به گزارش یزدبانو به نقل از فارس؛ زینب واعظی مدیر خانه بین‌راهی کرمان و موسس و مدیرعامل انجمن سلامت بانوان کرمان است، وی از آبان‌ماه 95 اقدام به راه‌اندازی خانه بین‌راهی و نگهداری از زنان معتاد بهبودیافته کرده است، وی می‌گوید: زنان معتاد بهبودیافته‌ای که در خانه بین‌راهی حضور دارند مانند دخترانم هستند و تلاشم این است کارهایی انجام دهم که آنها حس کنند اینجا خانه خودشان است.

واعظی را بیش از 10 سال است که می‌شناسم، درست از آن روزی که نخستین مرکز سلامت بانوان کرمان را در بیمارستان شهید باهنر کرمان راه‌اندازی کرد و من به عنوان خبرنگار در آنجا حضور داشتم.

در این دوره و زمانه که خیلی‌ها فقط عناوین مرتبط با مسائل اجتماعی را با خود یدک می‌کشند، واعظی اما به شکل عملی پا به این عرصه گذاشته است و با وجود همه مشکلاتی که بر سر راهش وجود دارد، تمام تلاش خود را به‌کار گرفته است تا بتواند گوشه‌ای از مسائل و مشکلات مربوط به زنان را برطرف کند.

واعظی هیچ‌گاه رئیس و مدیرکل نبوده است، اما فقط خدا می‌داند که تا به امروز به اندازه چند رئیس و مدیرکل در حوزه کاهش آسیب‌های اجتماعی کار کرده است.

توجه به سلامت بانوان کرمانی که از جان خود برای خانواده‌هایشان مایه می‌گذارند، اما کمتر به سلامت‌شان توجه دارند را شاید بتوان از مهمترین خدماتی دانست که واعظی با راه‌اندازی انجمن سلامت بانوان استان کرمان و ایجاد مراکز سلامت به زنان دیار کریمان ارائه کرده است.

همچنین این بانوی کرمانی مدتی‌ست به حوزه مرتبط با بانوان معتاد بهبودیافته ورود کرده است و هرچند تلاش دارد با کمک خیران به این زنان کمک کند، اما راه و رسم واعظی توجه به توانمندسازی آنهاست، او برای رساندن این زنان به خودکفایی از هیچ کاری دریغ نکرده، کارگاه‌های تولیدی در رشته‌های مختلف را راه‌اندازی کرده است تا زنان معتاد بهبودیافته در خانه بین‌راهی کرمان پس از فرا گرفتن آموزش‌های لازم در این کارگاه‌ها مشغول به‌کار شوند و درآمدی هرچند ناچیز داشته باشند.

ایجاد بازارچه‌ها و غرفه‌ها برای فروش تولیدات بانوان از دیگر فعالیت‌های واعظی است، او حتی از ظرفیت سینمای محلی که در حاشیه شهر کرمان برای بانوان حاشیه‌نشین ایجاد کرده بود هم نگذشت و بازارچه‌ای را برای فروش تولیدات زنان در کنار این سینما راه‌اندازی کرد که با استقبال خوبی هم مواجه شد.

از خدا که پنهان نیست از شما هم پنهان نباشد، زینب واعظی زنی است که خیلی از ما زن‌ها آرزو داریم، روزی مثل او باشیم در ادامه جزئیات بیشتر درباره فعالیت‌ها، دغدغه‌ها و درددل‌های این بانوی موسس و مدیرعامل انجمن سلامت بانوان استان کرمان را می‌خوانید: 

فارس: خانم واعظی با تشکر از وقتی که به من دادید، لطفا بفرمایید، جرقه اولیه فعالیت برای زنان کرمانی از چه زمانی در ذهن شما زده شد؟

واعظی: از سال 63 پرستار بودم، زمانی که مسؤول شیفت عصر و شب بخش سی‌سی‌یو بیمارستان شفا شدم، خانم‌هایی به بخش می‌آمدند که سکته کرده بودند و عامل آن هم فشار خون و یا قند بالا بود.

یکی از این خانم‌ها که زن 40 ساله‌ای بود، می‌گفت حتی یک بار هم فشار خون خود را نگرفته‌ام و یا خانم‌هایی در این بخش بستری می‌شدند که قند بالا داشتند اما از آنجا که هیچ وقت آزمایش نداده بودند از بیماری خود بی‌اطلاع بودند.

بعد از مدتی به این فکر افتادم با توجه به اینکه خانم‌های کرمانی خیلی به سلامت خودشان نمی‌رسند، یک انجمن را راه‌اندازی کنم و با کمک پزشکان عمومی که با هم دوست بودیم، کاری کنیم تا بتوانیم خانم‌ها را معاینه عمومی کنیم.

از سال 72 مکانی را در بیمارستان شهید باهنر گرفتیم و تمام خانم‌های خانه‌دار را برای معاینه عمومی فراخوان کردیم و در سال 85 هم انجمن سلامت بانوان استان کرمان را به ثبت رسمی رساندیم.

فارس: چه کارهایی در مرکز سلامت بانوان انجام می‌دادید؟

واعظی: کارهایی که می‌توانستیم، آنجا بکنیم این بود که یک اکیپ پزشکی را مستقر کردیم و خانم‌های کارمند را به انجمن دعوت می‌کردیم، آنها صبح می‌آمدند و ما آزمایش خون می‌گرفتیم بعد هم برای‌شان آهنگ پخش می‌شد و آن روزها وضع مالی ما بد نبود، میزی را آماده کرده بودیم و خانم‌ها نان و پنیری می‌خوردند و دو ساعت بعد هم آزمایش را تکرار می‌کردیم.

این طرح را برای چند اداره که اجرا کردیم، صدای مدیران درآمد و به من زنگ زدند و گفتند، خانم واعظی! شما خانم‌های کارمند را برده‌اید و ارباب رجوع تا ساعت 11 اینجا معطل می‌ماند.

اما استاندار وقت، من را حمایت کرد و گفت حتما این کار را بکن بنابراین به این نتیجه رسیدیم که ما به اداره‌ها برویم و این کار را کردیم و در اداره‌ها خانم‌های کارمند را از نظر روانشناسی و قند خون معاینه عمومی می‌کنیم.

فارس: آیا فعالیت انجمن سلامت بانوان کرمان فقط به همین آزمایش‌ها محدود می‌شود؟

واعظی: ما یک بخش را هم در درمانگاه سلامت بانوان درست کردیم که بخش زنان و زایمان است و خانم‌ها را از نظر سرطان‌های زنانه که زیاد هم هست، معاینه می‌کنیم و بخش دندانپزشکی را هم داریم و خدمات به‌صورت رایگان انجام می‌شود.

فارس: چه شد که وارد بحث زنان معتاد بهبودیافته شدید؟

واعظی: خلاصه مطلب اینکه مدت‌ها کارمان این بود که سلامت خانم‌ها را بسنجیم، اما بعد رسیدیم به زنان حاشیه شهر، زنان کارتن خواب و زنان معتاد ترک‌کرده و یک خیر پیدا شد که مرکز ماده 16 (کمپ ترک اعتیاد اجباری) را تاسیس کرد، خانم‌های ساکن خانه بین‌راهی کرمان هم از آنجا آمده‌اند.

فارس: خانه بین‌راهی را با چه هدفی راه‌اندازی کردید؟

واعظی: با کمک بهزیستی مرکز توانمندسازی و جامعه‌پذیری بانوان بهبودیافته یا همان خانه بین‌راهی را راه انداختیم، ساختمان را هم از شورای مبارزه با مواد مخدر کرمان گرفته‌ایم.

کار را از صفر آغاز کردیم، همه وسایل را جور کردم، حتی پتوهای خانه خودم را هم آوردم که خانم‌ها حس کنند، اینجا خانه خودشان است، خانم‌ها و دختر خانم‌هایی که ترک می‌کردند و از کمپ مرخص می‌شدند به این خانه می‌آمدند، چون خانواده‌ها دیگر این‌ها را باور ندارد و آنها جایی ندارند که بروند.

فارس: آیا همه خانم‌هایی که از کمپ مرخص شدند، توانستند پاکی خودشان را حفظ کنند؟

واعظی: بسیاری به خانه بین‌راهی آمدند، اما باز به حالت روز اول برگشتند، ساقی‌ها هر جوری بود، خانم‌ها را پیدا می‌کردند و آنها را دوباره به راه قبل می‌بردند ما برای اینکه خانم‌ها کاری داشته باشند و زیاد بیرون نروند در همین ساختمان کارگاه خیاطی و بافتنی را راه انداختیم.

فارس: تاکنون چند نفر را در خانه بین‌راهی کرمان پذیرش کرده‌اید؟

واعظی: بیش از 30 نفر را پذیرش دادیم و الان 11 نفر در این خانه هستند که با هم زندگی می‌کنیم.

فارس: به غیر از برنامه‌های اشتغالزایی چه فعالیت‌های دیگری را برای ساکنان خانه بین‌راهی پیش‌بینی کرده‌اید؟

واعظی: شب‌ها برنامه پارک و گردش برای خانم‌ها داریم، اردوی خارج از شهر هم برای آنها برگزار کرده‌ایم، به حدی به برنامه‌های تفریحی خانم‌ها توجه دارم که کارمند یکی از سازمان‌های دولتی به من گفت، شما داری بیس خانه را بد می‌گذاری، حتی زمانی که ما خانم‌ها را برای تفریح بردیم کوهپایه، بعضی‌ها مدعی ما شدند و به من گفتند، چرا آنها بردید، اگر اتفاقی می‌افتاد، جواب ما را چه می‌دادید؟، اما من هم گفتم، این خانم‌ها مانند خواهران و دختران من هستند و باید حس کنند، اینجا خانه خودشان است.

فارس: هزینه‌های خانه بین‌راهی را از کجا تامین می‌کنید؟

واعظی: از خیران برای هزینه‌ها کمک می‌گیریم، فامیل‌های همسرم به من کمک می‌کنند به این شکل که گاهی برای خانم‌ها غذا و یا لباس و کفش می‌آوردند.

فارس: آیا دستگاه‌های دولتی به خانه بین‌راهی کمکی نمی‌کنند؟

واعظی: بهزیستی به هر کدام از خانم‌ها روزی 2 هزار و 100 تومان اختصاص داده است که این پول هم بعد از چهار، پنج ماه پرداخت می‌شود و حتی پول حق‌الزحمه یاوران خانه هم نمی‌شود تا حالا هم چند بار رفته‌ام بهزیستی و گفته‌ام من دیگر نمی‌توانم این طور ادامه دهم، اما باز هم می‌بینیم، خدا یک جورهایی کارها را خودش درست می‌کند.

بهزیستی به من می‌گوید به این خانم‌ها صبح‌ها صبحانه می‌دهی بعد باید بروند سر کار و نهار هم هیچی، ساعت شش عصر بیایند و شام هم چیزهایی مثل عدسی و نان و پنیر به آنها بدهیم، اما من نمی‌توانم، خانه را این طوری بگردانم.

انتظارات بهزیستی با شرایط خانم‌ها نمی‌خواند، خانم معتادی که ترک کرده است باید غذایی بخورد که نیرو داشته باشد، آن هم اگر ساقی‌ها جلوی خانم‌ها را نگیرند و آنها به خانه برگردند، شما بگویید آیا با عدسی و نان و پنیر می‌شود این زنان را به زندگی عادی برگرداند.

فارس: خیران از چه طریقی می‌توانند به خانه بین‌راهی کمک کنند؟

واعظی: این خانه و ساکنان آن واقعاً به کمک نیاز دارند، خیران می‌توانند به خانه بین‌راهی بیایند و اینجا را از نزدیک ببینند، به هر حال هر کدام از این خانم‌ها باید کم‌کم برای خودشان مستقل شوند و زندگی جدیدی را آغاز کنند، خیران می‌توانند هم به صورت نقدی به خانم‌ها کمک کنند و هم اینکه وسایل مورد نیاز را به آنها بدهند.

ما جلسه قرآن داریم و چند تا از خانم‌ها را بردم و خانه سلامت سیدی را نشان‌شان دادم، بعضی‌ها با خرید گاز و یخچال به خانم‌ها کمک کردند، اما یکی از خانم‌ها هم یک دست میز و صندلی برای ما فرستاد که شکسته بودند، انگار بعضی خانم‌ها به بهانه کمک کردن، فقط می‌خواهند انبار خانه‌های‌شان را خالی کنند، البته همین خانم به همه گفته بود، من به خانه بین‌راهی کمک کرده‌ام.

خیران می‌توانند هدایا و نذورات خود را به خانه بین‌راهی واقع در بلوار هوانیروز، بلوار الغدیر سه، کوچه شب‌بوی 13، انتهای کوچه، سمت راست، ساختمان سمن‌سرا اهدا کنند و  یا با شماره 09133414969 تماس بگیرند.

فارس: مهمترین دغدغه شما برای ساکنان خانه بین‌راهی چیست؟

واعظی: همه هم و غم من اشتغال این خانم‌هاست، اینکه آنها سر کار بروند و حقوق داشته باشند و بیمه شوند، امیدوارم صدای من به گوش مردم برسد که ما به کمک آنها نیاز داریم.

فارس: آیا نمی‌توانید، کارگاه خیاطی را گسترش دهید و خانم‌ها را در همین جا مشغول کار کنید؟

واعظی: از مدیرکل کمیته امداد دعوت کرده‌ام تا به اینجا بیاید و شرایط را ببیند و وامی را به کارگاه خیاطی اختصاص دهد تا بتوانیم مواد اولیه برای تولیدات کارگاه تهیه کنیم و خانم‌ها بتوانند، سفارش قبول کنند و مشغول کار شوند.

فارس: چه میزان وام نیاز دارید؟

واعظی: حدود 15 میلیون تومان نیاز است، ما یک سال در نوبت وام بهزیستی هستیم، حالا ما را به بانکی معرفی کرده‌اند که این بانک می‌گوید بهزیستی با ما تفاهمنامه ندارد یعنی بعد از یک سال در واقع سرکار بوده‌ایم.

یکی از مسؤولان هم به دو تا از خانم‌ها گفت به شما وام می‌دهم تا کار و کاسبی راه بیندازید، آنها هم روی حرف این آقا حساب کردند و خودشان را توی قرض انداختند، اما وامی به آنها پرداخت نشد، الان هم بدبخت و بیچاره شدند، یکی از خانم‌ها از غم و غصه قرض‌هایش مریض شده است، وعده‌های ارگان‌های دولتی به غیر از اینکه آدم را به دردسر بیندازد چیز دیگری ندارد.

فارس: آیا برای فروش تولیدات خانه بین‌راهی هم فکری کرده‌اید؟

واعظی: ما به اصناف نامه نوشتیم و آنها به انجمن ما اجازه دادند در هر محله‌ای 10 تا 15 غرفه بزنیم، اما شهرداری باید مجوز را به ما بدهد که منتظر این مجوز هستیم.

در حال حاضر از ظرفیت بازارچه‌ها و نمایشگاه‌ها برای فروش تولیدات استفاده می‌کنیم، اما اگر مغازه‌ای را به صورت دایم در اختیار ما قرار می‌دادند، کمک بزرگی بود.

فارس: آیا پذیرش زنان معتاد بهبودیافته در خانه بین‌راهی همچنان ادامه دارد؟

واعظی: کمپ ماده 16 تعطیل شده است و همه باید متادون بخورند و هیچ جایی برای ترک نیست مگر اینکه زنان معتاد یک میلیون تومان به یکی از موسسات بدهند و ترک کنند، نمی‌دانم چه کسی این طرح را داده که کمپ ترک اعتیاد بانوان بسته شود.

فارس: آیا برنامه دیگری هم در حوزه آسیب‌های اجتماعی در ذهنتان دارید؟

واعظی: ببینید ما در کرمان دختران نخبه‌ای داریم که در خانواده‌هایی با پدر و مادر معتاد زندگی می‌کنند و خانواده آنها پول ندارند که این بچه‌ها را مدرسه بفرستند.

مراکز شبه خانواده بهزیستی هم قانون و مقرراتی دارند که نمی‌توانند این بچه‌ها را پذیرش کنند و پیگیر این هستم تا مجوزی برای نگهداری این دختران نخبه به من بدهند.

فارس: آماری هم از این دختران نخبه بدسرپرست دارید؟

واعظی: این طوری که به من اطلاع داده‌اند، حدود 17 دختر نخبه شناسایی شده‌اند که پدر و مادر معتاد دارند و نمی‌توانند، درس بخوانند، یکی از این دخترها با من صحبت کرد، او پیش عمویش زندگی می‌کند، اما می‌گوید، عمویم توجهی به من ندارد و درگیر زن و بچه خودش است، 50 هزار تومان به حسابش واریز کردم تا کتاب بخرد، چون نخبه است و یکی از امیدهای جامعه است، حیف است، این دختر را رها کنیم.

یکی دیگر از این دختران برای من درددل می‌کرد و می‌گفت، پدرم می‌خواهد من را بفروشد که پول موادش را دربیاورد، من نمی‌توانم، بی‌خیال این دخترها شوم.

مراکز شبه‌خانواده بر اساس قوانینی که دارند نمی‌توانند این دختران را قبول کنند در صورتی که من می‌توانم، دختران نخبه بدسرپرست را بیاورم و از آنها نگهداری کنم و اساتیدی هم هستند که اعلام کرده‌اند به شکل رایگان به بچه‌ها برای درس‌های‌شان کمک می‌کنند.

فارس: آیا با سایر انجمن‌های بانوان هم ارتباط هستید؟

واعظی: برنامه آتی ما این است، تمام انجمن‌هایی که در حوزه زنان کار می‌کنند را در سمن‌سرا جمع کنیم تا موازی‌کاری نکنیم و برنامه واحدی برای زنان خودسرپرست و بدسرپرست کرمان داشته باشیم.

فارس: سؤال آخر اینکه، خانم واعظی! فعالیت‌های اجتماعی شما خیلی زیاد است، همسر و فرزندانتان مشکلی با این فعالیت‌ها ندارند؟

واعظی: همسرم خیلی با من همکاری دارد، دو پسر بزرگ هم دارم که دست‌شان توی جیب خودشان است و کمک هم می‌کنند، هر چند کارهایی که کرده‌ام گاهی خیلی مسخره بوده است چون پولی در آن نبود و دردسرهایی برای خودم درست می‌کردم و باید به دیگران هم جواب می‌دادم، اما اکنون خیلی خوشحالم که سه خانه سلامت داریم و زنان استقبال فوق‌العاده‌ای از این خانه‌ها می‌کنند و با ما همکاری دارند.

انتهای پیام/ص