وبلاگ السابقون نوشت :

وقتی آیت الله قمی به تهران آمد، بلافاصله از سوی حكومت دستگیر و ممنوع الملاقات شد.
سایر روحانیون نیز در مساجد و مجالس ، به آگاه کردن مردم پرداختند. مسجد گوهرشاد از جمله
مكان های تجمع مردم بود. اجتماعات مردم در این مسجد هر روز بیشتر می شد وشهر حالت عادی
خود را از دست می داد وسخنرانان نیز به ایراد بیانات آتشین می پرداختند.در نهایت صبح جمعه 02
تیر سال 3131 ، قزّاقان رضاخان برای متفرق ساختن مردم وارد عمل شدند و بی محابا به روی مردم
تیراندازی کردند و در این ماجرا، حدود یک صد نفر کشته و زخمی شدند. اما مردم متفرق نگشتند و
مقاومت کردند. پس از این هجوم، مردم از اطراف با ابزاری از قبیل داس، بیل و چوب و... به طرف
مسجد سرازیر شدند. مسجد گوهرشاد لبریز از جمعیت گردید. روحانیان به ترتیب بر بالای منبر
حضرت صاحب الزمان)عج( قرار گرفتند و به سخنرانی پرداختند. روز شنبه 03 تیرماه در مسجد؛
شعارهای ضد سلطنت و ضد حجاب زدایی داده می شد و مسجد یک پارچه سرود مقاومت سر داده
بود. وحشت مقامات دولتی را فرا گرفت.

سرانجام رضاشاه دستور داد که همه را دستگیر و مجازات
نمایند. سران شهربانی و آگاهی، نیروهای خویش را هماهنگ کرده، قرار گذاشتند پس از نیمه شب،
تهاجم خود را آغاز نمایند. قزّاقان نیز از قبل در نقاط حسّاس شهر و اطراف مسجد گوهرشاد مستقر
شدند و مسلسل های سنگین را بر بام های مشرف به مسجد کار گذاشتند. رضاخان برای رسیدن به
اهداف شوم اربابانش، به این جنایت اکتفا نكرد، و چون احتمال قیام عمومی می داد، همه علمای
مبارز مشهد را دستگیر کرده و از مشهد مقدس تبعید نمود.