به گزارش یزدبانو، به نقل از حیا؛ فضا، فضای انتخاباتی است، احزاب و گروهها مشغول یارگیری از بین نامزدها یا برنامه ریزی برای ثبت نام نمایندگانشان هستند.

وقتی از گوشه و کنار زمزمه هایی می‌شنویم که بعضی به دنبال سهمیه ۳۰ درصدی زنان در انتخابات هستند … بد نیست نیم نگاهی به وضعیت جامعه امروز زنان بیاندازیم، مشکلاتی که در این قشر از متاهل تا مجردشان وجود دارد و زنانی که این روزها به عنوان نماینده بر روی کرسی های مجلس نشسته اند؛ می دانیم چند نفر از زنان نماینده به طور تخصصی به دنبال حل مسائل زنان هستند؟ اما این را هم می دانیم که حداقل این موضوع یعنی حل مسائل زنان اولویت اول بسیاری از زنان نماینده چه در این دوره و چه در دوره های قبل نبوده است.

شعار ۳۰ درصدی جمعیت زنان در مجلس شاید از لحاظ کَمّی و ظاهری شعار جذابی باشد اما فضای انتخاباتی دهه هفتاد و انتخابات مجلس پنجم و ششم را زنده می کند که به یکباره تعداد زیادی از زنان در فضای آن روز وارد صحنه انتخابات شدند و بعضی نیز به مجلس راه یافتند اما دیدیم که حضور کمّی زنان در مجلس ان هم زنانی که با نگاه غربی قصد رفع مشکلات زنان ایرانی را داشتند چندان موفق نبود. یکی مثل فائزه هاشمی سر از زندان اوین در آورد و امروز با استفاده از رانت خاندان هاشمی در جبهه مخالفان نظام فعالیت می‌کند و آن یکی فاطمه حقیقت جو که به خارج پناهنده شده و در جبهه‌ مخالفان خارج از نظام فعالیت می کند. این سابقه باعث ایجاد نوعی بدبینی نسبت به زنانی که با شعار دفاع از حقوق زن و… وارد مجلس شدند و در نهایت به دنبال امیال شخصی و مقاصدی جز حقوق زنان ایرانی بودند را ایجاد کرد.

قصد آن را نداریم که زحمات زنانی نماینده ای که از اول انقلاب تا کنون در مجلس بوده و توانسته اند سنگ هایی را در جامعه از جلوی پای زنان ایرانی بردارند و شرایط زندگی خانوادگی و اجتماعی آنان را بهبود بخشیده اند را زیر سوال ببریم؛ قطعا زحمات و مجاهدت های این افراد هم در حافظه تاریخی زنان ایران و هم در نزد خدای متعال محفوظ بوده و مأجور خواهند بود. اما با وجود زحمات این قشر هنوز هم زن ایرانی با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کند؛ آن کسانی که با عنوان دفاع از حقوق زن فریادشان بلند است، سهل انگارانه و سهل اندیشانه از کنار آن عبور می‌کنند.

امروز خیل عظیم دختران مجرد و حدود بیست درصد دختر از ازدواج محروم مانده‌ یکی از معضلات جامعه زنان است اما نهادهایی که داعیه دفاع از حقوق زن را دارند متاسفانه مشکل اصلی زنان را نداشتن شغل عنوان می کنند!
یکی دیگر از مشکلات جامعه زنان ایرانی آن است که با وجود بهبود شرایط اشتغال و رشد علمی فرهنگی زنان بعد از انقلاب که به هیچ عنوان با قبل از انقلاب قابل مقایسه نیست اما هنوز در جامعه ما زنان و دخترانی مجبورند بین پیشرفت اجتماعی و تأهل یکی را انتخاب کنند. و شاید یکی از دلایل بالا رفتن سن ازدواج در بین دختران تحصیل کرده همین موضوع باشد. اما داعیه داران پر ادعای دفاع از حقوق زن در جامعه از کنار این موضوع نیز به راحتی عبور می کنند. در حالی که طبیعی‌ترین حق زن حق مادری و همسری می‌باشد و با محرومیت دختران از ازدواج در واقع این حقوق طبیعی محروم می مانند.

غرض آنکه جریانی که با طرح شعارهای غربی و بر مبنای تساوی و تشابه حقوق زن و مرد قصد تصاحب ۳۰ درصد از صندلی های سبز مجلس در انتخابات را دارند در بین اکثریت جامعه زنان ایرانی جایگاهی ندارند. چون زن ایرانی خاطره خوشی از این طیف که به مجلس راه یافته اند نداشته است.

زن امروز ایرانی سابقه درخشان ایثارگری به معنای واقعی در هشت سال دفاع مقدس را در پرونده خود دارد؛ به اذعان رهبر فرزانه انقلاب ۵۰ در صد بار انقلاب را به دوش کشیده و هیچگاه صحنه‌ جامعه از حضور او خالی نبوده، هنوز هم این بار را به دوش دارد، هنوز هم در تجمعات، راهپیمایی‌ها و هر جایی که به حضورش نیاز باشد پا به‌ پای مردان و حتی گاه جلوتر از مردان حضور دارد و به اهمیت این حضور معرفت و ایمان دارد.

زن ایرانی لزومی نمی بیند که با حضور کمّی در مراکز قدرت و تصمیم گیری نظام، جایگاه خود را تثبیت کند. او به خوبی می داند به واسطه ظلم تاریخی که در حق او و تمام زنان جهان شده برخی به دنبال آنند تا از این نَمَد، کلاهی برای خود درست کنند و به واسطه شعارهای اینچنینی افراد همسو با تفکرات خود را وارد مجلس کنند و به اهداف سیاسی خود دست یابند و در این میان شاید به کمترین چیزی که بها داده می شود مشکلات واقعی زنان است؛ لذا خواهان حضور کیفی و نه کمی زنان در مجلس و پرداختن به مشکلات و مسائل واقعی آنان به عنوان زن با تمام شرایط و ویژگی هایش می باشد.

آری آن بیست میلیون جوان زیر بیست سال پرشور و احساس دهه هفتاد امروز به سن عقلانیت رسیده اند و فریب شعارهای احساسی بدون پشتوانه عقلی از این طیف را نمی خورند؛ آن نسل با تمام وجود تبعات این شعارها را چشیده و آسیب های آن را دیده است و امروز خواهان واقع بینی از سوی جریانهای سیاسی می باشد.

انتهای پیام/ش