یکی از اساتید حوزه و دانشگاه به مناسبت میلاد امام حسین(ع) در گفتگو با یزد رسا در خصوص حماسه حسینی گفت: مطابق آنچه که در دین اسلام نسبت به آن اهمیت فراوانی داده شده است که هر شخصی مسئولیتی در قبال سایر افراد جامعه خویش دارد؛حضرت امام حسین (ع) برای اجرای احکام الهی و برقراری عدالت اجتماعی احساس مسئولیت کردند و قیام آن حضرت برای رضای خدا انجام شد.

آزاده نیکپور افزود: رسیدن به چنین هدفی اگر چه مشکل و طاقت فرسا بود اما چنان اثری در تاریخ بر جای گذاشت که همه ی متفکران و عدالت جویان از شخصیت آن حضرت به عنوان انسان کامل و از واقعه عاشورا به عنوان یک واقعه فرا دینی یاد می کند و تجربه انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) به همگان آموخت که می توان راه امام حسین (ع) و حماسه ایشان را آموخت و به اهداف ایشان نزدیک شد.

این استاد حوزه و دانشگاه به واقعه عاشورا اشاره کرد و ادامه داد: در واقعه عاشورا نیز توجه حضرت ابا عبدالله (ع) به عواطف و احساسات زنان و دختران قابل توجه بوده است به طوری که در تاریخ آمده است هنگام وداع با اهل حرم وقتی دید که دخترش سکینه به شدت می گرید وی را در آغوش گرفته و ابیاتی را که در رابطه با نحوه شهادت واسارت می باشد خواندند و دخترشان سکینه را با عبارت یا خیره النسوان نامیدند و این اشاره به توجه اکرام و احترام دختران در دین اسلام دارند.

نیکپور در مورد رفتار امام حسین (ع) نسبت به زنان و خانواده گفت: حضرت امام حسین (ع) در ازدواج به مسأله انتخاب بانوان شایسته و خردمند و تشکیل زندگی زناشویی رونق ویژه ای به خانواده شریف و اصیل پیامبر (ص) بخشیدند.

وی با اشاره به علاقه امام حسین(ع) به همسرشان خاطرنشان کرد: از جمله همسران حضرت ابا عبدالله (ع) شهربانو، دختر یزدگرد آخرین پادشاه ساسانی بود که ایشان پس از ازدواج با حضرت ابا عبدالله (ع) و قرار گرفتن در مکتب تربیت علوی به یکی از زنان بزرگ اهل تقوا و تدین تبدیل گردید تا جایی که شایستگی مادری امام سجاد(ع) را پیدا کرد .

وی تصریح کرد: رباب دختر امروالقیس که ایشان نیز از دختران با اصالت و فرزند یکی از شاعران بزرگ عرب بود که افتخار همسری با حضرت ابا عبدالله (ع) را پیدا کرد و بین ایشان و حضرت علاقه و رابطه شدیدی وجود داشت و هر دو برای یکدیگر احترام ویژه ای قائل بودند و نکته قابل توجه اظهار محبت و علاقه امام حسین (ع) به همسر و دخترشان بود که در آن خانه ساکن بودند که حضرت در ابیاتی می فرمایند: به جانت سوگند که من به راستی دوست دارم خانه ای را که سکینه و رباب مادرش در آن باشند  و دوست دارم تمام دارائیهایم را نثار آنان کنم.