به گزازش خبرنگار یزدرسا، محمدحسین رجبی دوانی گفت: در چند روز گذشته متأسفانه اعتراض بجای بخشی از مردم ما با سوءاستفاده گروهی خیانتکار، اوباش، اراذل و همچنین عوامل بیگانه -که بصورت مسلحانه داخل کشور رخنه کرده بودند- همراه شد؛ عواملی که ظاهرا قصد داشتند مثل سال 60 -که جنگ مسلحانه‌ای را گروهک‌ها برای از پا در آوردن نظام جمهوری اسلامی به پا کرده بودند- این بار هم به همین صورت اقدام کنند، منتها دنبال بهانه و موقعیتی می‌گشتند تا بتوانند از یک اعتراضی سوءاستفاده کنند این جنایت را پدید آوردند و تبعات بسیار بدی برای کشور ما داشت.

ما بهترین مردم را در کشورمان داریم

وی افزود: البته من لازم است که این را بدون هیچ تعارفی عرض کنم که به لطف الهی بهترین مردم را در کشورمان داریم آن هم شاهد مثالش تحمل تمام سختی‌ها و شدائدی بوده که در این 40 سال دشمنان به ما تحمیل کردند و مردم پا به پای نظام پیش آمدند و همه این‌ها را به جان خریدند تا دشمن را ناکام کنند و بحمدلله تا بحال هم موفق بوده‌اند.

پژهشگر تاریخ اسلام ادامه داد: لذا می‌بینیم که حضرت امام (ره) در وصیت‌نامه خود چگونه از مردم تجلیل می‌کنند و می‌فرماید: «من به جرأت مدعی هستم توده‌های میلیونی مردم مسلمان ایران از مردم صدر اسلام، از اصحاب پیغمبر، مردم حجاز و مردم عصر امیرالمؤمنین بهتر هستند»، رهبر معظم انقلاب نیز همیشه قدردان این مردم پاک و همراه و بصیر و انقلابی بوده و هستند، من خاطرم هست ایشان یک بار در یکی از خطبه‌های نماز وقتی از مردم تجلیل می‌کردند به قدری از عظمت مردم به وجد آمده بودند که گفتند قربان این مردم.

رجبی دوانی تأکید کرد: واقعا ما مردمی بسیار خوب، نجیب، همراه و وفادار داریم اما اینکه ما از آن‌ها انتظار داشته باشیم سختی‌ها را تحمل کنند و از آن طرف بی‌عدالتی‌هایی وجود داشته باشد و عده‌ای حقوق‌های نجومی دریافت کنند، برادر برخی از مسئولان رده یک کشور مفسد اقتصادی و سوءاستفاده‌گر باشند و آقازاده‌هایی بخواهند سواستفاده‌هایی بکنند این توهین و خیانت به این مردم و به وفاداری مردم است و بعد هم تازه طلبکار باشند یا وعده‌هایی داده شود و به آن عمل نشود وعده صد روزه بدهند و یا وعده بدهند که «ما چنان رونقی ایجاد کنیم که شما نیاز به این یارانه‌ها نداشته باشید» بعد هم اینطوری عمل شود، این اصلا قابل قبول نیست.

وی با بیان اینکه نفس گران کردن بنزین از نظر کارشناسی درست است و خود مردم هم به این مسئله واقف هستند، اظهار داشت: اما روش انجام این کار روش صحیحی نبود که ناگهانی این اتفاق صورت گرفت و حتی روز قبلش یک مقام دولتی بیاید بگوید ما تصمیم چنین کاری نداریم بعد شب اعلام کنند که گران شده است، معلوم است که عده‌ای معترض می‌شوند؛ مردم خواستند اعتراضی کنند اما اراذل و اشرار و عوامل دشمن آمدند و سوءاستفاده کردند، لذا حساب مردم دردکشیده و انقلابی ما از اشرار و آشوبگران جداست.

عضو هیئت علمی دانشگاه جامع امام حسین(ع) عنوان کرد: وقتی مردم در مقابل برخی مسئولین انتقاد می‌کنند که ما به این مسئله اعتراض داریم، به آن‌ها بگویند که این‌ها یک عده معدود هستند و این‌ها جز مردم نیستند این حرف صحیح نیست و این هم توهین به مردمی است که بخاطر سیاست‌های آقایان این وضعیت را تا بحال تحمل کرده‌اند.

اغتشاش و ایجاد ناامنی مصداق محاربه با خدا است

رجبی دوانی با بیان اینکه اسلام و حکومت اسلامی برای جان و مال و آبرو و ناموس مردم در جامعه بسیار ارزش قائل است به‌طوری‌که اگر کسی امنیت جامعه را به هم بزند، دشمن خدا محسوب می‌شود و جنگ با خدا کرده است، یادآور شد: در جریان همین اغتشاشات اخیر جنایتکارانی وارد شدند که امنیت جامعه را به هم زدند یعنی اعتراض حق مردم بود اما یک عده‌ای که آمدند رعب و وحشت ایجاد کردند و با سلاح سرد و گرم مردم را تهدید کردند، غارتگری کردند این‌ها مصداق محاربه با خدا و پیغمبر است و اشراری هستند که مجازات بسیار سنگینی خداوند در قرآن برای این‌ها در نظر گرفته است و جا دارد که مسئولان محترم قضایی با عاملان این جنایات بر اساس حکم قرآن برخورد کنند.

وی بیان کرد: در حکومت پیامبر اعظم (ص) به قدری برای امنیت جامعه و مردم اهمیت قائل بود که حتی اگر اشراری غارت مختصری در حومه مدینه هم می‌کردند حضرت به شدت عکس‌العمل نشان می‌داد. شروری بود به نام «کرزبن جابر فهری» که در آغاز سال دوم هجرت، تصورش این بود که پیغمبر یک حکومت نوپایی ایجاد کرده است و دشمن بزرگی مثل قریش دارد، دیگر مثلا متوجه اطراف حکومتش نیست، لذا او با افرادش به حومه مدینه حمله کردند و گله‌ای را غارت کردند؛ رسول خدا (ص) خود در قالب یک غزوه به عرصه آمد، -می‌دانید غزوه تحرکات نظامی است که خود پیغمبر در آن حضور دارد- در حالی که می‌توانستند یکی از اصحاب خود را در مقابل این شرارت بفرستند اما به خاطر اهمیت مسئله امنیت خود پیامبر حرکت کردند و آن‌ها را تا بدر تعقیب کرد البته به آن‌ها نرسید اما چنان درسی به اشرار داد که آن‌ها احساس ناامنی کردند یعنی فهمیدند پیامبر به قدری برای امنیت جامعه اهمیت قائل است که خودش شخصا وارد عمل شده و دست‌بردار از آن‌ها نیست. کرزبن جابر فهری به قدری احساس ناامنی کرد که دیگر نتوانست به اقدامات شرورانه‌اش بپردازد و در نهایت هم نزد پیامبر رفت و توبه کرد و اسلام آورد.

کارشناس برجسته تاریخ اسلام اضافه کرد: بعد از جنگ بدر وقتی که مسلمانان پیروز شدند، ابوسفیان (لعن‌الله) که دشمن بزرگ اسلام بود چون شکست متوجه او به عنوان فرمانده نظامی قریش بود سوگندی خورد که من باید انتقام بدر را بگیرم، منتها نمی‌توانست به زودی مردم را آماده کند و جنگی راه بیندازد لذا برای اینکه به سوگند و نذرش عمل کرده باشد عده‌ای را برداشت و مخفیانه به نزدیکی‌های مدینه رفت و دو کشاورز مسلمان را کشت و دو تا خانه را آتش زد و کشتزار آن‌ها را از بین برد -مثل همین کارهایی که اشرار در این چند روزه کردند-، پیغمبر (ص) تا متوجه شد بازهم خودش با عده‌ای حرکت کرد که ابوسفیان اصلا تصور نمی‌کرد پیغمبر به این سرعت عکس‌العمل نشان بدهد؛ البته ابوسفیان موفق به فرار شد اما این نشان دهنده این است که پیغمبر چقدر برای امنیت جامعه ارزش قائل است که به محض اینکه شرارت اینچنینی را متوجه شد به سرعت وارد عمل شد.

وقتی پیامبر رحمت‌للعالمین دست و پای اغتشاگران را برید

رجبی دوانی خاطرنشان کرد: اما مهم‌ترین موردی که آیه قرآن برای آن نازل شد و در پی وقوع همین حادثه است که قرآن رهنمود می‌دهد با به‌هم‌زنندگان امنیت جامعه باید چگونه برخورد کرد، این مورد است: هشت نفر از قبیله بنی‌عرینه در سال ششم هجرت خدمت پیغمبر رفتند و گفتند ما اسلام می‌آوریم، پیامبر هم که همیشه استقبال می‌کرد از آن‌ها استقبال کرد و تعالیم اسلام را برایشان بیان کرد، آن‌ها که هوای مدینه برایشان سازگار نبود بیمار شدند، پیامبر در بیرون مدینه جایی را داشت که آنجا دارای آب و هوای بهتری بود، حضرت این افراد را فرستاد آنجا و از نمایندگان خودش که آنجا بودند خواست که آن‌ها را پرستاری و رسیدگی کنند تا حالشان خوب شود. آن‌ها هم به این هشت نفر رسیدگی کردند و آن‌ها حالشان خوب شد اما آن افراد که خیانتکار بودند تا حالشان خوب شد این مأمور پیامبر و چند نفر چوپانی که در آن منطقه بودند را کشتند و چشم آن‌ها را کور کردند و تعدادی شتر را برداشتند و غارت کردند و رفتند.

وی ادامه داد: پیامبر همین کرزبن جابر فهری که تواب شده بود –چون او می‌دانست چگونه باید اشرار را تعقیب کرد- را فرمانده کرد و با 20 نفر به تعقیب اشرار رفتند آن‌ها که مدتی از مدینه دور شده بودند به خیال اینکه دست پیغمبر دیگر به‌شان نمی‌رسد توقف کرده بودند و در حال عیش بودند که ناگهان نیروهای پیغمبر آن‌ها را محاصره و دستگیر کردند و خدمت پیغمبر بردند، پیغمبر رحمت للعالمین است حال با این‌ها چه می‌کند؟ اینجا آیه 33 سوره مبارکه مائده نازل شد: «انما جزاء الذین یحاربون الله و رسوله و یسعون فی الارض فسادا ان یقتلوا او یصلبوا او تقطع ایدیهم و ارجلهم من خلاف او ینفوا من الارض ذالک لهم خزی فی الدنیا و لهم فی الاخره عذاب عظیم؛ همانا کیفر آنان که با خدا و رسول به جنگ برخیزند و در زمین به فساد کوشند جز این نباشد که آن‌ها را به قتل رسانده، یا به دار کشند و یا دست و پایشان به خلاف یکدیگر بِبُرند و یا به نفی و تبعید از سرزمین (صالحان) دور کنند. این ذلت و خواری عذاب دنیوی آن‌هاست و اما در آخرت به عذابی بزرگ معذّب خواهند بود».

پژوهشگر تاریخ اسلام تصریح کرد: خداوند می‌فرماید کسانی که امنیت جامعه اسلامی را به هم بزنند به جنگ من آمده‌اند این خیلی حرف است. یعنی اگر امنیت جامعه بهم بخورد جنگ با خدا و جنگ با رسول خداست. بعد می‌فرماید اینهایی که سعی کردند در جامعه فساد ایجاد کنند اعدام یا به صلیب کشیدند و یا بریدن دست و پا آن‌ها به خلاف یکدیگر یا تبعید از کشور جزایشان است. البته مجازات‌ها به تناسب کاری است که کرده‌اند و البته این مجازات آن‌ها در این دنیا است و اصل مجازات در آخرت است که عذاب عظیمی در انتظار آن‌هاست.

ماجرای نحوه برخورد حضرت علی (ع) با اغتشاشگران

رجبی دوانی اضافه کرد: این جنایت وقتی رخ داد پیغمبر بر مبنای این آیه دستور داد این هشت نفر را کور کردند -چون این افراد آنجا چشم آن افراد را کور کرده بودند- دست و پایشان را بریدند و بعد اعدام‌شان کردند، یعنی مجازات بسیار سنگینی برایشان صورت گرفت؛ در واقع رحمت ایجاب می‌کند که جنایتکاری که آمده امنیت جامعه را به هم زده را باید چنین مجازات کرد و این عین عدل است.

وی عنوان کرد: در زمان حکومت حضرت علی (ع) فردی به نام «عبدالله بن عامر حضرمی» حاکم مکه در زمان خلیفه سوم بود، این فرد را معاویه (لعن‌الله) با افرادی فرستاد بروند در بصره و مخالفان حضرت علی (ع) را تحریک کنند و شورشی به پا کنند و بصره را به آشوب بکشند، این فرد موفق شد و عده‌ای را گرد خود فراهم کرد و سر و صدا و آشوب به پا کرد و اماکن عمومی را تخریب کرد؛ حضرت علی (ع) خبردار شد، یکی از سرداران برجسته و وفادار خود به نام «جاریه بن قدامه سعدی» را با گروهی سراغ این‌ها فرستاد، جاریه رفت و موفق شد این اشرار و تبهکاران وابسته به معاویه را قلع و قمع کند، این اراذل رفتند و در قلعه‌ای پناه گرفتند، جاریه به آن‌ها مهلت داد تا تسلیم شوند اما آن‌ها حاضر به تسلیم نشدند، ایشان وقتی دید تسلیم نشدند قلعه را با تمام اشراری که در آن پناه گرفته بودند به آتش کشید و همه‌شان را سوزاند و نابود کرد و امیرالمؤمنین (ع) نیز بر کار او صحه گذاشت؛ یعنی جنایتکار و کسی که جامعه را با ناامنی مواجه کرده سزایش مرگ است.

رجبی دوانی تأکید کرد: هر حکومتی برای امنیت جامعه خودش حساس است و در جامعه اسلامی چه معصوم حاکم باشد، چه غیرمعصوم، اگر جنایتی رخ دهد مجازاتش همین است که قرآن گفته است و آیه قرآن برای همه زمان‌ها و همه مکان‌ها است و راه را نشان داده است.

انتهای پیام/