به گزارش یزد بانو به نقل از پرس تی وی ،کيم نيکوليني، منتقد فرهنگي در مقاله‌اي که اکتبر ۲۰۱۲ در سايت کانتر پانچ منتشر شد، نوشت: «من حاضرم شرط ببندم اين فيلم جايزه اسکار بهترين فيلم را خواهد برد (اگرچه واژه «بهترين» فاصله بسياري با اين فيلم دارد) و اگر اوباما پيروز انتخابات شود، احتمال جايزه بردن آن تقويت مي‌شود.» وي در اين مقاله که پيش از پيروزي اوباما در انتخابات نوشته شد، افزود «در حالي که به انتخابات نزديک مي‌شويم، بايد گفت آرگو اثري است هم مسير با تبليغات ليبرال محافظه کار که توسط هاليوود براي حمايت از سياست‌هاي ليبرال محافظه کار دولت اوباما ساخته شده است.» نيکوليني خاطر نشان کرد: «اين فيلم همچنين شرايط را براي جنگي از سوي اسرائيل با حمايت امريکا عليه ايران فراهم مي‌کند و بدين ترتيب چپ گرايان مي‌توانند بدون اينکه احساس بدي نسبت به چنين جنگي داشته باشند، آراي خود را به نفع اوباما در صندوق‌ها بياندازند.» طي هشتاد و پنجمين مراسم جوايز آکادمي (اسکار) در سالن دالبي هاليوود واقع در کاليفرنيا، ميشل اوباما همسر رئيس جمهور امريکا به طور مستقيم از کاخ سفيد اعلام کرد که آرگو برنده بهترين جايزه فيلم اسکار شده است. فيلم آرگو که در ژانر دلهره آور به کارگرداني بن افلک ساخته شده، اقتباسي آزاد از روايت به اصطلاح تاريخي توني مندز، مامور سابق سيا از نجات ۶ ديپلمات امريکايي در جريان تسخير سفارت امريکا در تهران بعد از انقلاب اسلامي است. گروهي از دانشجويان انقلابي ايران، ۱۳ آبان سال ۱۳۵۸ سفارت امريکا را را در تهران تصرف کردند. آنها اعتقاد داشتند اين سفارت تبديل به يک لانه جاسوسي شده که هدف آن براندازي نظام نوپاي جمهوري اسلامي بود. فيلم آرگو تنها راوي عمليات نجات ۶ امريکايي در سفارت کانادا است و هيچ اشاره‌اي به ۵۳ امريکايي که ۴۴۴ روز در سفارت امريکا بودند، نمي‌کند. نيکوليني ضمن انتقاد شديد از آرگو به دليل بي توجهي کامل به روايت ايراني‌ها از اين ماجرا، مي‌گويد «اين فيلم نسخه سانسور شده‌اي از رويدادهاست.» وي با بيان اينکه «هيچ نکته موثق و معتبري در روايت دستکاري شده اين فيلم از رويدادهاي تاريخي وجود ندارد» تاکيد مي‌کند، آرگو يک «تبليغات سياسي محض» است. اين منتقد در ادامه مي‌گويد: «با توجه به اينکه شمار زيادي از مردم (از جمله امريکايي‌ها، ايراني‌ها، عراقي‌ها، افغان‌ها و...) در خاورميانه کشته شده‌اند، چرا بايد به ۶ ديپلمات امريکايي که توسط هاليوود و سيا نجات پيدا کردند، تا بدين حد توجه نشان دهيم؟ پس تکليف آن همه انساني که از کشورها و فرهنگ‌هاي مختلف به صورت روزانه کشته و شکنجه شده و مي‌شوند چيست؟» در حالي که فيلم آرگو يک روايت بسيار غلط و غير دقيق از عمليات مخفي و به اصطلاح مشترک سيا و کانادا دانسته مي‌شود، يکي از مناقشه انگيز ترين مسائل مربوط به اين روايت هاليوودي، نقش کانادا در فرار ديپلمات‌هاي امريکايي است. کن تيلور، سفير سابق کانادا در ايران ضمن انتقاد شديد از اين فيلم، گفته است « مسئله جالب اين است که نويسنده فيلمنامه (کريس تريو) در هاليوود به هيچ وجه نمي‌داند که در مورد چه چيزي دارد صحبت مي‌کند.» وي افزود، آرگو ميزان واقعي نقش کانادا در اين عمليات را که بسيار زياد بود، کم نشان مي‌دهد. تيلور با انتقاد از فيلم آرگو به دليل در بر داشتن موارد بسيار زيادي از تحريف و تغييرات تاريخي از جمله به تصوير کشيدن «سياه و سفيد» مردم ايران و صحنه‌هاي ساختگي، افزود، اين فيلم «افراد را به گونه‌اي به تصوير کشيده که درست نيست.» سفير سابق کانادا خاطر نشان کرد، آرگو «بخش متعارف‌تر» و «مهمان نوازتر» جامعه ايران و همچنين «هدف مردم اين کشور را که به دنبال ميزاني از عدالت بودند» نشان نداد. از سوي ديگر، تحليل‌گران سياسي مي‌گويند آرگو از طرح پيچيده امريکا مبني بر استفاده از همه رسانه‌ها در دستگاه تبليغاتي خود جهت دامن زدن به ايران هراسي در سراسر جهان پرده برداشته است. دکتر اسماعيل سلامي، استاد دانشگاه، در مقاله‌اي که نوامبر ۲۰۱۲ در تارنماي پرس تي‌وي منتشر شد، نوشت: « آرگو نمونه‌اي تمام‏ عيار از هاليووديسم است. در حقيقت، اين فيلم تلاشي ديگر براي دامن زدن به ايران‌هراسي نه تنها در امريکا بلکه در سرتاسر جهان است.» وي افزود: « ايران‌هراسي، در سال‌هاي اخير، دامنه وسيع‌‏تري از رسانه‌‏ها، از جمله سينما را در برگرفته است و سينما محققاً مي‌‏تواند تأثير بسيار زيادي در کنترل مخاطبان داشته باشد.» اين استاد دانشگاه همچنين ضمن انتقاد از کارگردان فيلم آرگو به دليل نشان دادن «تصويري کليشه‌اي و کاريکاتور گونه» از جامعه ايران، خاطر نشان کرد، افلک در اين فيلم با آگاهي کامل به دنبال اين بوده است که « آداب و رسوم و سنن جامعه ايران» را به سخره بگيرد. معصومه ابتکار، يک مقام ايراني و سخنگوي دانشجوياني که سفارت امريکا را تسخير کرده بودند، ميگويد وي ابتدا تصور مي‌کرد اين فيلم روايتي متوازن از رويدادها ارائه دهد اما بعد از تماشاي آن مي‌گويد که اين فيلم ماجراي تسخير سفارت را آنگونه که در واقع اتفاق افتاد، بازگو نمي‌کند. وي گفت، گروهي که سفارت امريکا را تسخير کردند، گروهي از مردان و زنان جوان، منضبط و آرام بودند...تصاويري که شما در آرگو مي‌بينيد کاملا نادرست است. همچنين مسعود فروتن، منتقد فيلم در مصاحبه با پرس تي‌وي ضمن بيان اينکه آرگو با انگيزه‌هاي سياسي ساخته شده است، افزود ساخت اين فيلم از ابعاد فني مشکلي ندارد اما داستان آن نادرست و غيرموثق است. داستان آن سفارشي است و مي‌توان تصور کرد که به چه چيزي ختم مي‌شود. اين يک فيلم با انگيزه‌هاي سياسي بود. ايران و امريکا ۱۹ ژانويه ۱۹۸۱ عهدنامه الجزاير را امضا کردند و به موجب آن آزادي ديپلمات‌هاي امريکايي تضمين شد. يک روز بعد از امضاي اين عهدنامه و دقايقي قبل از آغاز رياست جمهوري رونالد ريگان، ۵۳ امريکايي در تهران آزاد شدند. در عين حال، ناظران سياسي بر اين باورند که امريکا همواره به دنبال مخفي نگاه داشتن پيمان الجزاير از مردم بوده و اينکه در فيلم آرگو کوچکترين اشاره‌اي به آن نمي‌شود، جاي تعجب ندارد.