به گزارش یزدرسا به نقل از عصرفرهنگ، شنیدن خبر تحقق رشد اقتصادی 7/4 درصدی از زبان رئیس جمهور در 6 ماهه اول سال جاری، در کنار دیدن وضعیت سفره های مردم تعجب بسیاری ایجاد می کند، بخصوص آنکه این خبر قبل از انتشار در مراکز رسمی آماری و توسط ریاست قوه مجریه شنیده شد.

رشد اقتصادی به معنای افزایش میزان تولید در کشور می باشد؛ طبق این تعریف و با توجه به آمار ارائه شده توسط ریاست قوه مجریه، باید وضعیت صنایع و معادن نسبت به گذشته حدود 8 درصد بهبود یافته باشد و رونق تقریبی در این بخش ها حاکم شده باشد که این اتفاق با آنچه در زندگی روزمره مردم مشاهده می‌شود اختلاف جدی دارد. لذا باید پرسید اگر نرخ رشد اقتصادی کشور به گزارش بانک مرکزی 7/4 درصد شده است، پس چرا در بخش صنایع و معادن و بخش های مهم دیگری همچون ساختمان شاهد رکود جدی هستیم؟

اگر آمار بانک مرکزی به صورت جزئی‌تر بررسی شود، باز هم وضعیت فعلی جامعه در بخش های صنعت، معدن، ساختمان و ... تایید می شود. چرا که در گزارش بانک مرکزی نرخ رشد اقتصادی در حوزه صنایع و معادن( 0/9-)  اعلام شده است همچنین در بخش ساختمان شاهد رشد اقتصادی (13-) درصدی هستیم.

پس رئیس جمهور محترم این ارقام منفی را در کنار چه عدد مثبت بزرگی قرار داده اند که در مجموع رقم 7/4 درصد بدست آمده است؟!

اگر چه در نیمه اول امسال در بخش کشاورزی شاهد رشد قریب به 5 درصدی بوده ایم اما علت اصلی افزایش نرخ رشد اقتصادی در این آمار، بخش نفت است. در حوزه نفت که تا قبل از این به علت تحریم های نفتی میزان فروش نفت کاهش پیدا کرده بود، اکنون به دلیل از بین رفتن تحریم های نفتی میزان استخراج و در نتیجه صادرات افزایش پیدا کرده است و در نتیجه بخش نفت از رشد 61/3 درصدی برخوردار شده است. البته از طرفی این رشد پایدار نخواهد بود، چرا که تا قبل از این با کاهش غیر معمول صادرات نفت مواجه بوده ایم که با برطرف شدن تحریم های نفتی به حالت عادی برگشته است و این رشد چشمگیر بعلت تفاوت زیاد میزان صادرات نفت نسبت به قبل است والا میزان صادرات کشور نسبت به توان موجود رشدی نکرده است.

از طرف دیگر این رشد چشمگیر در بخش نفت نیز تأثیری در میزان اشتغال و بهبود وضعیت رکود در بازار ندارد و در بهترین حالت تنها میزان درآمد نفتی کشور اضافه می گردد که البته همین درآمد هم می تواند در صنایع و بازار تزریق شود تا رونق ایجاد شود اما با وجود قرارداد پر ابهام برجام این اتفاق نیز رخ نداده است، زیرا علیرغم برداشته شدن تحریم های نفتی کشور و فراهم شدن افزایش استخراج و صادرات نفت، بدلیل وجود تحریم چرخه دلار و تحریم های بانکی، پول نفت های صادر شده به نفت باز نمی گردد.

خیلی جالب است با اجرایی شدن برجام، دیگر به ما اجازه می دهند که نفت خود را به میزان دلخواه بفروشیم اما پول آن را به ما نمی دهند چرا که بانک ها هنوز اجازه پیدا نکرده اند تا با ما مبادلات مالی داشته باشند و با این دور کودکانه تنها اثر ممکن صادرات نفت نیز از بین می رود.

بنابراین اگر بخواهیم رشد اقتصادی را به صورت ملموس بیابیم باید مقدار نرخ رشد نفتی را که اثر مستقیمی در بهبود فضای اشتغال ندارد را کنار بگذاریم که با این حساب و طبق آمار های رسمی بانک مرکزی، نرخ رشد تنها 0/9 درصد می باشد.

مانور روز های اخیر دکتر روحانی بر روی نرخ تورم تک رقمی و رشد اقتصادی 7/4 درصدی و اشاره نکردن به رکود بی سابقه در کشور و رشد اقتصادی غیر نفتی 0/9 درصدی، نشان از آن دارد که دولت قصد دارد هر گونه شده از عملکرد اقتصادی خود که بیش از همگان متأثر از سیاست های خارجی شده است را توجیه کند. اما حیف که در سفره های مردم تغییری حس نمی گردد.

محمد طالع زاده شیرازی

دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد