به گزارش یزد رسا به نقل از عصر فرهنگ، اولین بار روز شهادت امام حسن مجتبی(ع) یعنی دو روز قبل از موعد معهود، زمزمه های دفن شهدا در ضلع شرقی حسینیه امیرچخماق بر سر زبان ها افتاد. مخالفین در آن زمان دو دلیل عمده برای مخالفت مطرح می کردند. اول اینکه دفن شهدا در محوطه میدان می تواند سبب ریزش یکی از مناره ها شود! (بماند که بعدها پیشنهاد شد شهدا را در پشت بنای امیرچخماق و در زیر یکی از همین مناره ها دفن کنند!) دوم اینکه تدفین شهدا و ایجاد بارگاه و بنا در کنار یک بنای تاریخی از جلوه بنا می کاهد.

حالا با گذشت زمانی نزدیک به سه ماه پرده جدیدی از نمایش مضحک مدعیان تاریخ و تمدن ایران رو شد. هفته گذشته عکس هایی از پیرزنی منتشر شد که در حوض تاریخی وسط میدان تاریخی امیرچخماق رخت می شوید و بعد از شستن رخت های خود چون شیر آب را نبسته بود کل محوطه امیرچخماق را آب گرفت!

جدای از این که باید علت چنین حرکتی ریشه یابی شود و مشخص شود که چرا بانویی مجبور به رخت شستن وسط یک میدان پر رفت و آمد می شود، این اتفاق دو نکته مهم را با خود همراه آورد.

نخست اینکه؛ اگر حفر چند قبر ممکن است باعث ریزش مناره شود، رها کردن آب در میدان به گونه ای که تمام میدان غرق آب شود، نمی تواند باعث تخریب این بنای تاریخی شود؟ آیا اداره میراث فرهنگی امیرچخماق را به حال خود رها کرده است؟

دوم اینکه؛ رسانه هایی که در زمان تدفین شهدا خود را سینه چاک تاریخ و فرهنگ ایران نشان می دادند و هر بهانه ای را دستاویز حمله به شهدا و مردم متدین دارالعباده می کردند، چرا اکنون سکوت کرده اند؟ جماعتی که برای دفن شهدا در مقابل استانداری تجمع ترتیب می دادند چرا اکنون ساکت شده اند؟ چند جوان که در کسوت دانشجویان یک دانشگاه خاص به صورت کاملاً خودجوش برای اعتراض به تدفین شهدا به میدان امرچخماق آمده بودند اکنون چه می کنند؟

مسلماً ذهنیتی که رخت شستن وسط میدان، در اذهان جهانگردان ایجاد می کند بدتر از گنبد و بارگاه ساخته شده بر مزار سربازان و مدافعان اسلام و کشور است.

پس کسانی که جلوه بنا برایشان مهم بود چرا واکنشی نشان نمی دهند؟

روزگار چه بازی های غریبی دارد؛ پیرزنی ناخواسته پرده از چهره نفاق برداشت.

ادامه تصاویر رخت شویی را در اینجا ببینید

انتهای پیام/ع