عمره و حتی بیش از زیارت ابی عبدالله الحسین«سلام‌الله‌عليه» دارد و در تعالیم دینی بسيار حائز اهميّت است. لذا اینکه در روایات می‌خوانیم گریه برای مظلومیّت امام حسین«سلام‌الله‌عليه» موجب آمرزش گناهان است، به این معناست که اگر کسی عزاداری کند، به شرط آنکه به اندازه عشق به امام حسین«سلام‌الله‌عليه»، رابطه عاطفی و عملی با آن حضرت پیدا کند، بالاترین ثواب‌ها را می‌برد و پروردگار عالم به خاطر این عزاداری، گناهان او را می‌آمرزد.
حجت الاسلام دهقانی نژاد بر لزوم سرمشق گرفتن از درس‌های اخلاقی عاشورا تاکید کرد و گفت: در مجالس عزاداری بايد توجّه شود که امام حسین«سلام‌الله‌عليه» در روز عاشورا، در آن بحبوحه جنگ، نماز خواندند، پس شیعه ايشان هم باید به نماز اهمیت بدهد. در عزاداری‌ها می‌فهميم که امام حسین«سلام‌الله‌عليه» به خاطر دین، همه هستی خود، حتی بچه شیرخوار را در راه خدا فدا کردند، پس ما نيز بايد درباره دين، از هيچ کوششی دريغ نکنيم و در رابطه با ديگران، ایثار و گذشت و فداکاری داشته باشیم. امام حسین«سلام‌الله‌عليه» برای احيای تشیّع، تلاش کردند، ما نيز بايد با عمل و رفتار خود، تشیّع را سربلند کنیم. وقتي اينگونه رفتار کرديم، مسلّماً ثواب اين عزاداری بالاترينِ ثواب‌هاست.
معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد با بیان اینکه فایده ششم عزاداری، که از فوايد قبلی بالاتر و ارزشمند‌تر است، این است که عزاداری، عامل بقای اسلام و احیای تشیّع است تصریح کرد: امام حسین«سلام‌الله‌عليه» براي احيای اسلام و تشيّع به کربلا آمدند. در آن زمان، اسلام در خطر و تشیع در حال نابودی بود و شيعيان نمی‌توانستند ابراز عقيده کنند، امّا شهادت امام حسین«سلام‌الله‌عليه» ورق را برگرداند؛ اسلام باقی ماند و تشيّع زنده شد. در واقع، زحمات رسالت پیامبر اکرم«صلّياللهعليهوآلهوسلّم» در تبليغ اسلام و معرفی تشيّع که پس از جريان نامبارک سقیفه بنی ساعده، در حال از بين رفتن بود، زنده شد. در آن دوران، حتّي اميرالمؤمنين«سلام‌الله‌عليه» چه قبل از خلافت و چه بعد از آن، به شدّت در تنگنا بودند. پس از ايشان نیز امام مجتبی«سلام‌الله‌عليه» تنها بودند و بدین سبب مجبور به صلح با معاويه شدند. امام حسين«سلام‌الله‌عليه» تا زمان مرگ معاويه، به صلح برادر خویش پای‌بند بودند. امّا پس از آن و با روي کار آمدن يزيد که عهدشکنی آشکاری بود، اقدام به قيام کردند، زيرا می‌دانستند با وجود يزيد، بايد فاتحه اسلام را خواند، لذا فرمودند: اگر کسی مثل یزید حاکم باشد، اسلام نابود می‌شود: «عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِيَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ مِثْلِ يَزِيد»
وی ادامه داد: لذا امام حسین(علیه السّلام)قیام کردند و طبق گواهی تاریخ، پس از شهادت ایشان، طولی نکشید که ریشه بنی‌امیّه خشکید و اسلام باقی ماند، از این جهت، تردیدی وجود ندارد که بقای اسلام و احیای تشيّع مرهون شهادت امام حسين«سلام‌الله‌عليه» است. امّا آن شهادت و آثار عظیم آن سزاوار نبود که در کربلا تمام شود. آن امام بزرگوار نیز توجّه داشتند که موج کربلا بايد در جهان اسلام سراسري شود؛ لذا خاندان و فرزندان را نيز به همراه خود بردند. در آستانه مسافرت، محمد بن حنفيّه گفت: اگر شما براي شهادت مي‌رويد، چرا زنان و کودکان را مي‌بريد؟ فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاهُنَّ سَبَايَا»یعنی اینها ادامه دهنده رسالتی هستند که با شهادت آغاز می‌شود. بر این اساس، پس از عاشورا، و شهادت امام، نوبت به حضرت زینب«سلام‌الله‌عليها» و اهل بیت امام حسین«سلام‌الله‌عليه» رسيد که با اسارت خود، موج شهادت امام«سلام‌الله‌عليه» و وقايع کربلا را سراسری کنند.
حجت الاسلام رضا دهقانی نژاد با بیان اینکه اسارت اين خانواده، موجی در عالم اسلام ايجاد کرد گفت: پس از اسارت نيز با عزاداری، به خصوص توسّط ساير ائمّه معصومين«سلام‌الله‌عليهم» موج شهادت، عالم‌گير شد. در واقع، حرکت حسينی، ابتدا با اسارت خاندان رسول خدا«صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» و سپس با عزاداری شیعیان، جاودان و سراسری شد و هميشه باقی خواهد ماند. از این رو می‌توان گفت: شهادت، اسارت و عزاداری در يک راستا هستند. به عبارت دیگر، استمرار عزاداری، تا روز قیامت، سبب و عامل بقای اسلام و احياي تشیّع است. وی با بیان اینکه اگر ثواب آن از حج و عمره بالاتر باشد، تعجّب ندارد خاطرنشان کرد: تأکيد مکرّر تعالیم دینی بر عزاداری نیز به خاطر نقش مؤثر آن بر بقای تشيّع است. در روايات می‌خوانيم کسانی که به عزاداری اهمیت می‌دهند، مانند اصحاب اباعبدالله در روز عاشورا هستند. امام حسین«سلام‌الله‌عليه» به اصحاب خود فرمودند: مثل شما نیامده و نخواهد آمد. حال اگر کسی در اين مجالس شرکت کند، مثل اصحاب امام حسین«سلام‌الله‌عليه» می‌شود. مثلاً عزاداران می‌توانند با شرکت در عزاداری، حالت توبه و انابه پیدا کنند و مثل حرّ، فايده اوّل، یعنی آمرزش گناهان را ببرند.
سابقه عزاداری بر سید الشهدا
وی در بخش دیگر صحبت های خود در خصوص سابقه عزاداری توسط اهل‌بيت(ع) گفت: ائمه طاهرین«سلام‌الله‌عليهم» علاوه بر اصرار و پافشاری بر برگزاری عزاداری، خود نیز به ذکر مصیبت می‌پرداختند. مثلاً امام صادق«سلام‌الله‌عليه» روضه می‌خواندند، اما معمولاً غير مستقيم بود؛ در فرصت‌ها گریه میکردند و عطش یا سایر مصائب کربلا را یادآوری می‌فرمودند. امام سجّاد«سلام‌الله‌عليه» وقتي آب و غذا می‌ديدند، گريه میکردند و می‌فرمودند: ابا عبدالله را گرسنه و تشنه کشتند.[10] ائمّه طاهرين«سلام‌الله‌عليهم» در جلسات عزاداري نيز به شدّت گريه مي‌کردند و مدّاح هرچه سعي مي‌کرد روضه را تمام کند، آنها با اصرار می‌فرمودند باز هم ادامه بده. پیامبر «صلّياللهعليهوآلهوسلّم» نيز خود برای امام حسين«سلام‌الله‌عليه» گريه میکردند و روضه می‌خواندند. آن حضرت وقتی امام حسين«سلام‌الله‌عليه» را می‌ديدند، او را روی دامن خود می‌نشاندند، گلوي او را ی‌بوسيدند و برخی از اوقات، روضه آن حضرت را می‌خواندند که چگونه کشته می‌شود.[12] امیرالمؤمنین، حضرت زهرا و ائمّه اطهار«سلام‌الله‌عليهم» چنين روشی داشته‌اند.
ثواب حیرت انگیز برای گریه بر اباعبدالله الحسین و فلسفه این پاداش
معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد در بخش دیگر صحبت های خود با اشاره به اینکه در روايات معتبر، ثواب‌هاي فراوان و حيرت‌انگيزي برای گریه بر امام حسین«سلام‌الله‌عليه» بیان شده است، امّا برخی از افراد چون نمی‌توانند وجود این همه ثواب برای عزاداری را درک کنند، دست به انکار آن می‌زنند! گفت: علامۀ مجلسي «رضوان‌الله‌تعالي‌عليه» نقل مي‌کنند که در جلسه‌اي در حضور علما، بحث از ثواب عزاداري امام حسین«سلام‌الله‌عليه» شد و از جملۀ روایات، این روایت بود که ثواب عزاداري براي امام حسين«سلام‌الله‌عليه»، از شهادت و از حج و عمره نیز بالاتر است. يکی از افراد ساده لوح در مجلس، منکر این قضیه شد و آن را رد کرد. شب هنگام، آن شخص در خواب ديد که قيامت شده است و او فوق‌العاده تشنه است. وقتی چشمش به حوض کوثر افتاد، بر لب حوض کوثر رفت و ديد که پیامبر و امیرالمؤمنین و حضرت زهرا«صلوات الله‌عليهم»، به صورت سياه پوش، مواظب حوض کوثر هستند. او به نزد آنان رفت و از حضرت زهرا«سلام‌الله‌عليها» درخواست آب کرد، امّا وجود اقدس حضرت زهرا«سلام‌الله‌عليها» فرمودند: تو کسي هستي که منکر عزاداری پسرم شدی و آب به تو نمی‌دهم. علامه مجلسي می‌فرمايد: این شخص وقتی از خواب بيدار شد، متوجّه اشتباه خود شد و لذا در جلسۀ بعد، خواب خود را نقل کرد بنابراین همانگونه که حضرت امام خمينی«قدّس‌سرّه» در جملۀ شيرينی مي‌فرمودند: اگر از نظر عرفان چيزهايی عرفاي بزرگ اسلام نقل کردند، اگر تو اهل آن نيستی، لاأقل منکر نشو، اگر کسی درک بعضی از مطالب موثق و مستند که از سوی بزرگان دين نقل می‌شود را نداشت، لااقل نبايد منکر آن مطالب شود.
حجت الاسلام دهقانی نژاد در خصوص فلسفه پاداش های حیرت آور عزاداری عنوان کرد: در روایات فراوانی ثواب های محیّرالعقولی برای عزاداری امام حسین«سلام‌الله‌عليه» وضع شده است. مثلاً فرموده اند:«و من بكى أو أبكى واحدا فله الجنة و من تباكى فله الجنة» یعنی اینکه آن که می‌گرياند و کسی که گريه می‌کند و آن که دل ندارد، اما خودش را شبيه گريه کنندگان درمی‌آورد، آنگاه آن جلسه بهشت می‌شود و بهشت براي اينها واجب می‌شود، بنابراین وضع ثواب های شگفت آور برای برگزاری یا شرکت در جلسات عزاداری، به این خاطر است که این جلسات، منجر به زنده ماندن دین و معارف اسلامی در قلوب و اذهان مردم است و خداوند متعال دوست دارد جلسات عزاداری همیشه پابرجا باشد، از این جهت و به جهت تشویق و ترغیب مسلمین و مومنین به برگزاری پر رونق و با شکوه مجالس عزاداری، چنین ثواب هایی برای آن وضع فرموده است.
حالات بزرگان در عزاداری های امام حسین(ع)
وی در خصوص بخش دیگر صحبت های خود در رابطه با حالات بزرگان در سوگ سیدالشهدا تاکید کرد: غم مصیبت سیدالشهدا(ع) را بايد در نگاه عالمان وارسته خواند و شيوه ماتم را بايد از سيره آنان آموخت. اين سطرها راوی ارادت اين بزرگان به اباعبدالله الحسین(ع) است برای مثال امام صادق (ع) به فضيل‌بن يسار فرمودند: آيا مجلس عزا به پا می‌كنيد و براي يكديگر حديث می‌گوييد؟ عرض كرد: بلی، فدايت شوم. امام فرمودند: اينگونه مجالس را دوست دارم. پس امر ما را زنده بداريد كه هر كس امر ما را زنده كند مورد رحمت خدا خواهد بود. و یا آيت‌الله قاضي در این زمینه می گفت: در مستحبات عزاداری و زيارت سیدالشهدا مسامحه ننماييد و روضه هفتگي و لو دو سه‌نفره باشد، اسباب گشايش امور است... و اگر هفتگی ممكن نشد، دهه اول محرم ترك نشود.
وی ادامه داد: آيت‌الله شيخ عبدالله مامقاني می گفت: تا جايي كه لقمه نانی از گلويتان پايين می‌رود، روضه‌خوانی در منزل را ترك نكنيد! و مرحوم آیت‌الله‌العظمی محمدعلي اراكی درباره آيت‌الله آقا نورالدين اراكي(عراقي) می گفت: «من به چشم خود ديدم، در دهه عاشورا، در مجلس روضه‌خواني كه در منزل معظم‌له از اول طلوع آفتاب شروع می‌شد و تا ظهر ادامه داشت و منبری‌ها بلاحساب می‌آمدند و مردم زيادی از غريبه و آشنا، از اهل اراك و جاهاي ديگر جمع می‌شدند، ايشان از اول روضه چندين دستمال جلوي خودش می‌گذاشت و دستمال‌ها را از گريه خيس می‌كرد، از اول روضه گريه می‌كرد تا آخر، من نمی‌دانم چه گريه‌ای بود كه تمامی نداشت. روز عاشورا كه می‌شد، معركه بود، بكاء بود به تمام معنا.»مانند پسر از دست داده.
معاون تهذیب حوزه علمیه افزود: آيت‌الله ميرزا جواد ملكی تبريزی می گفت: «سزاوار است حال دوستان آل‌محمد در دهه اول محرم تغيير نموده و در دل و سيمای خود آثار اندوه و درد اين مصيبت‌های بزرگ را آشكار نمايند. بايد مقداري از لذايذ زندگی را كه از خوردن و نوشيدن و حتي خوابيدن به دست می‌آيد ترك نموده و مانند كسی باشند كه پدر يا فرزند خود را از دست داده است. نبايد احترام ناموس بزرگ خدا و احترام پيامبر و امام، كمتر از احترام خود و نزديكانش باشد. اگر كسی نتواند در تمام دهه محرم اين كار را انجام دهد حداقل در روز تاسوعا و عاشورا و شب يازدهم دست از برخی لذايذ بردارد. [مثلاً نان خالی بخورد يا آب كمتر بنوشد و خود را به یاد آن روزهای سخت اهل‌بيت، به‌سختی اندازد.]» و مرحوم آیت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی ماه‌های محرم و صفر هر سال را لباس سياه می‌پوشيدند و در وصيت‌نامه خود نوشته‌اند: لباس سياهی كه در ماه‌های محرم و صفر می‌پوشيدم جهت حزن و اندوه در مصيبت‌های آل رسول اكرم(ص) با من دفن شود [تا وسيله شفاعت ايشان در روز قيامت باشد] سفارش مي‌كنم دستمالي را كه اشك‌هاي زيادي در رثاي جدم حسين مظلوم و اهل‌بيت مكرم او (عليهم‌السلام) ريخته و صورت خود را با آن پاك مي‌كردم بر روي سينه‌ام در كفنم بگذارند.
وی گفت : آيت‌الله مجتهدي تهراني معتقد بود علت موفقيت من، همين مجالس توسل و روضه‌خواني و سينه‌زني در كنار درس‌هاي طلبگي است. از زماني كه طلبه بودم، پنج‌شنبه‌ها در منزلمان روضه برقرار مي‌كردم. وقتي هم كه به قم رفتيم، مجلس روضه‌مان در قم برپا بود. وقتي هم نزد استادمان حاج شيخ علي‌اكبر برهان در مسجد لرزاده تهران بوديم، ايشان هفته‌اي یک شب، سينه‌زني مي‌كردند و مي‌فرمودند: من هر چه دارم از همان روضه‌ها و سينه‌زني‌هايي است كه براي اهل‌بيت گرفته‌ام.(مرحوم مجتهدي در مجالس روضه‌خواني چاي بازمانده در استكان را كه ديگري خورده بود، به‌عنوان تبرك مي‌خورد.) و آيت‌الله بهجت می گفت: بكاء بر مصائب اهل‌بيت(عليهم‌السلام) و به‌خصوص حضرت سیدالشهدا(ع) شايد از آن قبيل مستحباتي باشد كه افضل از آن نيست. بنده خيال مي‌كنم، فضيلت بكاء بر سیدالشهدا(ع) بالاتر از نماز شب است.
معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد تصریح کرد: امام خميني در خصوص اهمیت گریه بر امام حسین می فرمود: ما تا ابد هم اگر براي سیدالشهدا(ع) گريه كنيم، براي سیدالشهدا نفعی ندارد، براي ما نفع دارد. ما يك ملتی هستيم كه با همين گريه‌ها يك قدرت 2500 ساله را از بين برديم. آنها از همين گريه‌ها می‌ترسند، براي اين‌كه گريه بر مظلوم، فرياد در مقابل ظالم است. با اين هياهو و با اين گريه، با اين نوحه‌خوانی، با اين شعرخوانی، با اين نثرخوانی، ما مي‌خواهيم مكتب را حفظ كنيم، چنان‌كه تا حالا حفظ شده. و وقتی از علامه طباطبايی می‌پرسند: چگونه طبق فرمايش امام صادق(ع) يك قطره اشك عزادار، آتش جهنم را خاموش می‌كند؟ می‌فرمايند: چه مانعي دارد كه قطره اشكی با اذن و خواست خدا، آتش جهنم را خاموش گرداند؟ درواقع قطره اشك نظير توبه است كه باعث آمرزش گناه و محو آثار و از بين بردن عذاب می‌شود و نيز در نقطه مقابل آن كفر، باعث حبط و نابودی حسنات و نعمت‌هاي بهشتي و سبب افروختن آتش می‌گردد. و در جای دیگر نقل شده است؛ يك‌بار، شخصي محضر علامه رسيده بود، اما ايشان را نمي‌شناخت و به‌همين سبب، سخنان ناپسندی گفته بود. وقتی فهميد شخصی، كه روبه‌روی او نشسته علامه طباطبايی است، اظهار شرمندگی و عذرخواهی كرد و به ايشان گفت: من گمان نمی‌كردم كه شما حضرت علامه طباطبايی باشيد و از ظاهرتان اينگونه تصور كردم كه يك روضه‌خوان هستيد. علامه فرمود: «ای کاش بنده يك مرثيه‌خوان حضرت سیدالشهدا(ع) بودم، همه سال‌هايی كه سرگرم درس و بحث بوده‌ام با يك مرثيه‌خوانی امام حسين برابری نمی‌كند.»
وی گفت: آيت‌الله قاضی در مجلس روضه بسيار مؤدب و با احترام می‌نشست و در پايان مراسم، كفش حاضران را رديف كرده، آماده پوشيدن می‌نمود و چه‌بسا آنها را گردگيری می‌كرد و می‌فرمودند: من كفش حاضران در مجلس روضه اباعبدالله را تميز می‌كنم تا ملائك حاضر در اين مجلس گواهی دهند به آنچه در باطن من می‌گذرد كه جز خداي متعال، كسی از آن اطلاع ندارد. و آيت‌الله بهجت درباره روضه هفتگی استادشان می‌گفتند: مرحوم غروی در اين روضه، مقيد بود كه خود پاي سماور بنشيند و خود او همه كفش‌ها را جفت كند.
و در خصوص حالت آيت‌الله سید عبدالکریم كشميری در روز عاشورا گفت: ایشان در روز عاشورا بسیار مضطرب و بی‌قرار بود؛ با حالت خاص از خانه با پاي برهنه و گِل بر سر ماليده بيرون می‌آمد، اگر كسی روضه مي‌خواند اشك می‌ريخت و منقلب بود و آرام و قرار نداشت. می‌رفت كنار حرم حضرت معصومه(س) كنار دسته‌های عزاداری و تا آخر شب همان‌جا كنار حرم به گنبد نگاه می‌كرد و در حال خود بود و اشك می‌ريخت.
لزوم سرمشق گرفتن از درس‌های اخلاقی عاشورا
حجت الاسلام دهقانی نژاد بر لزوم سرمشق گرفتن از درس‌های اخلاقی عاشورا تاکید کرد و گفت: در مجالس عزاداری بايد توجّه شود که امام حسین«سلام‌الله‌عليه» در روز عاشورا، در آن بحبوحه جنگ، نماز خواندند، پس شیعه ايشان هم باید به نماز اهمیت بدهد. در عزاداری‌ها می‌فهميم که امام حسین«سلام‌الله‌عليه» به خاطر دین، همه هستی خود، حتی بچه شیرخوار را در راه خدا فدا کردند، پس ما نيز بايد درباره دين، از هيچ کوششی دريغ نکنيم و در رابطه با ديگران، ایثار و گذشت و فداکاری داشته باشیم. امام حسین«سلام‌الله‌عليه» برای احيای تشیّع، تلاش کردند، ما نيز بايد با عمل و رفتار خود، تشیّع را سربلند کنیم. وقتی اينگونه رفتار کرديم، مسلّماً ثواب اين عزاداری بالاترينِ ثواب‌هاست.
از بدعت و نوآوری کاذب در عزاداری‌ها جلوگیری شود/ لزوم برگزاری عزاداری به شیوه سنّتی و پرهیز از افراط و تفریط
وی در بخش پایانی صحبت های خود با بیان اینکه متاسفانه برخی بجای نوع عزاداری به فکر نوع پذیرایی هستند! اذعان داشت: در زمان گذشته، جلسات روضه و عزاداری رونق بیشتر و بهتری داشت. ولی متأسّفانه امروز برخی از افراد، بیشتر به فکر نوع پذیرایی در آن مجلس هستند تا نوع عزاداری! لذا بسیار شایسته است که توجّه بیشتری به عزاداری‌ها شود و ضمن دوری از بدعت‌ها و نوآوری‌های کاذب در این جلسات، خود را سوگوار حقیقی امام حسین«سلام‌الله‌عليه» قرار دهید.
وی با تاکید بر لزوم برگزاری عزاداري به شيوه سنّتی گفت: در طول تاريخ، زحمات فراوانی کشيده شده تا تشيّع به دست ما برسد و ما بايد مواظب باشيم با رفتار خود، به تشيّع ضربه نزنيم و مطلبی که نیاز به توجه جدی، به خصوص از سوی روحانيّت و جوانان دارد، این است که باید در عزاداری سوژه و بهانه به دست معاندان تشیّع ندهند. عزاداری باید به روش سنّتی که ائمه طاهرین«سلام‌الله‌عليهم» داشتند و در زمان ما مراجع و علما و بزرگان دارند، برگزار شود و برگزارکنندگان جلسات باید از افراط و تفريط بپرهيزند و برای رسانه‌های بیگانه سوژه تهیه نکنند زیرا اصل عزاداری با سخنرانی، ذکر مصیبت، گریه کردن، سینه زدن و آنچه عرف مردم به آن عزاداری مي‌گويند، حتماً بايد باشد، امّا افراط و تندی که هميشه بد بوده و در زمان ما بدتر است، نبايد باشد.
انتهای پیام/ع
