به گزارش یزد رسا، طاهره حصیب در گفتگو با یزدبانو در زمینه مد و تأثیر آن بر خانواده با تأکید بر این مطلب مهم که مسبب مدگرا شدن کودکان خود والدین هستند اظهار داشت: مدگرایی با گرایشهای دینی همخوانی ندارد و فرزندانمان را ملعبه دست مروجان مصرف گرایی نکنیم.

حصیب هشدار داد: هر روزسبکی را بر کودک تحمیل نکنیم که ثبات شخصیت از او گرفته شود و برعزیزترین محصول زندگیمان مد را تحمیل نکنیم که مدگرایی با مسأله دین و گرایش دینی همخوانی ندارد.

وی تصریح کرد: مد از جایی نیامده و در خانه کسی را نمی زند که قابل کنترل شدن باشد بلکه ویترین مغازه ها، کلام والدین، ماهواره،و...دارند مد را ایجاد می کنند و آیا من چنین فرزندی را می خواهم عروسکی با گرایشهایی که دیگران می دهند؛ پرورش دهم؟
وی افزود: در مورد فرزند تا هشت سالگی نوع بیان، پوشش و رفتار والدین  برحسب الگوهای اصلی که دارند اثر پذیرترین حالت را دارد .
کارشناس ارشد خانواده با تذکر بر اینکه باید نسبت به نگاه کودکان بینا و شنوا باشیم تصریح کرد: براستی کودکان در یادگیری از چه اصولی پیروی می کنند؟ ما گاهی القا کننده می شویم با گویش ها، برنامه ها، نوع راه رفتن، مدل نشست و برخاست و غذا خوردن و باید به دنیای کودکانه بچه ها متناسب با طبیعت و سلامت روان و هنجارها دقت کنیم که مد هر جایی چمباتمه زده است .
حصیب در ادامه افزود: یکی ازکانالهای مد شبکه های ماهواره ای یا اینترنت هستند که اول هم خودمان الگو می گیریم و ما اگر ثبات شخصیت کودکمان را می خواهیم نباید هر روز او را با نوعی گرایش پوششی و گویشی روبرو کنیم و امروز کوتاه، فردا روسری، فردا جلیقه،و... و هر روز او را به سازی برقصانیم زیرا کودک نمی تواند بپذیرد و فردا در گروه دوستی هر چه بگویند می پذیرد زیرا خانواده او را اینگونه بار آورده اند.
وی اظهار داشت: با خود برآورد کنم آیا فرزند 18 ساله هزار رنگ را می خواهم ؟! آیا من مادر یا پدر 45 ساله تحمل خواسته های او را دارم ؟! آیا می توانم آسیب ها را دور کنم؟! مثلا از کودکی د خترهایم را با حجاب آشنا نمی کنم و یکدفعه می خواهم بگویم حجاب داشته باش یعنی جایی ریشه را قطع نموده ام و حالا می خواهم دوباره ایجاد کنم که این فرزندان را دچار تضاد می کند.
مشاور خانواده با بیان اینکه برازنده و شیک بودن خوب است نه مدل برای مدهای مختلف شدن، اظهار داشت: مد گرایی چیزی است که با مسأله دین و گرایش دینی همخوانی ندارد و نباید بر اساس هیجان و عقده های خود، کودکانمان را ملعبه دست مروجان مصرف گرایی نماییم.
حصیب در پایان به خانواده هاهشدارداد : دست کودک را نگیریم و هر روز به او بگوییم چه چیز به تو می آید چه به تو نمی آید و سبکی را به او تحمیل کنیم که در آینده غیر قابل کنترل باشد.