در روزهای اخیر، موضوع تشییع و تدفین پیکرهای مطهر شهدای گمنام در صدر اخبار استان قرار گرفته و بازتاب‌های آن فراتر از استان، در رسانه‌های سراسری نیز انعکاس گسترده‌ای یافته است.

بسیاری ازمردم و خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران، نگران بودند که مبادا حرمت این پاره‌های تن ملت، در اثر جوسازی برخی رسانه‌ها خدشه‌دار شود و داغ شرمندگی بر دل‌های مردمان پارسای دارالعباده بماند.

در این راستا برخی سایت‌ها و فعالان عرصه مجازی نیز با تحلیل‌های یکجانبه و نگاه‌های یکسویه کوشیدند تا واقعیت قضایا را به گونه‌ای دیگر بنمایانند.

برای نمونه، یکی از سایت‌های محلی که زیر بیرق «اصلاح‌طلبی» سینه می‌زند، در مطلبی با عنوان «خاکسپاری قانون گرایی در میدان امیرچخماق یزد»(!) ادعا کرد «آن‌هایی که برخلاف قانون پیکر مطهر دو شهید عزیز را در میدان امیرچخماق یزد دفن کردند، ندانستند که همزمان حق گرایی و قانون گرایی را در این مملکت دفن می‌کنند ...»!

این در حالی است که نگاهی از سر انصاف و حقیقت‌یابی به رویکرد این‌گونه سایت‌ها در دیگر مسائل کلان استانی و ملی، ما را به این نتیجه می‌رساند که شعار قانون‌گرایی و حق‌گرایی برخی از این مدعیان سینه‌چاک حق و قانون، شعاری برخاسته از باور قلبی‌شان نیست.

کافی است از مواضع‌شان درباره رویدادهایی همچون فتنه 88، عملکرد سیدمحمد خاتمی، فلان آقازاده متهم، و نظایر آن آگاه شوی تا دریابی که شعار «قانون‌گرایی» بسیاری از این مدعیان، ابزاری است برای پیشبرد اهداف جناحی و هرجا با منافع شخصی‌ و گروهی‌شان در تعارض باشد، شایسته فداشدن است.

اینان اگر به‌واقع دل‌نگران حق و قانون هستند، چرا در فتنه 88 علیرغم آن‌همه توصیه‌های مشفقانه رهبری نظام، همه قوانین را زیرپا گذاشتند و کوشیدند تا با شانتاژ و قانون‌شکنی، نظام جمهوری اسلامی را به کرنش در برابر خواست‌های نامشروع خود وادارند؟! خواست‌های نامشروعی از جمله ابطال انتخابات و نادیده گرفتن «حق» دست‌کم 24 میلیون رای دهنده به نامزد منتخب و «حق» همه شرکت‌کنندگان.

حق‌گرایی هنگامی دفن شد که در فتنه 88، به‌ «ناحق»، نظام جمهوری اسلامی ایران را به قتل و تعدی به زندانیان متهم ساختید!

حق‌گرایی هنگامی دفن شد که در برابر آن‌همه توهین و زیرسؤال بردن ارزش‌های دینی و ملی در دوران موسوم به اصلاح‌طلبی سکوت پیشه کردید و چه بسا خود به حمایت از توهین‌کنندگان پرداختید؛ تنها با این توجیه که در جناح شما قرار دارند؛ و البته با نیت قربه الّا الله!!

قانون‌گرایی و حق‌گرایی هنگامی دفن شد که کوشیدید بر خلاف همه معیارهای عقلانی و ضوابط قانونی و شرعی، فتنه‌گران و فعالان فتنه 88 را دوباره زنده کنید و  تا جایی که امکان دارد، در مناصب مهم به کار گمارده شوند.

قانون‌گرایی هنگامی دفن شد که فلان آقازاده همسو با اینان، با تمسخر قانون، رحل اقامت در لندن می‌افکند و از آن سوی آب‌ها به «قانون» و «قانون‌مداران» می‌خندید؛

به‌راستی اگر شما در ادعای قانون‌گرایی و حق‌طلبی خود صادقید؛

چه اصراری دارید که بر خلاف مصوبات قانونی، این‌گونه با شوق و ولع عجیب به تطهیر سران و برجستگان فتنه بپردازید؟!

 چه اصراری دارید که مؤثران در فتنه را به کار گمارید و آنان را در صدر نشانید؟!

چه اصراری دارید که بر خلاف ضوابط، ریزترین اخبار عناصر برجسته فتنه را هم پوشش دهید؟!

چه اصراری دارید که نهادهای انقلابی را – به زعم خود- با زخم‌قلم‌هایتان  تضعیف کنید؟!

چه اصراری دارید که آن‌گونه ذوق‌زده اخبار دیدار با برجستگان فتنه را در بوق و کرنا کنید و به آن ببالید؟!

 چگونه قسم حضرت عباس تان را باور کنیم، در حالی که دم خروس قانون‌شکنی‌هایتان مصداق اظهر من‌الشمس شده است؟!

بی‌گمان، خرقه قانون‌مداری و حق‌طلبی بر تن کردن بدون پای‌بندی عملی، مصداق همان کشیدن نقش مار برای مردمان فاقد بینش  است که برای مردم دارالعباده کارآیی ندارد.

نویسنده:  فائزه فاطمی