به گزارش یزدرسا  به نقل از دیار آفتاب؛ شاید کمتر کسی فکرش را می کرد استان مرکزی و شهرستان اراک با داشتن شرکت آلومینیوم ایران (ایرالکو) به عنوان اولین تولید کننده شمش‌های آلومینیومی ایران و بزرگ‌ترین تولیدکننده آلومینیوم کشور که شهر اراک را به قطب تولید آلومینیوم کشور تبدیل کرده است بازهم واردات شمش آلومینیوم داشته باشد؟!

البته در کنار این شرکت بزرگ 84 واحد تولیدی در زمینه تولید پروفیل آلومینیوم در استان مرکزی مشغول فعالیت هستند.

گفته می شود میزان تولید ایرالکو سالانه حدود 175 هزار تن در سال است و در 10 ماهه سال گذشته 150 هزار تن تولید داشته است. محمدرضا حاجی پور رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان مرکزی در گفتگو با یکی از خبرگزاری های استان تولید 110 هزار تن انواع شمش و بیلت آلومینیم در یک واحد تولیدی و تولید 142 هزار تن پروفیل آلومینیوم در 84 واحد تولیدی را از دستاوردهای حوزه صنعت استان در سال گذشته عنوان کرده بود، ولی با این وجود در آمار گمرک استان همچنان شمش آلومینیوم در سال گذشته یکی از کالاهای وارداتی بوده است.

شاید به نظر برسد که نیاز استان مرکزی بیش از مقدار تولید شده است اما طبق اعلام مسئولان دولتی، کارخانه های استان مرکزی با 40 درصد ظرفیت خود مشغول فعالیت هستند و لذا می توان با اندکی حمایت از این کارخانجات دست واردات کالاهای خام را در استان قطع کرد و موجب بهبود اشتغالزایی شد.

آلومینیوم یکی از صنایع در آمدزا و ارز آور برای کشور است که افزایش تولید آن می تواند نقش مهمی در اشتغال زایی و ایجاد درآمد اقتصادی برای شرکت های فعال در این حوزه داشته باشد که این امر توجه بیشتر مسئولان دولتی به ظرفیت های این بخش در استان برای صادرات و در مقیاس ابتدایی تر، جلوگیری از واردات این محصول را می طلبد.

باتوجه به تاکیدات چند ساله مقام معظم رهبری و همچنین فعالان و کارشناسان اقتصادی مبنی بر کاهش وابستگی اقتصاد ایران به نفت، می توان از صنعت آلومینیوم برای رونق اقتصادی منطقه و توسعه صادرات غیر نفتی نهایت استفاده را برد که البته همچنان بی توجهی مسئولان در این زمینه به چشم می خورد.

با وجود این مقدار واردات شمش آلومینیم، به نظر می رسد فعالیت نیم بند ایرالکو با وجود ظرفیت ها و پتاسیل های عظیمی که در اختیار دارد، همچنان نتوانسته نیاز استان به شمش آلومینیوم را تامین کند، و با توجه به آلایندگی های این شرکت که در چند سال اخیر مردم و مسئولین را وادار به موضع گیری در برابر این شرکت کرده است آیا ادامه فعالیت این کارخانه توجیه اقتصادی دارد؟!

به هر حال صادرات به عنوان یک عنصر موثر و کلیدی در توسعه اقتصادی همواره مطرح بوده است بنابراین باید برای رسیدن به اهداف بلند مدت در راستای توسعه صادرات غیرنفتی نقاط فرصت و تهدید پیش روی اقتصاد بررسی و تحلیل شده تا به راحتی به رفع محدودیت ‌ها و ضعف ‌های موجود در زیرساخت ‌های اقتصادی مرتبط با صادرات پرداخت و حوزه ‌های مختلف همچون صنعت آلومینیوم را مورد کالبد شکافی قرار داد و با رفع ضعف‌ ها و محدودیت‌ ها و رفع مسایلی همچون بهره‌ وری، کاهش هزینه‌های مالی تولید، روند صادرات به درجات بالاتری ارتقا یابد.

آیا وقت آن نرسیده است که مسئولان دولتی و مدیران صنایع آلومینیوم اراک بازی های سیاسی و رسانه ای و جناحی را کنار گذاشته و برای سامان دهی این مسئله چاره و تدبیری کارشناسانه بیاندیشند؟

چنانچه هنوز نیاز به واردات شمش آلومینیوم هست، و صنایع استان نتوانسته اند احتیاجات استان را برآورده کنند، چرا هنوز با پارادوکس تولیدات پر سر و صدای صنایع آلومینیوم اراک و واردات پر هزینه شمش آلومینیوم مواجهیم؟

به نظر می رسد مسئولان و فعالان صنعت آلومینیوم استان مرکزی می توانند با اندکی تدبیر و در راستای توجه به اقتصاد مقاومتی با حمایت بهتر از این صنایع برای کاهش میزان آلودگی هوا و افزایش تولید، از واردات این محصول به کشور و استان جلوگیری کرده و حتی برای صادرات این محصول برنامه ریزی کنند.

آیا این امکان وجود ندارد که مبالغ صرف شده برای واردات شمش آلومینیوم صرف بهسازی و افزایش دیگ های خط تولید این کارخانه شود تا علاوه بر اشتغالزایی و بهبود مسئله محیط زیست، در این صنعت به خود کفایی برسیم؟

انتهای پیام/ص