حجت‌الاسلام والمسلمین مرتضی میرزابیگی نائینی در گفتگو با یزدرسا گفت: در روایات و دستورات بزرگان دین در خصوص زیارت امام حسین علیه‌السلام تأکیدات زیادی وجود دارد به‌طوری‌که وقتی مراجعه می‌کنیم به روایات می‌بینیم اینقدر برای زیارت امام حسین (ع) ارزش و مقام بیان شده که اصلا از حد تصور انسان بیرون است.

وی اظهار داشت: در بعضی از روایات آمده که اگر کسی به زیارت امام حسین (ع) برود تمام گناهانش بخشیده می‌شود یا اگر به زیارت امام حسین (ع) برود و زیر قبه‌ی مقدس حضرت قرار بگیرد هر دعایی بکند مستجاب است و همه‌ی این‌ها نشان از عظمت و بزرگی امام حسین علیه‌السلام در درگاه خداوند دارد.

این محقق و پژوهشگر دینی ادامه داد: یعنی وقتی امام حسین (ع) تمام دارایی و توان خودش را در مسیر احیای دین خدا به میدان آورد و از همه دارایی خودش در راه خدا گذشت و همانطور که امام برای خدا سنگ تمام گذاشت خداوند متعال هم برای امام حسین (ع) سنگ تمام گذاشته است.

میرزابیگی نائینی افزود: خداوند تمام زائرین و تمام گریه‌کنندگان و عزاداران بر سیدالشهدا (ع) را مشمول مغفرت و رحمت وسیع خودش قرار داده است. حال اگر این زیارتی که این همه بر آن تأکید شده و این همه فضیلت و پاداش برای آن شمرده‌اند به نحو پیاده صورت بگیرد این ویژگی خاص پیدا می‌کند.

وی اضافه کرد: در برخی از روایات دارد کسی که به زیارت امام حسین (ع) می‌رود اگر پیاده باشد هر قدمی که در این مسیر برداشته می‌شود یک حسنه برایش نوشته می‌شود و یک گناه از او محو می‌شود یعنی اینقدر زیارت امام حسین (ع) به صورت پیاده پاداش دارد که می‌گوید هر قدمی که شما برمی‌داری یک گناهت پاک می‌شود و یک حسنه برایت نوشته می‌شود تا جایی که زائر پیاده نزدیک حرم امام حسین (ع) که می‌رسد حتی برخی از روایات می‌گوید هر قدمش چند صد حج چند صد عمره برایش نوشته می‌شود.

استاد حوزه و دانشگاه تأکید کرد: اینکه پاداش خیلی از این موارد مثل زیارت امام حسین (ع) با حج معین شده به خاطر این است که حج یک عبادت کامل است یعنی در حج عبادت ذکری، زبانی، بدنی، مالی، فردی، دسته‌جمعی و به طور کلی همه عبادت‌ها در حج جمع شده است. لذا وقتی می‌خواهد پاداش زیارت امام حسین (ع) بیان کند می‌گوید شما یک قدم در این مسیر برمی‌داری پاداش چند صد حج و عمره بهت می‌دهند، حتی در برخی روایات دارد حج پیامبر (ص) که خودش حج مقبول است.

میرزابیگی نائینی با بیان اینکه همه این‌ها نشان دهنده این است که پیاده رفتن به زیارت امام حسین (ع) یک ویژگی خاص دارد، گفت: وقتی امام حسین علیه‌السلام به میدان آمده است و تمام توانش را برای احیای دین خدا به کار گرفته، من هم اگر بتوانم زائر این امام بشوم خداوند متعال این همه به من تفضل و عنایت می‌کند که هر قدمم می‌تواند این مقدار برایم پتانسیل و انرژی ایجاد کند.

وی تصریح کرد: حالا وقتی تمام این زیارت‌ها به نحو پیاده‌روی در اربعین صورت می‌گیرد این ویژگی اخص پیدا می‌کند. یعنی وقتی مراجعه می‌کنیم به خود زیارتی که در روز اربعین ذکر شده، جملات آخر این زیارت که چکیده و خلاصه این زیارت است خاتمه این است که «نصرتی لکم معده» یعنی زائر اربعین امام حسین (ع) بعد از حدود دو ماه عزاداری برای سیدالشهدا (ع) و بعد از دو ماه مأنوس شدن با فرهنگ محرم و عاشورا به اینجا می‌رسد که به امام عرض می‌کند «من آماده یاری شما هستم نصرتی لکم معده» یعنی زائر امام حسین (ع) در زیارت اربعین آن هم به صورت پیاده به جایی می‌رسد که واقعا حس می‌کند دیگر آماده یاری برای دین خداست آماده یاری ولی خداست.

این کارشناس مذهبی عنوان کرد: لذا همه این‌ها در زیارت پیاده می‌تواند تجلی بهتری پیدا کند یعنی زائری که به عنوان نمونه از نجف حرکت می‌کند به سمت کربلا، وقتی چند روز پیاده با تحمل مشکلات سفر با پای ورم کرده و با حالت خسته می‌رود در این مسیر قرار می‌گیرد، نسبت به آن مصیبت کربلا می‌تواند یک همخوانی در وجود خودش ایجاد کند. یعنی زائری که مصیبت پیاده‌روی را درک می‌کند به گوشه‌ای از مصیبت‌های کربلا می‌تواند خودش را نزدیک کرده باشد.

نائینی خاطرنشان کرد: ما در سجده آخر زیارت عاشورا به خداوند متعال عرض می‌کنیم «اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاكِرينَ لَكَ عَلي مُصابِهِمْ» بعد می‌گوییم «اَلْحَمْدُ للَّهِ عَلي عَظيمِ رَزِيَّتي» خدا را شکر می‌کنیم بر مصیبت خودمان. یعنی زائر به جایی می‌رسد که دیگر مصیبت امام حسین (ع) فقط مصیبت او نیست و توانسته خودش را همخوان با کربلا بکند که مصیبت امام حسین (ع) و یاران او مصیبت خودش بشود.

وی ادامه داد: خب این چطوری محقق می‌شود؟ یک راهش همین پیاده‌روی است، راهش این است که انسان خودش را در سیل خروشان کسانی که مشتاق امام حسین (ع) هستند قرار بدهد، چند روز پیاده‌روی کند، مصیبت‌ها، دردها، رنج‌ها و مشکلات را تحمل کند تا بتواند آرام آرام به این مصیبت نزدیک بشود و برسد به آنجایی که دیگر مصیبت امام حسین (ع) مصیبت خودش بشود.

استاد حوزه و دانشگاه اظهار داشت: چه کسی زیارت امام حسین (ع) برایش یاری امام را فراهم می‌کند؟ کسی که به امام نزدیک شده باشد و مصیبت امام مصیبت خود او شده باشد و بهترین راه برای نیل به این مهم، همین زیارت پیاده‌روی اربعین است.

نائینی تأکید کرد: لذا اگر در روایات ما می‌گوید شما وقتی در مسیر زیارت امام حسین (ع) پیاده می‌روی این همه به تو پاداش می‌دهند به خاطر این است که به فرهنگ کربلا و فرهنگ عاشورا و فرهنگ یاری امام نزدیک شده‌ای، همان که در زیارت اربعین می‌گوید «نصرتی لکم موعده من آماده یاری شما هستم».

وی اضافه کرد: البته پیاده زیارت کردن امام منحصر در اربیعن نیست بلکه به صورت کلی گفته‌اند هرکسی پیاده به زیارت امام حسین (ع) برود این پاداش‌ها را به او می‌دهیم این تقرب به امام حسین (ع) و فرهنگ عاشورا را به او می‌دهیم.

این محقق و پژوهشگر دینی افزود: وقتی به پیشینه این پیاده‌روی رجوع کنیم می‌بینیم که علمای سابق در نیمه شعبان هم پیاده‌روی داشته‌اند در اربعین هم پیاده‌روی داشته‌اند، در موقعیت‌ها و مناسبت‌های مذهبی دیگری که زیارت امام حسین (ع) نسبت به دیگر مناسبت‌ها افضل است پیاده‌روی داشته‌اند و حتی در زمانی که زیارت امام حسین (ع) ممنوع و مخفیانه بوده علما و بزرگان مخفیانه این زیارت پیاده را می‌رفتند.

نائینی خاطرنشان کرد: بهترین راه برای تقرب و نزدیکی به فرهنگ عاشورا به زیارت امام حسین (ع) رفتن است. زیارت اگر پیاده باشد این تقرب را سریعتر برای انسان ایجاد می‌کند و «نصرتی لکم معده» را برای انسان فراهم می‌کند. حال اگر انسان در سیل خروشان اربعینی -که الحمدلله چند سالی است که رونق پیدا کرده و شیعیان دور هم جمع می‌شوند و یک گردهمایی و مانور سراسری را به کل عالم نشان می‌دهند- قرار بگیرد سریعتر می‌تواند به فرهنگ عاشورا نزدیک شود و پیاده‌روی اربعین بستر تقرب به امام حسین (ع) و فرهنگ عاشورا را برای انسان ایجاد کند.

وی گفت: امیدوارم بتوانیم از این فرصت و پتانسیل استفاده کنیم و در زیارت پیاده‌روی اربعین به جایی برسیم که بتوانیم خودمان را برای یاری فرزند امام حسین (ع) آماده کنیم. همانطور که یاران عاشورایی امام حسین (ع) او را در مسیر حمایت از دین کمک کردند ما هم بتوانیم یاری فرزند او امام زمان (عج) را با نصرتی لکم موعده را جواب دهیم و در این مسیر گام مثبتی برداریم.

انتهای پیام/