به گزارش یزدرسا به نقل از دانا علی مطهری چندی پیش در همایش اساتید و دانشجویان ایرانی خارج از کشور یا اشاره به سران فتنه گفت:" اگر آنها جرمی کرده‌اند، لازم است محاکمه شوند و اگر در ماه‌های اول فتنه این کار شده بود بسیار بهتر بود. تفکر غلطی وجود دارد که می‌گوید باید معترضان توبه کنند. پس نمی‌شود که فرصت حرف زدن به کسی ندهیم و بگوییم توبه کنید."

وی همچنین ادامه داده بود که «کسی را می گیرند که اقدام مسلحانه کرده باشد».

مطهری در واقع با بیان این سخن تلاش کرده است که از سران فتنه رفع اتهام کند در حالی که دقیقا از آن می توان به عنوان اعتراف علی مطهری به مجرم بودن سران فتنه استفاده کرد.

یکی از جرائم اصلی سران فتنه دقیقا این است که زمینه را برای جرائم مسلحانه علیه مردم فراهم کردند.

بدون تردید اگر آنها با اتهام تقلب کشور را به هم نمی ریختند، گروه های مسلح به هیچ وجه نمی توانستند مردم عادی را هدف قرار بدهند، شهر را به آشوب بکشند و تخریب کنند و پس از آن هم دانشمندان هسته ای را در ایران ترور کنند به طوری که کشور تا چنین ماه دچار التهاب بود.

این سران فتنه و عواملشان بودند که نه تنها رای مردم و حقوقشان را پایمال کردند بلکه با طرح مسئله دروغین"تقلب" هزینه های زیادی روی دست نظام گذاشتند. آشوب، تخریب اموال عمومی و شخصی، ریختن خون افراد بی‌گناه، تضعیف چهره دموکراسی ایران و ... از جمله آسیب هایی بود که دشمنان و معاندان در سال 88 به مردم و کشور وارد کردند.

حال چگونه می‌توان از کنار این مسئله بزرگ با لفاظی و به کار بردن چند واژه ساده گذشت! سران فتنه با خط دهی  به جاسوسان و منافقین و گروه های برانداز چندین ماه در کشور بلوا به پا کردند و زمینه را برای تحقق بسیاری از جرایم آماده ساختند.

بسیاری از افراد بی گناه و مردم عادی و حتی معترضانی که فقط اعتراض داشتند و نه معاندت با نظام به دست ایادی مسلح و غیر مسلح سران فتنه به قتل رسیدند و بعدها ابعاد مختلفی از این ماجرا روشن شد.
چنین اظهاراتی در بین قشر فرهیخته جامعه و رسانه ای شدن آن نه تنها از سران فتنه رفع اتهام نمی‌کند بلکه حساسیت ها را بیشتر کرده و مطالبات نسبت به محاکمه آن ها را افزایش خواهد داد که این نیز نوعی بهره برداری سیاسی تلقی می‌شود.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در نماز جمعه روز 29 خرداد 1388 فرمودند که سران فتنه مسئول همه خون هایی هستند که ریخته خواهد شد. رهبری معظم انقلاب در آن روز خطوط قرمز و میزان را برای همگان مشخص کردند و این در حالی بود که بسیاری از خواص در فضای غبارآلود آن زمان نتوانستند حق و باطل را تمیز دهند.

حق رای مردم،‌انتخاب مردم، ولایت و دموکراسی بود و آن طرف میدان آشوب و خودرایی موج می‌زد که بسیاری از افراد در این میان دچار اشتباه شدند. درگیری و آشوب بی شک ریختن خون در پی دارد مخصوصا اینکه گروه های مسلح و جاسوسان غربی نیز نفوذ کرده بودند و لذا رهبری که نقش هدایت گر دارد نسبت به این مسئله هشدار دادند ولی کو گوش شنوا!

رهبری نه تنها در نماز جمعه بلکه در بسیاری از جلسا ت و دیدار هایشان از سران فتنه خواستند در چارچوب قانون مطالبات خود را پیگیری کنند و اجازه سو استفاده دشمنان را ندهند ولی آن افراد دقیقا برعکس این منویات عمل کردند.

بعد از کم شدن آتش فتنه بازهم سران خود فروخته فتنه گر این مجال را داشتند تا نسبت به اقدامات صورت گرفته اعلام برائت و اظهار ندامت کنند ولی هیچ گاه از فرصت های داده شده استفاده نکردند چرا که با این کار مسلما خود زنی کرده و جرمشان را محرز تر می‌کردند.

بی شک یکی از جرائم سران فتنه در زمان محاکمه، محاربه و فساد فی الارض خواهد بود و با توجه به این اظهارت می‌توان این طور نتیجه گرفت که خود علی مطهری  نیز موافق است که با کسانی که دست به محاربه می زننند برخورد قهر آمیز شود.

از لحاظ فقها و حقوقدانان نیز این جرائم قابل اثبات و واضح و مبرهن است. معاونت در قتل و امر به آن بی شک مجازاتی کمتر از انجام خود قتل ندارد. جریانات ضد انقلاب در قتل افراد در حوادث سال 88 مشخص است و سران فتنه به عنوان آمران و مباشران در قتل نقش به سزایی داشتند و به هیچ وجه مردم و دستگاه قضایی کشور همانطور که بارها نیز اعلام شده از این اقدامات چشم پوشی نخواهند کرد.

طبق بند الف ماده5 قانون مجازات اسلامی و  طبق ماده 126 قانون مجازت سران فتنه به عنوان مباشر و معاون در قتل انسان ها در حوادث فتنه سال 88 دارای مسئولیت کیفری هستند و اینکه در فضاهای سیاسی بخواهیم اتهامات وارده را به نوعی رد کنیم کاملا اشتباه و امری غیر منصفانه است.

به هرحال قوه قضائیه تا کنون در مقابل هجمه ها ایستادگی کرده و با رأفت اسلامی کمترین مجازات را برای آنان در نظر گرفته است. لذا بهتر است آقای مطهری در حوزه های دیگر ورود پیدا کند و به عنوان نماینده مجلس از اظهار نظرهای هدف دار که جز ایجاد فضای نامناسب و مشوش چیزی برای مردم در پی ندارد، خودداری کرده و به امور جاریه حوزه نمایندگی خود بپردازد.