یزدبانو، خرید کالاهای خارجی – چه مرغوب و چه نامرغوب – عادات اشتباه خیلی از ما شده؛ عادتی که با منافع اقتصادی کشور مغایرت دارد و چه بسا بخاطر این عادت بد، ناآگاهانه به زمین خوردن کارخانه‌های تولیدی و بیکاری جوانان مان کمک کرده ایم.
ظروف خانه را معمولا خانم ها می خرند. اما بعضی خانم ها وقت خرید به همه چیزها  فکر می کنند الا  مصالح و منافع ملی که با منافع خود ما هم ربط دارد. مثلا مهم  است که خریدمان نام  یک برند خارجی معروف را یدک بکشد یا حتما لوکس و آخرین مدل باشد و … اما آیا کارآمد هم هست، مقرون بصرفه هم هست، … دیگر خیلی مهم نیست.
اما واقعا ظروف خارجی که برای خانه وآشپزخانه می خریم،‌ از لحاظ کیفیت و مرغوبیت فرق مهمی با کالای مشابه ایرانی دارد؟ چرا باید با خرید  ظروف  لوکس و مارک دار خارجی، به تولید کننده خارجی کمک کنیم و تولید کننده هموطن مان را تضعیف نماییم؟ وقتی مادری اینطور خرید می کند، فرزندش از او چه یاد می گیرد غیر از این که کالای ایرانی  خوب نیست و فقط کالای خارجی باید خرید و …
حالا دیگر کالاهای خارجی هم بی کیفیت شده اند
خانمی که حدود ۳٠ سال از زندگی مشترکش می‌گذرد و سه فرزند دارد  در مورد خرید ظروف آشپزخانه می‌گوید  :
«به خاطر این‌که خانم‌ها با ظروف بیش از دیگر وسایل خانه سر و کار دارند، بنابراین کیفیت این ظروف برایشان در درجه‌ی اول اهمیت قرار دارد. من هم ترجیح می‌دهم پولم را صرف خرید ظروفی کنم که به خاطر برخورداری از کیفیت خوب دوام زیادی دارند. در درجه دوم به رنگ و طرح ظروف اعم از چینی ، بلور و یا قابلمه توجه می‌کنم. خصوصا حالا که برخلاف گذشته تنوع رنگ در این محصولات، ضمن تشویق به مصرف، انتخاب را هم مشکل کرده است. البته از زمان تصمیم گیری برای خرید تا لحظه‌ای که فروشنده در حال بسته‌بندی جنس خریداری شده است در حال پرس و جو و کسب اطمینان هستم.»
او در این رابطه ادامه داد: «راستش تا ده سال پیش سعی می کردم به غیر از چینی آلات بقیه ظروف را از نوع خارجی آن تهیه کنم، خصوصا ظروف تفلون را. ولی از وقتی کالاهای ایرانی مشابه در بازار به وفور پیدا می شود،‌ دیگر طرف اجناس خارجی نمی‌روم. در مورد قابلمه هم باید بگویم که به جای تفلون از ظروف مسی استفاده می‌کنم و بسیار هم از این جایگزینی راضی‌ام. در واقع تا وقتی نوع ایرانی کالای مورد نظرم در بازار وجود دارد به مدل خارجی آن اصلا فکر نمی‌کنم چون در خیلی از موارد کالاهای ایرانی لااقل از نوع چینی آن با کیفیت‌ترند . زمانه، زمانه‌ی مصرف است آن هم از نوع بی‌رویه ی آن! حالا دیگر کالاهای خارجی هم  بی‌کیفیت شده‌اند خیلی زود تاریخ مصرفشان تمام می‌شود و از سکه می‌افتند. خانم‌های ایرانی باید حواسشان باشد گول تبلیغات را نخورند و تنها زمانی دست به جیب بشوند که نیاز واقعی داشته باشند».
مسؤولین نگاه ملی به مسأله تولید ندارند
با خانم عصمت ن. در این مورد صحبت می کنم. او ضمن بیان اینکه کیفیت بلور و چینی ایرانی  بسیار بالا رفته، گفت: « ظروف بلور و چینی که خدا را شکر آن‌قدر کیفیت دارند که بتوانند تا مدت‌ها در گنجه‌های خانه و آشپزخانه‌های ایرانی‌ها جا خوش کنند. در مورد ظروف تفلون و سرامیک هم چند سالی ست فقط نوع ایرانی این اجناس را می‌خرم و تا حد زیادی راضی هستم. البته من منکر کیفیت بعضی از برندهای خارجی نمی‌شوم ولی حقیقتش کالاهای بسیار خوب خارجی قیمت‌های نجومی دارند و  فقط قشر بسیار مرفه هم می‌تواند آن‌ها را خریداری کند، مثل سرویس‌های چند میلیونی قابلمه و ظروف چند ده میلیونی چینی! البته تغییر نگاه مصرف کننده و اهتمام او به خرید کالای ایرانی تشویق خوبیست برای تولیدکنندگان. اما متاسفانه به نظر می‌رسد  مسؤولین دولتی و بازرگانان هم نگاه ملی به مسأله‌ی تولید نداشته‌اند، پس طبیعیست که واردات آسان‌تر شده بنابراین تاجر را خیلی زود به سود مورد نظرش می‌رساند. در حالی که کار تولیدی در مملکت ما همیشه توأم با سختی و دردسرهای فراوان است، چه بسا تولید کننده عطای عرق ملی را لااقل در بحث تولید، به لقای آن می‌بخشد.»

اگر جنس ایرانی کیفیت داشته باشد…
خانم زبردست که تحصیلاتش فوق لیسانس است و یک فرزند دارد درمورد خرید ظروف ایرانی اظهار داشت: «برای تهیه‌ی ظروف منزل به ترتیب کیفیت، زیبایی و سبکی کالا برایم اهمیت دارد. اما متاسفانه سطح اجناس ایرانی از نظر ویژگی‌هایی که گفتم پایین‌تر از حد متوسط است چون دوام و ماندگاری بالایی ندارند و از مواد مرغوب در اکثر آن‌ها استفاده نشده است.»
این بانوی جوان هم‌چنین افزود: «اگر ظروف ایرانی ویژگی‌های مدنظرم را داشته باشند، به دلیل قیمت مناسب‌تر، ترجیح می‌دهم از کالای ایرانی استفاده کنم اما چون بیشتر آن‌ها کیفیت ندارند و از استاندارد جهانی برخوردار نیستند – به خصوص ظروف تفلون مگر کالای صادراتی که آن هم در دسترس ما نیست-  بنابراین مجبورم کالای خارجی را انتخاب کنم».
او در آخر گفت: « از نظر من مهمترین ویژگی تولید ظروف استفاده از مواد اولیه مرغوب است و تولیدکنندگان ایرانی باید به این نکته توجه داشته باشند چون ظروف در منزل مستقیما با سلامتی انسان‌ها سر و کار دارد.»
بی‌اعتمادی مصرف کنندگان به کالاهای داخلی
خانم اقبالی هم به عنوان یک زن خانه‌دار نظرش را در زمینه ظروف   ایرانی  این‌گونه بیان کرد: « به نظر من اعتماد لازم برای مصرف کالای ایرانی، در میان مردم وجود ندارد و دلیلش این است که اصولا در کشور ما، هر کالایی در سری اول با دقت بالایی تولید می‌شود و واقعا کیفیت اجناس بالاست اما به محض رونق گرفتن آن، به مرور زمان  از کیفیت اجناس کاسته شده و در نتیجه عدم اعتماد مردم را سبب می‌شود. در این ١۴ سالی که از زندگی مشترکم می‌گذرد همیشه برای خرید کالا و خصوصا ظروف منزل تحقیق کرده‌ ام و اصولا به دنبال اولین سری تولیدات هستم.»

کالای ایرانی که از مشابه چینی خیلی بهتر است
او اضافه کرد: «امروزه تکنولوژی ایرانی و خارجی در تولید ظروف خیلی با هم فرق زیادی ندارد و به نظر من قدرت انتخاب، سلیقه، قیمت و میزان درآمد هر خانوار در خریدی که می‌کند متفاوت است.  مثلا فردی از نظر درآمدی بسیار بالاست و شدیدا اصرار دارد که از لوازم خارجی در منزلش استفاده کند اما فرد دیگری با وضع درآمدی مشابه باز هم اصرار به انتخاب کالای ایرانی دارد. من هم به عنوان مصرف کننده دوست دارم از کالای ایرانی استفاده کنم و واقعا اجناس چینی‌ای که برای کشور ما صادر می‌شود بسیار سطح پایین و بی‌کیفیت است و چون شخصا کیفیت اجناس برایم اهمیت دارد، بنابراین ترجیح می‌دهم کالای ایرانی با کیفیت را به جای کالای چینی بی‌کیفیت استفاده کنم تا حداقل اقتصاد کشور رونق بگیرد. از طرفی می‌دانم که اهمیت دادن به مصرف کالای ایرانی به رونق اشتغال و درآمدزایی در بین هموطنان خودم کمک می‌کند پس چرا کالای ایرانی با کیفیت مناسب را رها کنم و به سراغ کالای خارجی بروم.»
این خانم ۳۶ ساله در انتهای صحبتش گفت: «به هر صورت چون در هنگام خرید هزینه کرده و می‌خواهیم برای سال‌ها از وسیله مورد نظرمان استفاده کنیم، حق داریم به کیفیت بالای کالا نیز توجه داشته باشیم. به عبارتی چون گاهی کالای ایرانی جوابگوی نیاز افراد نیست و پس از مدت کوتاهی نواقص جدی در آن ایجاد شده و خرید دوباره کالا فقط به ضرر اقتصاد خانواده است، خانواده‌ها ناچارند از همان ابتدا هزینه‌ی بیشتری را صرف کرده و به سمت ظروف و اجناس خارجی باکیفیت بروند تا مطمئن باشند  که سال‌ها این کالا می‌تواند از آن استفاد کنند»
چشم و هم چشمی و پز دادن برای ظروف خارجی!
صحبت‌های بانوی دیگری که در رشته حقوق تحصیلات عالیه دارد و دارای دو فرزند هم می‌باشد در این مورد جالب است: «قبول دارم که ایراداتی در ظروف و کالاهای ایرانی وجود دارد اما وظیفه‌ی ما به عنوان یک ایرانی این است که به تولید داخل و رونق  کارخانه‌هایمان کمک کنیم و با تحمل و صبوری تلاش کنیم تا کشورمان متحمل ضرر نشود و گردش مالی در جامعه افزایش یابد. توجه داشته باشیم که چون ما  مدت‌ها از کالاهای خارجی استفاده کردیم، بنابراین کالای ایرانی از رونق افتاد و پیشرفت نکردیم. اگر همه‌ی ما کالای ایرانی می‌خریدیم و خودمان به نقص کالاها پی برده و آن را  برای تولید کننده مطرح می کردیم، کم کم عیوب اجناس ایرانی هم برطرف می‌شد. به نظر من سهل انگاری و بی‌دقتی در خرید باعث شده که نسبت به کالای کشورمان دلسوزی نکرده و بدون این‌که واقعا دغدغه داشته باشیم راحت به سراغ کالای خارجی برویم. البته چشم و هم چشمی برخی خانم‌ها در تهیه ظروف منزل نیز به این مساله دامن زده یعنی خارجی بودن لوازم خانه را یک نوع ارزش برای خود می‌دانند ولی به نظر من رسانه‌ها باید ورشکستگی کارخانه‌ها و هم‌چنین بیکاری کارگران ایرانی را انعکاس دهند تا مردم به اهمیت و ضرورت تهیه‌ی کالای ایرانی پی ببرند.»
صدای انتقاد مصرف کنندگان به تولیدکنندگان نمی‌رسد
وی ادامه داد: «به نظر من حتی تولیدکنندگان ایرانی هم باید حتی از وارد کردن مواد اولیه از خارج نیز بپرهیزند چون ایران غنی از مواد اولیه است اما متاسفانه نگاه آن‌ها نیز به کشورهای دیگر است، در حالی‌که می‌توانیم از سرمایه‌های داخلی خود برای ساخت ظروف استفاده کنیم. ما نیز به عنوان مصرف کننده باید به سمت خرید کالای ایرانی برویم و به نوعی مصرف کننده و تولید کننده مکمل هم عمل کنند تا اقتصاد کشور پیشرفت کند.  هم‌چنین برای رسیدن به نتایج مثبت اقتصاد مقاومتی، باید دولت نیز از تولیدکنندگان حمایت کند و بودجه لازم را در اختیارشان قرار دهد. برای مثال بعضی ظروف چینی ایرانی وزن سنگینی دارند و واقعا حمل و شستشوی آن‌ها در منزل برای خانم‌ها سخت است یا از نظر طراحی و اندازه‌ی استاندارد، دچار نواقصی هستند اما اگر مصرف کنندگان به جای خسته و دلزده شدن از خرید آن‌ها و خرید عجولانه‌ی کالای خارجی به شکلی می‌توانستند انتقادات خود را به گوش تولیدکنندگان برسانند، بسیاری از ضعف‌ها در این زمینه برطرف شده و مصرف ظروف ایرانی  رونق می‌گرفت. در حالی که ما می بینیم عملا در چند سال اخیر بعضی ظروف خارجی به راحتی جای ظروف و لوازم ایرانی را در خانه‌ها گرفته و  به ندرت دیده می‌شود که فلان مارک غیرایرانی در خانه‌ها نباشد.»
فرزندان ما، تولیدکنندگان آینده…
او با اشاره به این‌که برنامه‌سازان ما باید در رابطه با بیان کاستی‌ها و عیوب کالاها و خصوصا ظروف ایرانی برنامه‌های متعددی بسازند و بالاخره صدای مصرف‌کنندگان و فروشندگان این حوزه را به گوش سیاستمداران میانی جامعه برسانند، افزود: «من به عنوان یک زن ایرانی تا آن جایی که  بتوانم ظروف ایرانی را خریداری می‌کنم یعنی حتی حاضرم از کالای متوسط ایرانی استفاده کنم اما از کالای درجه یک خارجی استفاده نکنم مگراین‌که کالایی بسیار ضعیف بوده و عمر کوتاهی داشته باشد. فقط در این صورت است که کالای خارجی می خرم. ما بانوان ایرانی باید اصرار داشته باشیم که مصرف کالای ایرانی را در خانه‌هایمان برای همسر و فرزندان مان جا بیندازیم و مرتب به همه باید تاکید کنیم که مصرف کالای داخلی به صرفه است. ما باید به این فکر کنیم که شاید فرزندان خود ما روزی تولیدکننده شوند و آیا در ان صورت حاضریم جنس خارجی را بر کالای وطنی ترجیح دهیم؟‌ مخصوصا من در مورد ظروف ایرانی مقعتقدم که این رشته تولیدی نیاز به حمایت دارد . یک مقایسه ساده هم نشان می دهد که الان ظروف ایرانی نسبت به ظروف چینی در خیلی موارد بهتر است. ضمن این که نسبت به سال‌های قبل خیلی باکیفیت‌تر و متنوع‌تر شده. مثلا بلور وچینی اصفهان بسیار زبانزد و زیباست. یا اینکه نقائص ظروف تفلون ایرانی نسبت به قبل تا حدود زیادی برطرف شده است.   من خودم پس از گذشت ده سال از زندگی مشترکم، تصمیم گرفتم سرویس قابلمه آشپزخانه را تغییر دهم و توانستم با تحقیق و بررسی، یک دست سرویس قابلمه مرغوب و با قیمت مناسب ایرانی تهیه کنم و بسیار هم راضی هستم. امروزه با پیشرفت فناوری، دیگر ما کالای ایرانی‌ صد در صد بد و نامرغوب نداریم . تولیدکنندگان ما هم به هر صورت در تلاش برای رقابت با کالای خارجی هستند . بنابراین امروزه براحتی  می‌توان مشابه خارجی اجناس مختلف را در کشور خودمان پیدا کنیم و بخریم.  مهم این است که عرق ملی و دغدغه حمایت از کالای وطنی داشته باشیم .
منبع: بانودخت
/انتهای متن/