به گزارش یزد بانو، وبلاگ مدادتراش در روز اربعین نوشت: می دانی که هنوز انگشتان کوچک ومجروح رقیه(س) دارد تعداد یاران بابا را می شمارد وباز مثل آنروزها حاضر وغائب می کند . وقتی خبر شهادت پسر عمو مسلم آمد رقیه فهمید 18000 هزار نفر یکدفعه با هم غائب شدند همانها که یکدفعه حاضر شده بودند چه حاضر شدنی! یادش می آید وقتی از مدینه بیرون می آ مدند بابا می خواست غائب باشد اما دشمن می خواست حاضری بابا را در دفتر سیاهی بنویسد ولی بابا یک مرد ،نه یک شیرمرد بود !گفت: من هرگز با یزید دست بیعت نمی دهم وقرار شد بابا در کنار خانه خداحاضری اش را در لشکر خدا به همه اعلام کند . رقیه می دید خیلی ها دارند در دفتر لشکر ی خدا حضری می زنند و او با انگشتهایش می شمرد دیگر کم می آورد آخر یاران حاضر زیاد می شدند .حالا رقیه باید به ذهن می سپرد . ..یکروز نزدیکی های کربلا خبر شهادت پسر عمو آمد .آنوقت آنقدر یاران غائب شدند که نگو ،یاران که نه !انگار دیگر نمی شد گفت یار و رقیه باقی مانده ها را می شمرد . یکروز نه یک نیمروز می دید که دیگر بابادشمنان را شماره نمی کند و فقط یاران عاشق را می شمرد و او یاد گرفت که دیگر باید یاران واقعی را بشمرد . انگشتهایش را نگاه کرد :حالا حبیب حاضر، زهیرحاضر، مسلم ابن عوسجه حاضر، جون حاضر، علی اکبر حاضر، قاسم حاضر، علی اصغر حاضر، عبدالله حاضر، زینب حاضر، رباب حاضر، سکینه حاضرو ...رقیه خودش هم بود ومی خواست تا آخر بماند ولی یکروز نه یک عصر دیگر بابا نیامد حاضری ها حاضری شان را زده بودند و جاودانه شده بودند تا خدا تا عشق تا حسین وغائب ها روسیاه ننگ تنها گذاشتن امامشان رابر دامن می زدند شبهایی بررقیه گذشت که دیگر دلش از دنیای بی حسین به تنگ آمده بود . باز با انگشتهایش تعداد حاضرها را می شمرد چند نفر به ما سنگ نزدند،چند نفر به ما صدقه ندادند ، چند نفر بابا راشناختند، چند نفر فقط گریه نکردند، چند نفر برای داغ معجرها چادر آوردند ،چند نفر نگفتند خارجی، چند نفر گفتند اینها فرزند پیغمبرند ورقیه دیگر فقط دلش بابا رامی خواست .....ادامه دارد