سرو ابرکوه؛
چندی قبل در  17 خرداد امسال، رهبرمعظم انقلاب در جمع دانشجویان، خطاب به جوانان فرمان آتش به اختیار صادر کردند که برخی شبکه های معاند مثل بی بی سی و آمدنیوز، تفاسیر و تعابیر غلطی از این دستور که مقتضی زمان ما بود، در شبکه های اجتماعی و برنامه های تلویزیونی خود، ارائه کردند.

تا اینکه رهبرمعظم انقلاب دوباره در خطبه های نماز عید فطر فرمودند: آتش به اختیار به معنای کار فرهنگی خود جوش و تمیز است؛ معنی‌اش این است که در تمام کشور، صاحبان اندیشه، فکر و همت، کار را خودشان پیش ببرند، منافذ فرهنگی را بشناسند و در مقابل، آتش به اختیار به معنای بی‌قانونی و فحاشی و طلبکار کردن مدعیان پوچ‌اندیش و مدیون کردن جریان انقلابی کشور نیست.

کار به جایی رسید که مدافعین حریم ولایت مجبور شدند در خطبه ها و پشت تریبون ها، اصطلاح آتش به اختیار را برای مردم تفسیر کنند، تا از این فرمایش تحریفی صورت نگیرد.

مهم تر از همه، برخی ناخواسته این اصطلاح را تفسیر به تقابل در مقابل دولت و برخی از دستگاه های فرهنگی و آموزشی کشور کردند و با لجبازی و تقابل به مثل در مورد تصمیمات دولت برخاستند.

فرمان آتش به اختیار رهبر معظم انقلاب فقط در یک بُعد نمی گنجد، بلکه ابعاد مختلف فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و مخصوصا رسانه ای را شامل می شود که طبق شرایط امروز و خطاب رهبر به دانشجویان که آنان را به عنوان افسران جنگ نرم خطاب کردند، حاکی از این هست که باتوجه به گسترش و رو به رشد بودن رسانه های ارتباط جمعی و شبکه های مختلف اجتماعی و فضای سایبری، جوانان منتظر این نباشند تا اتفاقی از سوی دولت یا ارگانی دیگر بیفتد، بلکه به صورت خودجوش و عزم و اراده قوی، آستین همت را بالا زنند و در این صحرای پر از گرگ، کار کنند.

در بعد اقتصادی هم نباید منتظر باشند تا بیگانگان برایشان موقعیت شغلی ایجاد کنند.

شاید بتوان گفت امروزه بزرگ ترین مشکل جامعه ما، نبود کارتشکیلاتی و دسته جمعی است. متاسفانه انفرادی کار کردن درهمه ابعاد فرهنگی، سیاسی و اقتصادی نهایتاً خستگی و یأس را به دنبال خواهد داشت، اما کار تشکیلاتی و دسته جمعی نیروبخش و امیدبخش خواهد بود.

درشرایط امروز کشور و باتوجه به فرمان آتش به اختیار رهبرمعظم انقلاب، همه باید در همه زمینه ها و در هر جایی که نقص و کمبودی احساس می شود، وارد شویم و آن نقص و کمبود را بر طرف کنیم.

محمد حسین رمضانی

انتهای پیام/م.ف