به گزارش یزد رسا، در زمانی که بسیاری از مدیران بی درد، با حقوق های چند صد میلیونی تنها دغدغه شان اضافه ضدن صفرهای حسابشان است، هستند کسانی که در هیاهوی شهری برای محتاج نشدن به نان شب کمتر همت بسته اند و خستگی را خسته کرده اند.

ربابه؛ زن63 ساله مهریزی از آن دسته از شیر زنانی است که علیرغم نبود سایه همسر بالای سرش، هر روز صبح زود با یک یاعلی آتش تنور زندگی اش را روشن می کند و نه در زیر باد کولر! بلکه در برابر شعله های طاقت فرسای آتش نانوایی  برای فرزند معلولش نان حلال پخت می کند.

روزی حلال ربابه با عرق جبینش گره خورده و مردم مهریز را هم از نتیجه تلاش خود بی بهره نمی گذارد به طوری که کمتر کسی است در کهریز که طعم نان داغ او را به ویژه در سفره افطار نچشیده باشد.

این زن پرتلاش مهریزی در مصاحبه با خبرنگار صبح مهریز گفت: حدود ده سال از مرگ شوهرم می گذرد و بعد از فوتش برای تأمین مایحتاج زندگی خود کار او را ادامه دهم.

وی افزود: علیرغم داشتن یک فرزند معلول هرروز صبح از ساعت 6 صبح به نانوایی می روم و تا 10 صبح در ماه مبارک نان می پزم.

ربابه خدا را بخاطر درآمد ناچیز اما پر برکت خود شاکر بود و تصریح کرد: سعی می کنم تا گرمای هوا و روزه داری از کیفیت کارم کم نکند وسعی ام براین است که مشتریان ، راضی از در مغازه ام بیرون بروند.

وی ادامه داد: روزه یک تکلیف الهی است و گرما وکار طاقت فرسا باعث نمی شود که این تکلیف الهی را انجام ندهم بلکه برای شکرگزاری از خداوند که تن سالم به من داده است برخود واجب می دانم که روزه بگیرم وبرای غلبه برتشنگی خود سحرسعی می کنم میوه ونوشیدنی خنک بخورم تا در طول روز زیاد تشنه نشوم ولی بااین حال کنار تنور ماندن تشنگی می آورد و بایادآوری تشنگی ارباب خود حسین(ع) این تشنگی را تحمل می کنم.

ربابه در حالی که خمیر را برای نان چانه می گرفت گفت: برای بهتر شدن کیفیت نان و سهولت در کارم مجبور شدم تنورهای گلی قدیمی را خراب کنم و با تنورهای گازی به پخت نان بپردازم که هزینه آن را هم به تنهایی و بدون پشتیبانی کسی یا جایی انجام دادم.

وی درپایان سخنانش توصیه ای به جوانان کرد: جوانان نگویند شغل نیست، و بیکارهستند بلکه می توانند با تکیه بربازوان خود نان حلال درآورده وبرسرسفره ببرند.