به گزارش سرو ابرکوه؛ ابوالفضل فلاح زاده هنرمند عکاس شهرمان در یادداشتی با عنوان تنها ولی امیدوار نوشت:

در آخرین سفر عکاسی حیات وحشم به منطقه کالمند و بهادران مهریز استان یزد، توانستم گونه های جانوری متنوعی را ببینم و خوشبختانه از بیشتر آنها عکس های خوبی تهیه کنم. جانورانی مانند کل و بز وحشی ، قوچ و میش وحشی ، آهویِ ایرانی و روباه قرمز.

در مورد پرندگان نیز گونه هایی مانند سنگ چشم دم سرخ، سنگ چشم خاکستری، سبزِقبا، کورکور سیاه و نهایتاً پرنده کمیاب و بسیار مهمِ زاغ بور ایرانی، تنها پرنده اندمیک کشورمان از شگفتی های سفر من به این منطقه زیبا در استان یزد بود.

شگفتی دیگر این سفر مشاهده و عکاسی از گور ایرانی پستاندار در معرض انقراض ایران زمین، بصورت آزاد و رها بود. قبلاً نیز گور ایرانی را در ابرکوه و همچنین دره باغ استان فارس مشاهده کرده بودم اما لذت دیدن چنین حیوان زیبا و نسبتاً بزرگی در زیستگاه طبیعی آن، به صورت آزاد و رها در دشت زیبای کالمند از شیرین لحظات سفرم بود.

این عکس از تنها گور ایرانی آزاد و رهای دشت مهدی آباد کالمند در بعد از ظهر یک روز آفتابی گرفته شده است. از نزدیک تلاش های قابل تقدیر محیط بانان دشت مهدی آباد در زمینه حفاظت از آن را نظاره گر بودم اما علایم و نشانه های زخم روی گردن حیوان نشان دهنده سختی های بیشماری است که اجداد این گونه در حال انقراض در طول سالیان زیادی متحمل شده اند.

تا چند دهه ی پیش بیشتر مناطق استپی و بیابانی کشورجولانگاه گله های بزرگ گور ایرانی بود و به تعداد بسیار زیادی مشاهده می گردیدند اما متاسفانه امروز تنها حدود ۷۰۰ راس از آن در ایران (و دنیا) در مناطق حفاظت شده محدودی مانند توران و بهرام گور باقی مانده است.

تخریب زیستگاهی، خشکسالی های طولانی، شکار بی رویه در سالیان گذشته، ایجاد راه های مواصلاتی و محدود شدن این گونه در مناطق کوچک که زادآوری مناسب و تولید نسل ژن برتر را مختل نموده و همچنین تصادفات جاده ای این گونه در سال های اخیر از عمده عوامل کاهش تعداد و انقراض این پستاندار ایرانی می باشد.

حفظ و حراست از چنین گونه های در حال انقراضی، مطالبه جدی نسل های آینده از ما خواهد بود.

بی تفاوت نباشیم ...

انتهای پیام / ک