به گزارش یزدبانو به نقل از یزدرسا؛ سالروز تولد ابن‌سینا را روز پزشک نامیده‌اند اما آیا جامعه پزشکی در کشورمان توانسته است یادآور خدمات و فضائل اخلاقی آن دانشمند پرآوازه و طبیب حاذق باشد؟ آیا مردم از سطح خدمات و هزینه‌های پزشکی و حواشی مربوط رضایت دارند؟ اگر از هموطنان استعلام شود، چه نمره‌ای به جامعه پزشکی می‌دهند؟ چند درصد از پزشکان توانسته‌اند با پایبندی به اخلاق حرفه‌ای، محبوب همنوعان خود واقع شوند؟

بی‌گمان، پزشکان خدمات بی‌بدیلی به هموطنان ارائه می‌کنند اما شاید گزافه نباشد اگر ادعا کنیم برآیند قضاوت عمومی درباره کلیت پزشکان رضایتبخش نیست. دلیل این نارضامندی را بایستی در نوع رفتار و رویکردهای «برخی» پزشکان جستجو کرد. تلخ است اما واقعیت دارد که بخشی از پزشکان، «طبابت» را با «تجارت» خلط کرده‌ و ابایی ندارند که «شرافت طبابت» را به پای ثروت‌اندوزی به هر قیمت، قربانی کنند. این واقعیت تلخ بیش‌تر در سطوح پزشکان متخصص و فوق‌تخصص قابل مشاهده و رصدشدنی است‎؛ و صدالبته هرگز به معنای چشم‌بستن بر تعهد و اخلاق‌مداری انبوه پزشکان خدوم و مردم‌دار نیست.

طبق آمار، از میان 115 هزار پزشک موجود، حدود 57 هزار نفر دارای مدرک تخصص و فوق‌تخصص هستند و بسیاری از ناراضی‌تراشی‌ها نیز از همین گروه سرچشمه می‌گیرد. بخشی از نارضایتی‌ها معلول سهل‌انگاری و بی‌دقتی‌هایی است که گاه به آسیب‌هایی جبران‌ناپذیر چون از دست دادن جان بیمار هم می‌انجامد و بخش دیگری نتیجه قهری «آزمندی» پزشک معالج و درخواست وجوه غیرقانونی-زیرمیزی- از بیمار و همراهان وی است؛ هرچند در مواردی وجوه به‌ظاهر قانونی نیز از دیدگاه مردم و صاحب‌نظران، «غیرموجّه» و نامتناسب با وضع درآمد دیگر قشرهای جامعه است؛ چه این‌که «تفاوت‌های فاحش» میان دریافتی‌های «برخی» پزشکان با عموم دیگر قشرهای جامعه قابل‌ هضم و توجیه نیست.

البته به‌طور معمول، مسؤولان وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی از درآمدهای سنگین جامعه پزشکی حمایت می‌کنند و حتی رئیس کل سازمان نظام پزشکی تصریح می‌کند که « به تعیین سقف درآمد برای پزشکان اعتقادی نداریم» اما قاطبه مردم و دیگر قشرهای جامعه چنین تبعیض‌هایی-هرچند به‌ظاهر قانونی- را برنمی‌تابند؛ به گونه‌ای که چندی پیش دبیرکل خانه پرستار در نامه‌ای به وزیر اقتصاد نوشت:

« آیا حضرتعالی اطلاع دارید که پرداخت چند ده میلیون تومانی در ماه برای قاطبه پزشکان متخصص شاغل در بیمارستان‌های دانشگاهی و دولتی در سراسر کشور امری عادی شده است؟! نظام سلامت کشور حتی در بخش دولتی شاهد پرداخت‌های چند صد میلیون تومانی نیز هست.... آیا مستحضرید که لازمه این گونه پرداخت‌های چند ده میلیون تومانی، تامین اعتبارهای چند هزار میلیارد تومانی، آن هم از منابع محدود دولت و به عبارتی دیگر از جیب مردم می‌باشد؟!»

پیش از آن نیز احمد توکلی -نماینده وقت مردم تهران در مجلس شورای اسلامی- گفته بود: «به وزیر محترم گفتم معاون محترم شما یک روز در هفته در بیمارستان مشغول خدمت هستند و ماهانه 60 تا 80 میلیون تومان درآمد دارند. مگر ایشان چقدر در تولید ناخالص ملی نقش دارند که تصمیم دارید این حقوق را به 200 میلیون تومان در ماه برسانید؟!»

از این رو انتظار سنگینی نیست اگر ازمتولیان امور در قوای مجریه و مقننه درخواست شود برای اصلاح این وضعیت تصمیمی درخور و انقلابی بگیرند؛ تصمیمی که به‌رغم برخی مخالفت‌ها بی‌گمان با استقبال قشرهای گوناگون جامعه روبه‌رو خواهد شد و دستاوردهای چشمگیری را به دنبال خواهد داشت. در این باره گفتنی‌ها بسیار است.

نویسنده: م. رضائیان

پایان پیام/م