به گزارش یزدبانو، به نقل از سازمان بسیج جامعه پزشکی، پوشش یکی از اختراعات آیین اسلامی نیست بلکه ریشه در تاریخ دارد؛ غربی‌ها به دلیل اینکه اصل عدم توجه به جنسیت در تقسیم کار را محور تمدن و عامل پیشرفت دانسته‌اند و تحلیل درستی از حجاب و فرهنگ آن ندارند؛ از این رو زنان را بین گزینش انسانیت محوری در محیط کار و یا مرد محوری و ابزار جذّاب بودن برای خوشایند مردان، مردد ساخته‌اند و در نتیجه به جدایی آنان از ارزش‌ها منجر شده است.

از طرفی باید گفت که گرچه غربی‌ها مروج بی‌حجابی بوده‌اند اما خود قائل به رعایت پوشش مناسبی که امنیت روانی محیط‌های ویژه آموزشی و علمی را برهم نزند نیز هستند؛ اما ما امروزه متآسفانه در برخی محیط‌های علمی و آموزشی کشور خود شاهد بدحجابی برخی از پرسنل این محیط‌ها هستیم.

خبرنگار سازمان بسیج جامعه پزشکی در این رابطه با یکی از پزشکانی که در انگلستان دوره دیده است وارد گفت‌وگو شد. دکتر مهدی رضوان متخصص داخلی از دانشگاه علوم پزشکی همدان اظهار کرد: ‌انتظار می‌رود دانشجویان در مکان‌های علمی و یا در محوطه دانشگاه‌ها با لباس مناسب تردد کنند اما دانشجویان پزشکی به دلیل حرمت و قداست این رشته می‌بایستی بیشتر به موضوع اهمیت بدهند و پوشش ویژه را نوعی محدودیت برای خود تلقی نکنند.

وی افزود: در واقع، در اماکن پزشکی ظاهر یک دانشجوی پرستاری از اهمیت دوچندانی برخوردار است؛ راحتی، امنیت و آرامش یک بیمار ممکن است تحت تاثیر ظاهر و رفتار دانشجوی پرستاری و یا پزشکی قرار گیرد.

رضوان ادامه داد: با توجه به اینکه محیط بیمارستان یک محیط آموزشی است و آموزشی که ارائه می‌شود اعم از پزشکی یا پرستاریً کاملا حرفه‌ای و تخصصی است و مباحث ارائه شده به دستیاران، انترن‌ها و اکسترن‌ها فوق العاده علمی و جامع است لذا محیط حرفه‌ای می‌طلبد از یک سری حواشی و مسائل جانبی‌تر مرتبط با موضوعات اخلاقی در امان باشد.

این متخصص داخلی که خود تجربه حضور در مراکز آموزشی خارج از کشور را دارد، افزود: موضوع پوشش مناسب در بسیاری از دانشگاه‌های معتبر جهان رعایت می‌شود؛ مثلا در انگلستان انترن‌ها، اکسترن‌ها و رزیدنت‌ها دارای پوشش از قبل تعریف شده هستند؛ اگر فردی یونیفرم ویژه را به تن نکند، اجازه ورود به بخش را ندارد و این موضوع هیچ ارتباطی به محدودسازی افراد ندارد و در اصل رعایت استانداردهای علمی آن بخش است چون درست نیست که یک دستیار و یا انترن با پوششی وارد فضای علمی شود که با آن در خیابان رفت‌آمد می‌کند و یا به میهمانی می‌رود.

وی ادامه داد: امنیت حرفه‌ای و علمی محیط با پوشش‌های نامناسب برهم زده می‌شود به‌طوریکه حتی گاهی اوقات، خود بیماران از پوشش پرستاران و دستیاران پزشک متعجب هستند و گلایه خود را به پزشکان عنوان می‌کنند.

دکتر رضوان با بیان اینکه نوع پوشش در فضای علمی و آموزشی خود جای بحث تخصصی دارد، گفت: پیشنهاد من این است که لباس یونیفرم برای کادر آموزشی و درمانی تعریف شود و دانشجویان از‌‌‌ همان ابتدا عادت کنند که با لباس معینی وارد محیط شوند و لباس نامناسبی که جلب توجه کند، نپوشند.

این متخصص داخلی با تأکید براینکه پوشش خاص در همه جای دنیا مراعات می‌شود؛ گفت: کافی است که یک دانشجو، متقاضی شرکت در دوره‌های پزشکی و غیره در دانشگاه‌های معتبر دنیا باشد، اولین کاری که برای حضور در کلاس باید بکند، استفاده از لباس و پوششی است که آن محیط آموزشی به دانشجو اجبار می‌کند؛ چراکه اگر دانشجویی که از ابتدا وارد محیط درمان می‌شود بداند اینجا با محیط‌های دیگر فرق دارد و حرفه طبابت متفاوت بوده و حرمت و قداست دارد، وقتی فارغ‌التحصیل می‌شود در کار خود هم به حفظ ارزش‌ها توجه می‌کند.

وی با ابراز تأسف از اینکه وقتی وارد برخی بیمارستان‌ها می‌شویم، اصلا نمی‌توان تصور کرد که آن مکان بیمارستان و یک محیط حرفه‌ای کاری و آموزشی درمانی است، افزود: بحث محدودسازی نیست بلکه بحث علمی سازی مجموعه کاری است و این نه تنها در ایران که کشور اسلامی است بلکه در همه کشور‌ها رعایت مسائل اخلاقی پسندیده و قابل قبول بوده و مسئولان باید نسبت به این قضیه حساس باشند.

انتهای پیام/ش