اخیرا برخی رسانه‌های زنجیره‌ای به نقل از محمد مهدی تندگویان -فرزند شهید تندگویان- و با اشاره به رخدادهای اخیر مربوط به تدفین شهدای گمنام در یزد، چنین تیتر زده‌اند که دفن شهدا «سیاسی» شده است.

این رسانه‌ها کوشیده‌اند تا به این بهانه و با استناد به بخش‌های دیگر مصاحبه تندگویان، هجمه خود برضد نیروهای اصولگرا را تکمیل کنند و پافشاری مردم و جوانان متعهد استان یزد بر حفظ حرمت و شأن شهدای گمنام را مصداقی از بازی‌های سیاسی و نه حرکتی اعتقادی و در  راستای تکریم شهدا ارزیابی کنند.

در این میان، آن‌چه اهمیت دارد، دقت در این نکته بدیهی است که انتساب به شخصیت‌های گرانقدر همچون شهدا و علما و مسؤولان بلندپایه هرگز دلیلی بر صحت گفتار و کردار افراد نخواهد بود؛ بلکه رفتار و رویکرد هر فردی را باید بشخصه و فارغ از این‌گونه انتساب‌ها بررسی کرد.

فراموش نکرده‌ایم که سیدحسین خمینی- نوه حضرت امام- در اوایل انقلاب به دلیل دلبستگی به بنی صدر و اعوان او چنان به انحراف افتاده بود که امام راحل دستور داده‌ بودند دستگیر شود و چنان‌چه مقاومت کرد، او را با تیز بزنند! (نقل به مضمون)

همچنین از یاد نبرده‌ایم که فرزندان برخی شخصیت‌های رده‌بالای نظام بر خلاف خط و مشی پدران بزرگوار خود، در مسیر انحراف و تباهی فروغلتیدند و برای برخی از آن‌ها مجازات‌های عبرت‌اموزی در نظر گرفته شد.

اظهار برائت علنی حضرت آیت‌الله خزعلی از فرزند ناخلفش- مهدی خزعلی- نیز که در زمان خود، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها یافته بود، نمونه دیگری از این مساله است.

یادآوری برخی نمونه‌های مذکور، از این بابت بود تا برخی جوانان و نوجوانانی که آگاهی لازم از رخدادهای تاریخی یا دست‌کم حوادث چند ساله پس از انقلاب را ندارند، با موضع‌ نسنجیده برخی فرزندان یا وابستگان به شخصیت‌های مورد احترام، دچار انفعال و تردید نشوند؛ بلکه هر سخن و موضعی را ابتدا در ترازوی عقل و شرع و عرف ارزیابی کنند و اتقان و سستی آن را در همین چارچوب به قضاوت نشینند.

البته موضع محمدمهدی تندگویان درباره تدفین شهدای گمنام برای آگاهان از صبغه و سبقه وی چندان دور از انتظار نیست. چه این‌که نام‌برده به تصریح خود در جرگه طیف اصلاح‌طلب- بخوانید مدعیان اصلاح‌طلبی- قرار دارد و مواضع و رویکردهای تامل‌برانگیز این طیف از خاتمی و کروبی گرفته تا نیروهای پایین‌دست آنان در سال‌های اخیر، نیاز به بازگویی دوباره ندارد.

فرزند شهید تندگویان در دوره جدید شوراها به عنوان اصلاح‌طلب راهی شورای شهر تهران شده و هم‌اینک نیز به عنوان «سخنگوی فراکسیون اصلاح‌طلبان شورا» فعالیت می‌کند.

بنابراین نگاهی به تعلق‌خاطر جدی آقای تندگویان به مدعیان اصلاح‌طلبی و مرور مواضع اصلاح‌طلبان در سال‌های گذشته درباره مسائل گوناگون ما را به این نکته رهنمون می‌شود که دیدگاه محمدمهدی تندگویان درباره تدفین شهدای گمنام را باید نه از باب دیدگاه دلسوزانه فرزند شهید، بلکه از دید «سخنگوی اصلاح‌طلبان» بشنویم و اهمیتی بیش از آن برای چنین مواضعی قائل نشویم.

نویسنده: فاطمه پورمیبدی