یزدبانو؛ عقل نعمتی است که خداوند به بندگان عطا کرده است واین هدیه الهی رسول باطنی است که می‌توان آن را گران‌بهاترین ثروت، بهترین دوست وراهنما واصلی‌ترین تکیه‌ گاه انسان دانست.

وقتی از تقسیمات عقل یاد می‌شود، ناظر به حوزه‌ کاربرد آن است: عقل نظری در حوزه هست و نیست به قضاوت می‌نشیند وبه کشف حقایق وشناخت می‌پردازد ولی عقل عملی در حوزه باید ونباید به قضاوت می‌پردازد وتعدیل خصلت‌های اخلاقی را بر عهده دارد وبه منظور تنظیم خواسته‌ها وگرایش‌ها ومیل‌ها وارد عمل می‌شود.

با توجه به جایگاه روشنایی بخش عقل در زندگی، امام رضا(ع) می‌فرمایند: «دوست هر مردی عقل اوست ودشمن او نادانی است.»

عادت کردن به تفکر ضرورت است واز این رو تفکر در متون اسلامی عبادت شمرده می‌شود. هر انسانی مایل است از تأثیر فکر در حل مشکلات ومسائل پیچیده‌ای که در برابرش قرار می‌گیرد آگاه شود واز کارایی نیروی تفکر در تعیین مسیر وراهش یاری گیرد.

منظور از تفکر، ارتباط دادن افکار با یکدیگر به منظور دستیابی به مفهوم کلی یا راه حلی برای یک مسئله است.

یکی از بارزترین ویژگی عقل جدا کردن وتمییز وغربال کردن است؛ برای مثال جدا کردن سخن راست از سخن دروغ، ضعیف از قوی ومنطقی از غیر منطقی است.

روزی ابن سکیت از امام رضا(ع) سؤال کرد: «امروز حجت بر مردم چیست؟» امام(ع) فرمودند: همان خرد است که به وسیله آن هر کس را از سوی خدا راست گو باشد را باور وتصدیق وهر کس را دروغ گوی بر خدا باشد را دروغ زن می‌شمارد وتکذیب می‌کند.» ابن سکیت گفت: «به خداوند سوگند که پاسخ همین است.»

برترین عبادت، تفکر در خدا وقدرت اوست. اندیشیدن در عالم خلقت راهی برای شناخت خداوند است.

همچنین امام رضا(ع) در اهمیت تفکر واندیشیدن فرموده‌اند: «عبادت به کثرت نماز وروزه نیست؛ بلکه عبادت وپرستش فکر واندیشیدن در کار پروردگاراست.»  

منبع: سبک زندگی؛ منشور زندگی در منظر امام رضا(ع)

انتهای پیام/ش