یزد رسا؛ مردم ما هرچه را فراموش کنند این را همیشه به یاد دارند که انگلستان رابطه خوبی با ما نداشته و در بیشتر توطئه‌ها و بازی‌های سیاسی در تاریخ 100 سال گذشته، نقش پررنگی علیه منافع ملت داشته است.

انگلیس خیلی وقت است در فرهنگنامه سیاسی اجتماعی ایرانیان به روباه پیر استعمار شهره است و در کنار شعار «مرگ بر آمریکا»ی مردم، «مرگ بر انگلیس» هم شنیده می‌شود.

با این مقدمه باید به صراحت گفت که هفته گذشته شاهد یکی از بزرگ‌ترین تحقیرهای ملی بودیم که متاسفانه باز هم دولت یازدهم بانی آن شد!

برای اولین بار پس از پیروزی انقلاب اسلامی، رئیس جمهور اسلامی ایران با نخست وزیر انگلیس دیدار می‌کند و رسانه‌های همسو با دولت که در یک سال گذشته تلاش زیادی برای بزک کردن چهره منفور آمریکا داشته‌اند، با ذوق‌زدگی مفرط از آن با «دیدار تاریخی»، «تحول در دیپلماسی»، «ساخته شدن پاره‌ای از تاریخ(!!)» یاد کرده و آن را پایانی بر روابط سرد ایران و انگلیس نامیدند.

اما از آنجا که دولت محترم یازدهم و تیم دیپلماسی آن پس از گزیده شدن چندباره از سوراخ اعتماد به غرب، هنوز درس عبرت نگرفته و بی‌خیال مردم و آبروی نظام اسلامی، در صدد نشان دادن پُز دیپلماتیک خودشان هستند، و از آنجا که شعور سیاسی و درک تاریخی این رسانه‌های منورالفکر همیشه پایین بوده و تحلیل‌های آبکی‌شان چندباره از رو رفته است، به فاصله یکی دو ساعت، فقط یکی دوساعت پس از دیدار 20 دقیقه‌ای روحانی با دیوید کامرون، نخست وزیر نامحترم انگلیس در سخنرانی خود با توهین و متهم کردن ایران به حمایت از تروریسم می‌گوید: «صبح امروز من با رئیس جمهور روحانی دیدار کردم، ما اختلاف نظرهای شدیدی داریم. ایران از گروه‌های ترویستی حمایت می‌کند، برنامه هسته‌ای اش، رفتارش با مردمش، همه اینها باید تغییر کند.»

زشتی این اتفاق به حدی بود که سخنگوی وزارت خارجه مجبور به پاسخ‌گویی صریح به اظهارات کامرون می‌شود و مطالبی را که روحانی باید در دیدار با کامرون می‌گفت را خانم افخم در ایران اعلام کرد و باز هم درود بر غیرت این زن!

هرچند مواضع خوب و ضدآمریکایی روحانی در نیویورک را نادیده نمی‌گیریم و از آن تمجید می‌کنیم، اما واقعاً دولت یازدهم کی قرار است از نامردی و نفاق غربی‌ها درس بگیرد؟ تا چه زمانی باید شاهد لبخندهای دردآور تیم دیپلماسی ایران به خباثت‌ها و خیانت‌های طرف‌های غربی باشیم؟ (که البته از لبخند گذشته و به قه قه‌های طولانی تبدیل شده است!!)

آیا یک سال تجربه ناموفق و مفتضحانه‌ی سیاست تنش‌زدایی و لبخندزدن و قاه قاه خندیدن با دشمنان قسم خورده نظام کافی نیست؟

ای کاش دیپلمات‌های ما می‌فهمیدند این رفتارشان در بحبوحه حوادث منطقه و امید بستن مبارزین مسلمان در کشورهای همسایه به ایران و انقلاب اسلامی, چه تاثیر بدی در بین فرزندان معنوی انقلاب در کشمیر و عراق و سوریه و یمن و افغانستان و ... دارد.

احسان عابدی