"سکینه پور احمد"  مادر شهید قدرت الله بابری در مصاحبه با خبرنگار یزد رسا از خاتم  با لحنی زیبا و چشمانی پر از اشک به خصوصیات اخلاقی پسر آسمانی خود پرداخت و گفت: پسرم خیلی با اخلاق، مهربان، دلسوز و با ایمان  بود اصلاً در طول عمرش به ما کوچکترین بد اخلاقی و بد رفتاری نکرد در همه کارها به من کمک می کرد اعم از پختن نان  و غیره که نمی گذاشت تنهایی انجام دهم.

مادر شهید ادامه داد: هیچ موقع جلوی من و پدرش پاهایش را دراز نمی کرد و اگر پدرش به بچه ها چیزی می گفت شهید خیلی ناراحت می شد و به پدرش می گفت چرا با بچه ها تندی میکنی و خودش نیز هیچ موقع جلوی ما صدایش را بلند نمی کرد.

وی از ارادت فرزند شهیدش نسبت به ائمه برایمان روایت کرد و گفت: قدرت همیشه صحبت هایش از امامان بود و برای ما هم همیشه از امامان روایت می کرد و از مظلومیت امام حسین(ع) و چگونگی به شهادت رسیدن این امام بزرگوار برایمان می گفت و به ما توصیه می کرد و می گفت باید راه امامان را دنبال کنید آن بزرگواران به خاطر ما شهید شدند.

مادر شهید اشاره ای به یکی از خصوصیت های مهم شهید کرد و افزود: قدرت خیلی از غیبت کردن نفرت داشت خودش هیچ موقع غیبت و بدگویی کسی را نمی کرد.

در ادامه روح الله برادر شهید از چگونگی به جبهه رفتن برادرش برایمان روایت کرد و افزود: شهید خیلی دوست داشت از طریق ارتش به جبهه اعزام شود و با توجه به اینکه یزد ارتش نداشت به استان فارس رفت تا از طریق ارتش آنجا به جبهه اعزام شود.

وی گفت: به همین خاطر شهید خود به روستای مشکان بخش پشتکو نی ریز استان فارس رفت جهت اعزام به جبهه که در آنجا به شهید گفتند باید رضایت نامه پدرت را به همراه داشته باشی تا به جبهه اعزام شوی شهید هم به خاطردفاع از کشورش خیلی هم دوست داشت که به جبهه برود در همان جا یک رضایت نامه جهلی می نویسد وخودش نیز به جای پدر امضا می کند و از آنجا به پادگان جهرم اعزام می شود.

روح الله ادامه داد: شهید بعد از اینکه به پادگان جهرم اعزام شد در آنجا تقسیمشان کردند و آن ها را به توپ خانه شهر رضای اصفهان فرستادند و از توپ خانه به دارالخمین اهواز اعزام شدند.

وی اشاره ای به نحوه ی شهید شدن برادر خود کرد و خاطر نشان کرد: در منطقه ایستگاه حسینیه دارالخمین اهواز به وسیله بمباران هوایی به شهادت رسید.

در ادامه مادر شهید بابری خاطره ای را ازوقتی که پسرش به مرخصی آمده بود برایمان نقل کرد و گفت: ما در روستای چهگوئیه هرات زندگی می کردیم و هرساله روز اربعین امام حسین(ع)  سفره نذری داشتیم و قدرت هم تازه از جبهه به مرخصی آمده بود و آن روز برای پخت غذا و کارهای سفره به همراه خانمش و دختر خانم کوچکش مریم خانم به خانه ما آمد.

مادر شهید بابری افزود: آن روز که سفره داشتیم مثل سال های قبل خیلی به ما کمک کرد و خانمش خیلی ناراحت بود وقتی از خانمش علت ناراحتیش را پرسیدم گفت قدرت در راه که می آمدیم دائم به من گوش زد می کرد و می گفت هر چی شما کردی دخترم مریم من دارم میرم و دیگر بر نمیگردم که بعد از همان مرخصی رفت و به شهادت رسید.

خانم  پور احمد  روایتی جالب از زبان فرزند شهید خود برایمان نقل کرد و گفت:آن زمان بدلیل نبود مدرسه در هرات قدرت برای تحصیلات متوسطه به شهربابک می رفت و یک روز که مدرسه اش تعطیل بود به خانه آمد و روایت جالبی برایم نقل کرد و گفت: مادر جان روزی می خواستم به کنار شیر آب بروم جهت تجدید وضو وقتی در مسیر می رفتم از دور کنار شیر آب ۵ نور را دیدم وقتی جلوتر می رفتم نور دائم بشتر می شد وقتی به پای شیر آب رسیدم آن نورها ناپدید شدند.

وی ادامه داد و گفت: شهید یکبار دیگر در ماه محرم وقتی سفره نذری داشتیم  برایم همین روایت را تعریف کرد و گفت: مادر جان وقتی که سفره داشتیم همان ۵ نفری که در شهربابک دیدم در این روضه و سفره نیز دیدم که بعد از تمام شدن روضه آن ۵ نور به بیرون رفتند و هرچه دنبال آن ها گشتم آن ها را ندیدم.

مادر شهید ضمن تقدیر و تشکر از اهالی شهر نی ریز به بیان چگونگی اعزام جنازه فرزند شهیدش به هرات پرداخت و گفت:خیلی مردم نی ریز انسان های خوب و مومنی هستند من همیشه تا زنده باشم برای آن ها دعا می کنم، وی گفت: مردم نی ریز همه کارهای شهید را انجام داده بودند و شهید را خیلی تمیز وعطر افشانی  با گلاب به هرات فرستادند.

 مادر شهید در پایان ضمن تقدیر و تشکر از تمام مسئولین شهرستان و مسئولین بنیاد شهید  شهرستان گفت: از مسئولین هیچ توقعی  ندارم فقط از آن ها می خواهم همبستگی و اتهاد، پشتیبانی از رهبر وحفظ  کشورشان را فراموش نکنند و از مردم نیز می خواهم که همانند پسرم همیشه حامی رهبر باشند.

قدرت الله بابری: متولد سال: ۱۳۳۸ روستای چهگوئیه

تاریخ شهادت: دی ماه ۱۳۶۶

محل شهادت: منطقه ایستگاه حسینیه دارالخمین اهواز به وسیله بمباران هوایی