به گزارش یزدبانو به نقل ازعصرسیاست، تلخ است اما واقعیت دارد که دولت یازدهم نخواسته یا نتوانسته است همسو با دغدغه‌های واقعی جامعه گام بردارد. این ادعا با تاملی –هرچند اجمالی- در رویکرد‌ها و عملکردهای دولت در سه سال اخیر قابل اثبات است. خروجی چنان رویکرد و عملکردی نیز اوضاع نابسامان اقتصادی و معیشتی جامعه در سه سال اخیر است. این‌که علیرغم گذشت افزون بر هزار روز از فعالیت دولت یازدهم، اقتصاد کشور همچنان با رکودی سنگین دست و پنجه نرم می‌کند، خود گواهی روشن بر خط‌مشی غیرواقع‌بینانه در این دولت است. جامعه به شکوفایی اقتصادی نیاز دارد و التزام واقعی به سیاست‌های اقتصاد مقاومتی چنان اکسیری است که می‌تواند در این زمینه دستاوردهایی شگرف بیافریند‎؛ اما رویکرد کلی دولت- فارغ از شعارهای پرطمطراق- چندان امیدوارکننده نیست. حاشیه‌سازی‌های گاه و بیگاه و تاکیدهای غیرمتعارف بر مقولات نه‌چندان مهم می‌تواند نشانه‌ای روشن بر درستی این ادعا باشد.

کافی است درنگی کنیم در انبوه حاشیه‌ها و مواضع کنسرتی دولتمردان در سه سال اخیر تا دریابیم چگونه موضوعی به شدت حاشیه‌ای، به طرق گوناگون به موضوعی مهم و درصدر بدل گردیده و دغدغه‌‌های حیاتی در عمل به حاشیه رانده شده است. در آخرین مورد می‌توان به مواضع شدید و غلیظ اخیر رئیس‌جمهور درباره کنسرت‌ها و انتقادها به آن بخصوص توسط برخی امامان محترم جمعه اشاره کرد. چه این‌که روحانی در سخنان خود در جمع پزشکان هم به این موضوع ورود کرد و با ادبیاتی تند و تیز گفت: «یک جا می‌خواهد کنسرتی برگزار شود مجلس قانون‌گذاری شکل می‌گیرد در حالی که ما مجلس شورای اسلامی داریم و هرکسی که صبح بیدار می‌شود و یک تریبون پیدا می‌کند نمی‌تواند قانون‌گذاری کند، و وزیر نباید نیز تبعیت کند چرا که وزیر باید تابع قانون باشد.» سخنانی که پاسخی تلویحی و البته تند به آیت‌الله علم‌الهدی –امام جمعه انقلابی مشهد- ارزیابی شد.

رئیس دولت یازدهم همچنین با تاکید بر این‌که «از نظر من هیچ وزیری دربرابر هیچ فشاری نباید کوتاه آید و عقب‌نشینی کند» افزوده است: «اگر قرار است قانونی وضع شود باید از طریق مجلس اقدام شود و مراحل خود را در شورای نگهبان طی کند و در نهایت رئیس‌جمهور آن را ابلاغ کند تا عملی شود.» این سخن رئیس‌جمهور هم هشداری تلویحی اما جدی درباره واکنش معقولانه به وزیر فرهنگ و ارشاد دولت بود که گفته بود «با توجه به مزین بودن شهر مشهد به مرقد مطهر امام رضا(ع) ، اجرای کنسرت‌ها در این شهر مخالفانی از جمله نماینده محترم ولی فقیه در خراسان رضوی را داشت که ما به نظر ایشان احترام گذاشته و با این‌که این کنسرت‌ها مشکل خاصی نداشت اما از ادامه اجرای آن‌ها در این صرف نظر کردیم.»

جای شگفتی و تاسف است که اقتصاد کشور با رکودی بی‌سابقه دست و پنجه نرم می‌کند و میلیون‌ها جوان بیکار در حسرت اشتغال به سرمی‌برند؛ اما رئیس‌جمهور ما در مراسمی رسمی و علنی سطح دغدغه خود را به مقابله با خواست امام جمعه فلان شهر مذهبی تنزل می‌دهد که درباره حواشی نگران‌کننده کنسرت‌ها اظهار نگرانی کرده بوده است. 

آقای روحانی و برخی دولتمردان و رسانه‌های همسو با دولت در حالی به بزرگنمایی موضوع کنسرت‌ها پرداخته و می‌پردازند که این موضوع دغدغه جمع بسیار اندکی از جامعه است و قاطبه ملت خواهان تمرکز رئیس‌جمهور و دولت بر مقابله با اوضاع نابسامان اقتصادی و معیشتی و فسادهایی از جنس فیش‌های نجومی و نظایر آن هستند. به راستی وقتی متولیان در دولت، خود تصریح کرده‌اند که کم‌تر از یک‌درصد کنسرت‌ها امکان اجرا نیافته‌اند، چه لزومی به بزرگنمایی و معطوف‌کردن اذهان جامعه توسط دولتمردان به این موضوع وجود دارد؟ وانگهی اکثر قریب به اتفاق لغوشدن کنسرت‌‌ها هم بر اساس مصالح جامعه و طبق تصمیم معتمدان و امنای برخی شهرهای مربوط بوده است.

آقای رئیس‌جمهور باید بداند- و البته نیک می‌داند- که بزرگنمایی موضوعاتی چون کنسرت‌ها  که قاطبه ملت را با آن کاری نیست، نمی‌تواند اذهان ملت را از ناکارآمدی‌های دولت منصرف سازد. مردم از رئیس‌جمهور سامان دادن به اوضاع ناخوشایند اقتصادی را می‌خواهند، بهبود اوضاع معیشتی و چاره‌اندیشی برای انبوه جوان بیکار یا شاغلان بیکارشده یا در شرف بیکار‌شدن را خواهانند، و بزرگنمایی‌های غیرمتعارف درباره کنسرت‌ها نمی‌تواند آنان را از پیگیری مطالبات منطقی و بحق‌شان باز دارد.

آقای رئیس‌ جمهور! فراموش نکنید که در سال پایانی دولت به سر می‌برید و به‌ طور معمول، سال چهارم دولت‌ها زنگ حساب پس دادن است؛ نه پرداختن به مسائل حاشیه‌ای.  برپانشدن کنسرت حتی اگر دغدغه هم تلقی شود، دغدغه ملت نیست؛ دغدغه اصلی، پاسخ‌گویی رئیس‌جمهور در پیشگاه ملت و توضیح دقیق درباره میزان تحقق وعده‌های انتخاباتی است؛ وعده‌هایی از جنس گشایش اقتصادی صد روزه! رونق اقتصادی، بهبود معیشت جامعه، کاهش بیکاری، ارتقای اعتبار پاسپورت ایرانی، حفظ حقوق هسته‌ای. 

نویسنده: فائزه شورکی

انتهای پیام / ص