به گزارش یزدبانو به نقل از اردکان گویا، گفتگوی ما با خانم دهقانی در حین تمرینات تیم و در تنها محل تمرینی شان در احمد آباد یعنی محل پایگاه بسیج خواهران احمد آباد انجام شد که غافلگیری ما را نیز به همراه داشت اما بیشتر از آن تواضع همراه با امید ایشان و بچه های تیم شان در گفتگو بود که ما را به تعجب وا داشت تیمی که افتخارات زیادی را برای شهرستان و استان کسب کرده اند اما دریغ از ذره ای غرور و توقع.
گفتگوی ما با ایشان را در زیر می خوانید:
لطفا خودتان را معرفی کنید و اینکه الان در چه حوزه ای فعالیت دارید؟
دهقانی ام عضو کوچکی از جامعه ورزشی، در رشته کاراته مدت 6سال مشغول به فعالیت مربی گری هستم، همزمان با فعالیت ورزشی و مربی گری، تحصیلات تکمیلی خود را در رشته فلسفه غرب ادامه دادم...

از ورودتان به عرصه ورزش بگویید چه اتفاقی افتاد که وارد این حوزه شدید؟
دلیل من برای ورود به عرصه ورزش، علاقه وحفظ سلامتی جسمی و روحی بود ولی دلیل تداوم آن، رسیدن به این مطلب بود که؛ روحیه شورونشاط، مصمم  بودن برای هدف، قاطعیت در رفتاروتقویت اعتماد به نفس، کسب مهارت های دیگرمثل نظم و برنامه ریزی وتمرکزو ممارست برای دستیابی به هدف درسهایی است که  ورزش به ما می دهد و یا اینکه اگرهم در فردتا حدودی وجو داردباعث تقویت آن تقویت می شود.
واین اتفاقی بود که من را به عنوان یک خانم وارد این عرصه کرد و ورزش به عنوان یک نیاز و ضرورت برای من مطرح شد.
از آن اتفاق اولیه بگویید؟
بعد از دوره کارشناسی به فعالیت خاصی مشغول نبودم برای همین تصمیم گرفتم که به ورزش روی بیاورم. وقتی برای ثبت نام در کلاسها مراجعه کردم تنها کلاس ورزشی در محلی که زندگی می کردیم، کاراته بود و من کاملا بی علاقه بودم ولی به دلیل مربی خوبی که داشتیم علاقه به این رشته در من تقویت شد و لطف خدا بود که ادامه دهم، همانطور که شاعر می گوید:
درس معلم ار بود زمزمه محبتی
جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را

و در مدت سه ماهه ای که تمرین می کردیم من تنها یک غیبت در کلاسها داشتم.
چه افتخاراتی در رشته کاراته به دست آوردید؟
در مسابقات کاتا و کمیته استانی موفق به کسب مدال شده ام هم چنین در مسابقات کشوری هم مدال نقره و برنز کسب کرده ام اما افتخارات مدالی برای من گذرا و نسبی است گر چه آن هم شیرین است اما مهترین افتخار،رشد و تغییر وتحول نگاه اطرافیان وبعضی ازعموم به این فعالیت بوده مخصوصا به عنوان یک خانم ولی بالاترازاین افتخار جدی ترشدن مساله قهرمانی در ورزش بانوان همگام بودن آن باخلق وخوی بزرگ منشی وگسترش تفریحاتی سالم وشاد دردنیای به سرعت رو به تکنولوژی ومسائل مبتلا به امروز

رمز موفقیت خودتان در رشته تحصیلی و ورزشی تان چه می دانید؟

من خودم را انسان موفقی نمی دانم ولی فردخوشبختی می دانم بخاطرداشتن خانواده ای مهربان و صبور، شاگردانی که بدستشان آوردم ولی نه بخاطرصرفاکسب مدالهایی که برای من آنهم لذتبخش بود، خوشبختم بخاطردوستان و همکاران دلسوز، همراه وپرانرژی...خوشبختم بخاطر آرامشی که دارم که منشااین نعمت  ولطف حتما ازخداوند واولیای او بوده است.

تحصیلات شماچقدر به موفقیت تان در ورزش کمک کرده است؟
یکی از سودمندی های فلسفه برای شخصی که همنشین با فلسفه هست بوجود آمدن ثبات درهویت شخص می باشد چون روش آن استفاده ازنیروی عقلانی خودفرد است نه بهره گیری صرف از توجه وتاثیرپذیری از دیگران واتکا به آنها، این اثررا میتوان دریک فردی که همدم با ورزش بوده هم دید یعنی ثبات شخصیت ، دوری از سردرگمی ... به نظرمیاد نقطه اشتراک این دو همین باشد و اینکه رابطه جسم و روح و تعامل این دو قابل انکار نیست همانطور که واژه تربیت بدنی این معنا را درون خود جای داده است و این را باید بگویم که من ادامه تحصیلاتم را مدیون اراده ای هستم که در ورزش به دست آوردم چونکه در ورزش حس مبارزه در انسان تقویت میشود.
رابطه شما با شاگردانتان چگونه است؟
به آنها افتخار می کنم چون برای این کار مهمترین چیز پشتوانه خانواده است ولی باوری که در خانواده ها وجود دارد این است که موفقیت تنها از راه تحصیل به دست می آید و بچه ها  با وجود محدودیت هایی که برای دختران مطرح است و بعضا سن کم شان، با پشتکار تمرین می کنند و خدا را شکر موفق بوده اند که نمونه اش در آخرین دوره ای که ما به مسابقات رفتیم توانستند مدالهای خوبی را کسب کنند و در عین حال  دانش آموزان پر تلاشی هستند که در تیزهوشان هم تحصیل می کنند.
انگیزه شما از کار در این عرصه چیست؟
این صرفا علاقه شخصی من بوده است و اینکه تقویت اراده و پشتکاری که در من به وجود آورده است وگرنه اصلا انگیزه ی مادی ای در کار مربی گری وجود ندارد و گاه برای تمرینات سختی های بخصوصی هم باید متحمل شویم.

از سختی های کار هم بگویید.
همانطور که مشاهده کردید محل تمرین ما یک سالن چند منظوره است که با لطفی که آقای طالعی داشتند که تاتمی را برای تمرین بچه ها تهیه کردند ولی مثلا همین امسال برای تمرین ما به سالن طراوت می آمدیم که آنجا نیز چون تهویه مناسبی نداشت برای مسابقات آسیایی مجبور به تمرین در شب و بعد از زمان افطار بودیم.
در رشته ورزشی تان چه آرزویی دارید که دوست دارید به آن دست پیدا کنید؟
آرزوی من در رشته ورزشی ام، رشداخلاق است چون اخلاق صرفا یک بعد قضیه به حساب نمی آید بلکه پشتوانه و مبنای کار است و تمام قضیه را دربرمی گیرد.
وضعیت ورزشی بانوان شهرستان را چطور می بینید؟
در مورد بررسی وضعیت ورزش بانوان در یک جامعه ،چه کوچک چه بزرگ، اگربخواهیم میتوانیم اینگونه ارزیابی کنیم که ببینیم رویکرد جامعه به ورزش چگونه است ؟و دروهله بعد دیدگاه آن جامعه در مورد ورزش بانوان چگونه است؟آیا تا چه حد ورزش برای بانوان در تمام رده ها به یک باور تبدیل شده و به عنوان یک ضرورت وامری جدانشدنی ازبرنامه زندگی ما قلمداد میشود.شایدهرکدام ازما اگربتوانیم به این سوالات جواب بدهیم می توانیم وضعیت و جایگاه ورزش در بین قشر بانوان راهم ارزیابی کنیم.
حرف آخر:

زنده، شاداب وبا نشاط باشید ...در پناه حق