نسیم صادق، تئاتر "پایین، گذرسقاخانه" کاری از گروه فرهنگی هنری موسسه دانش پژوهان اشکذر به مدت سه شب به روی صحنه رفت. گروهی که با همت خود و بدون هیچ پشتوانه ای در محل موسسه دانش پژوهان که تنها یک سالن چند متری با دو تخته فرش است، شبانه روز تمرین کردند، تنها به عشق و علاقه هدفشان.

هدفشان چیزی جز ارتقای سطح فرهنگی و اجتماعی جامعه شهرستان اشکذر نبود، آمدند تا هنر را به مردم نشان دهند، مردمی که به واسطه خواب آلودگی دستگاه های اجرایی طی سالیان گذشته تا به حال هنوز مزه سینما و تئاتر را نچشیده اند.

این گروه چند نفره از جای خواستی ساپورت مالی نشدند، برای هر شب اجرا همانند سایر گروه های دیگر فعال در کشور مبالغ چند میلیونی مطالبه نکردند، حرفشان حرف دل بود و آمده بودند احیا گر یک فرهنگ اصیل باشند. فرهنگ جوانمردی و رادمردی.

شب گذششه وقتی برای سومین بار به تماشای تئاتر بچه ها رفتم، جماعتی که برای تماشا امده بودند و حتی کسانی که از اول تا آخر ایستاده تئاتر را نظاره گر بودند، حواسم را پرت کرده بود. این جماعت مشتاق و این این سالن کم ظرفیت؟!

وقتی برای اولین بار با "احسان دهقانی" کارگردان تئاتر "پایین، گذرسقاخانه" آشنا شدم و انگیزه وی را برای اجرای هرچه بهتر این نمایش میدیم تنها به حال یک چیز غصه می خوردم، که چرا کسی صدای این بچه ها را نمی فهمد.

این ها آمدند، با دست پر هم آمدند، سالن را نه تنها پرکردند بلکه برای سایر میهمانان صندلی اضافه هم آوردند، اما چه کسی است که قدردان این زحمات باشد؟ وعده های ساخت سالن آمفی تئاتر به کجا رسید؟ چند سال دیگر باید کار فرهنگی که از تاکیدات و دغدغه های رهبری انقلاب است، روی زمین بماند؟!

مردم که به جای خود، آن ها با حضورشان برادری خود را ثابت کردند، مسئولین چطور؟! راستی آقای غیاثی "مدیر کل محترم اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان یزد" چقدر جای شما در سالن خالی بود تا می دید که در اشکذر بچه هایی حضور دارند که بدون هیچ ادعایی بهترین آثار را ارائه می دهند.

در آخر این مقدمه بلند، باید گفت مسائل فرهنگی یک جامعه با- فرهنگ، فرهنگ- گفتن و سخنرانی کردن و همایش گرفتن حل نمی شود، بلکه باید زیرساخت های آن را فراهم کرد. بچه های اشکذر پس از اجراهای بی شمار "زیارت خورشید" و این روزها "پایین، گذرسقاخانه" نشان دادند که مستحق خیلی بیشتر از این ها هستند.

ابوالفضل دهقانی اشکذری