به گزارش سرو ابرکوه،

توصیه مقام معظم رهبری(مدظله) به دانشجویان در خصوص پرهیز از اختلاف، یکی از مسائل مهمی است که در دین ما هم به آن پرداخته شده است.

پرهیز از اختلاف در هر قشری، یک وظیفه همگانی است. اسلام، بر وحدت کلمه تاکید فراوان دارد و آنچه سبب روی دادن رخدادهای مهم در تمامی عرصه ها می شود، وحدت است.

قرآن کريم به مسأله وحدت اسلامي اهتمام خاص ورزيده است. اتحاد را نعمت خدا و اختلاف را نوعي از عذاب الهي مي داند. به گونه اي كه ايجاد و حفظ وحدت در جامعه اسلامي از مظاهر تقواي الهي مي باشد.

آيه «و اعتصموا بحبل الله جميعا و لا تفرقوا» (آل عمران/103) همه مسلمانان را دعوت به اتّحاد و دوري از اختلاف مي کند. و در سياق آياتي قرار دارد که در صدر آن، مومنان را به رعايت تقواي الهي فرا مي خواند. از اين جا مي توان اين نکته را برداشت نمود که ايجاد و حفظ وحدت در جامعه اسلامي از مظاهر تقواي اجتماعي- سياسي است، چنان که ايجاد تنش و درگيري برخلاف تقواي الهي مي باشد.

در جمع صمیمانه دانشجویان با مقام معظم رهبری(مدظله) به صراحت بر این امر تاکید شده است.

اختلاف ها در بین دانشجویان، مدتی است وجود دارد و همه آنها ناشی از اختلاف سلیقه است نه اختلاف در مسائل اصولی که این مسئله نیز حل شدنی است و نباید به کدورت بیانجامد.

توصیه اکید در این زمینه و ارائه راهکار پدرانه، از مسائلی است که باید مورد توجه تمام اقشار گوناگون، بویژه دانشجویان، احزاب مختلف سیاسی و ... باشد.

مقام معظم رهبری(مدظله) در ارائه راهکار می فرمایند: مثل محيطهاى علمى، دو نفر ممكن است نظرات علمىِ متفاوتى داشته باشند؛ اين لزوماً به درگيرى و مخالفت و دشمنى نخواهد انجاميد؛ خب، دو تا نظر است. در زمينه‌ى مسائل سياسى و اجتماعى هم به نظرم ميرسد كه وقتى در چهارچوبها شما متفق و متحديد، اينجور بايد برخورد كنيد؛ نگذاريد به كدورت بينجامد.

اما مهمترین مسئله زمانی است که این کدورت ها باعث دعواها و زدوخورد هایی می شود که متاسفانه این مورد نظر دشمن است.

راه اصولي براي رسيدن يک گروه یا جامعه به وحدت دروني اين است که بر مهم ترين عناصر مشترک تکيه کنند که همان اصول و مبانی است.

از مباحث مهمي که درموضوع وحدت اسلامي مطرح است، مبحث خودي و غير خودي است از منظر قرآن، تنها معيار خودي، رابطه مکتبي و ديني است نه رابطه ي ملي، زباني، نژادي و حتي نه رابطه ي پدرـ فرزندي، به هر ميزاني که اين ارتباط معنوي مستحکم باشد به همان ميزان هم معيار خودي پر رنگ خواهد بود.

قرآن کريم در سوره اي توبه فرمان مبارزه جدّي و بي امان با مشرکين را صادر مي کند اما در عين حال مي فرمايد: «فان تابوا و اقاموا الصلوة و آتوا الزکوة فاخوانکم في الدين» (توبه/11) پس اگر از کفر و شرک بازگشتند، نماز بر پا داشتند و زکات پرداختند، برادران ديني شمايند. همان دشمنان ديروز به برکت اسلام برادران امروز مي شدند. اين کتاب آسماني از زبان حضرت ابراهيم مي گويد: «فمن تَبِعني فانه منّي»  (ابراهيم/36) پس هر که مرا پيروي کند همانا از من است.

توصیه امام راحل(ره) و راهکار ایشان به سیاسیون، نمایندگان، مسئولان و فعالان نیز در همین راستا است، اینکه می فرمودند: مثل مباحثه‌ى طلبه‌ها رفتار كنيد. طلبه‌ها در هنگام مباحثه، گاهى اوقات عليه هم عصبانى ميشوند، بحث ميكنند، داد ميكشند؛ و در نهایت مباحثه که تمام می شود، با هم حرف ميزنند، با هم دوستند، رفيقند.

مقام معظم رهبری(مدظله) نیز همین توصیه و راهکار را فراروی دانشجویان قرار داده و می خواهند که طبق این راهکار عمل کرده و می فرمایند:امام ميگفتند: سياسيون  - چه در مجلس، چه در دولت، چه در حزب جمهورى اسلامى كه آن‌وقت ما داشتيم، يا بقيه‌ى عرصه‌هاى سياسى - اينجورى با هم رفتار كنند. ممكن است اختلاف نظر هم باشد، بگومگو هم باشد، اما نگذاريد كدورت و دشمنى به ميان بيايد.

ایشان در پایان می فرمایند: امروز جامعه‌ى دانشجوئى كشور، با مبانى مشتركى دارند حركت ميكنند؛ اگرچه سلائق مختلف سياسى هم دارند. بنده هم اعتقادم همين است كه با سلائق گوناگون، بحث بايد كرد، گفتگو بايد كرد، منتها دشمنى و دعوا و اختلاف و كدورت و اين چيزها، نه؛ حتّى‌المقدور سعى كنيد اين را از محيط دانشجوئى دور كنيد.