به گزارش یزدرسا به نقل از راه دانا به نقل از آناج، واقعه کربلا و نهضت مقدس امام حسین (ع) از جمله  وقایع تاریخی است که نه تنها به مرور زمان و گذشت دوران فراموش و از صفحه تاریخ محو نشده، بلکه هر چه زمان گذشته بر عظمت آن حادثه و اهمیت آن افزوده گشته است. آن چه بیش از همه حادثه عاشورا را پر فروغ تر و جاویدان تر می سازد، «بعد سیاسی» آن است که بسیاری از انسان ها را متحوّل و انقلابی ساخته و جلو خودکامگی بسیاری از زمامداران فاسد را گرفته است.

«حجت الاسلام حسین علیا» نسب عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز در همین رابطه پاسخ گوی خبرنگار فرهنگی آناج بوده است:

نهضتی مردانه برای اقامه ی دین الهی

آناج: مهم ترین اهداف سیاسی نهضت عاشورا در چیست؟

اگر نهضت عاشورا و حماسه آفرینی امام حسین (ع) و یاران وفادار ایشان رخ نمی داد، بدون شک هیچ نهضت اسلامی دیگری به وقوع نمی پیوست و خودکامگی زمامداران فاسد بیشتر تر می شد، در نتیجه رشد جوامع اسلامی با خطرات جدّی تری روبه رو شده و مکتب الهی اسلام تعطیل می شد. اما تأثیر حماسه حسینی در بیداری سیاسی و شور انقلابی مردم به اندازه ای عمیق بود که سلاطین پر قدرت و کم شعوری مانند متوکل عباسی ناچار می شدند برای تحکیم پایه های حکومتشان با کشته آن حضرت بجنگند و تبلیغات مسمومی بر ضدش به راه اندازند.

اما اگر بخواهیم اهداف را برشماریم بی شک یکی از مهم ترین اهداف اقامه ی دین الهی بود. چه آنکه تا زمانی که منکری همچون یزید ابن معاویه در راس حکومت اسلامی قرار داشت، حکومت و سیاست اسلامی منحرف شده از مسیر اصلی، هرگز به صراط مستقیم باز نمی گشت.

آگاه ساختن مسلمانان و افشای ماهیت واقعی امویان، احیاءی سنت نبوی و سیره علوی، اصلاح جامعه و به حرکت در آوردن امت، از بین بردن سلطه استبدادی بنی امیه بر جهان اسلام، آزادسازی اراده ملت از محکومیت سلطه و زور، حاکم ساختن حق و نیرو بخشیدن به حق پرستان و تأسیس یک مکتب عالی تربیتی و شخصیت بخشیدن به جامعه نیز از دیگر اهدافی است که هر کدام نیاز به ساعت ها واکاوی و بررسی دارد.

اگر امام حسین مذاکره می کرد، واقعه ی عاشورا شکل نمی گرفت!

آناج: برخی عنوان کرده اند که امام حسین (ع) در کربلا راهبرد مذاکره را در پیش گرفتند، در این رابطه بفرمایید:

مذاکره ای که امام حسین (ع) در کربلا داشتند با معنای امروزی مذاکره متفاوت است. چه آنکه مذاکره امروز به معنی بده بستان است، یعنی هر دو طرف از بخشی از حقوق خود می گذرند تا به یک نقطه ی مشترک برسند؛ این نوع مذاکره به هیچ وجه در راهبرد امام حسین (ع) قرار نداشت. زیرا ایشان سر سوزنی از اصول و ارزش های دینی کوتاه نیامدند؛ اگر کوتاه آمده بودند دیگر نیازی به شهادت رساندن ایشان نبود.

مذاکره ی بده بستان در مرام امام حسین(ع) نبود

سیدالشهدا در کربلا تمام همت و توان خود را برای هدایت دشمن و آگاه سازی مردم گذاشته بود؛ پس معلوم است که مذاکره به معنای امروزی که انسان وادار به عقب نشینی از برخی اصول خود است، در کربلا اتفاق نیفتاده بود.

در همین رابطه رهبر انقلاب نیز اخیرا فرمودند که چنین تحلیلی درخصوص مسائل تاریخ اسلام و مسائل کشور، نهایت ساده اندیشی است زیرا حضرت علی (ع) با زبیر و حضرت امام حسین (ع) با عمر بن سعد، مذاکره به معنای امروز یعنی معامله نکردند بلکه هر دوی این بزرگواران به طرف مقابل خود نهیب زدند و آنها را نصیحت به خداترسی کردند.

آناج: امر به معروف و نهی از منکر از جمله اهداف اصلی نهضت حسینی بوده که در حال فراموشی است، چگونه می توان از ظرفیت محرم برای احیای این واجب فراموش شده بهره گرفت؟

در نهضت امام حسین (ع) و قیام عاشورا عوامل متعددی دخالت داشته است که مهمترین آنها اقامه دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر می‌باشد. این فریضه در دو سطح قابل بررسی است؛ یکی در سطح مردمی و همگانی که وظیفه ی همه است و دیگری در سطح کلان که بر عهده ی دولت و حکومت است.

حکومتها در طول تاریخ  این مسئله را مورد توجه قرار می دادند. حتی دولت های غیر شیعه نیز موظف بودند که برای این امر بخشی را در دولت خود ایجاد نمایند و تمام اموری که شرع راضی به ترک آن نیست را احیا نمایند.

امبر به معروف و نهی از منکر بر طبق منفع حزب!

اما امروز اصل این است که حزب گرایانه و منفعت گرایانه به موضوع نگاه می کنند و از هر مسئله ای که هزینه بردار است، فاصله می گیرند. مسوولینی که در راس امور قرار دارند باید به اصول بیشتر پایبند باشند تا مصلحت های حزبی خود!

امر به معروف و نهی از منکر زمان و مکان نمی شناسد

لازمه ای این امر این است که فرمایشات مقام معظم رهبری به طور جد پیگیری شود نه آنکه تنها در هفته ای که ابلاغیه ی این واجب شرعی از راس حکومت داده می شود، صرفا سازمان ها و ارگان ها در آن هفته ی مخصوص به ارائه ی گزارش بپردازند. امر به معروف زمان و مکان نمی شناسد و باید در همه ی شریط از درون نسبت به وجود منکر زجر بکشیم وگرنه نخواهیم توانست آن را به معنی واقع کلمه جاری سازیم.

هر سال مقابله با یک منکر اساسی

از طرفی منبری ها و مسئولین هیئات، باید از خودشان شروع کرده و هر سال یک منکر شرعی و اساسی را از محیط خود دور کنند و سپس این امر به کل جامعه تسری پیدا کند. در تبریز بیش از دو هزار هیئت وجود دارد که اگر مصمم شوند و هر سال به طور کارشناسی شده یک منکر شرعی را از هیئت خود دور کنند، نتیجه ی مطلوب را مشاهده خواهند کرد.

این امر غیر ممکن هم نیست چه آنکه چندین سال پیش بستن کمربند معمول نبود، اما در یک نهضت همگانی صداوسیما مخاطرات نبستن آن را به مردم نشان داد، دولت جریمه تعیین کرد، با ایجاد همیاران پلیس آموزش را به کودکان کشاند و توانست یک فرهنگ را به جای خود بگذارد. اگر این همت در مورد سایر مشکلات هم در پی گرفته می شد بی شک واجبی چون امر به معروف ونهی از منکر امروز در حاشیه قرار نمی گرفت.

همراهی دولت و ملت در احیای فریضه امر به معروف

اگر در برابر هر منکری ملت و دولت در کنار هم وارد عمل شوند، نتیجه ی مطلوبی حاصل خواهد شد، اما صرف نگرش فرستادن گزارش به مراتب بالاتر نخواهد توانست مشکلی را حل نماید.

گریه تنها وسیله ای برای ایجاد شور و تبلیغات است

آناج: اخیرا عده ای پیام نهضت سید الشهدا را گریه و اشک در برابر ظلم عنوان کرده اند، در این رابطه بفرمایید:

خداوند 124 هزار پیامبر را برای تبین دین الهی مبعوث کرد و تمامی اینها در راه اشاعه ی دین الهی سختی و شکنجه هایی متحمل شده و بیشتر آنها به فیض شهادت نائل آمده اند. ائمه ی اطهار نیز همه در راه دین شهید شده اند؛ به عبارتی در طول تاریخ برای دین اسلام تمام عیار هزینه داده شده است؛ امام حسین(ع) نیز مستثنی از این قاعده نیستتند. اما برای اینکه نگذاریم خون امام حسین (ع) مخفی بماند سلاح گریه به کار می آید. این سلاح از حضرت زینب (ص) و امام سجاد(ع) به ارث مانده است و تنها وسیله ای برای ایجاد شور و تبلیغات است.

سیره ی تمام انبیا مبارزه با اندیشه باطل بوده است

چه آنکه امام حسین (ع) می دانستند که سرانجام سفر چه خواهد بود و حتی می دانستند که این شهادت چه تاثیری در تداوم بخشی دین اسلام می گذارد؛ اما آگاهانه وارد این واقعه شدند. مبارزه با اندیشه ی باطل سیره ی تمام انبیا بوده است و تمام پیامبران را خداوند برای مبارزه با طاغوت و اجتناب از آن فرستاده شده است.

اشعار مادحین در گذشته به گونه ای بود که بخش هایی از پیام عاشورا را واگویه می کرد. اما امروز بیشتر این اشعار به جهت گریاندن به کار می رود. در اشعار گذشته نوعا شهامت، ظلم ستیزی و مردانگی حضرت سیدالشهدا وفاداری حضرت ابوالفضل (ع) را تداعی می کرد؛ امروز باید همان روال جریان یابد و در مداحی و سخنرانی ها بر روی این پیام ها بیشتر تاکید شود.

در مداحی های گذشته ابتدا از شجاعت، شهامت و دلیری علی اکبر و از جان گذشتگی او در راه دین می گفتند و در انتها به مقتل خوانی و شهادت می پرداختند اما امروز بخش ابتدایی کم شده و صرفا در گریه بر شهادت خلاصه شده است.

بهره مندی از زبان هنر در راه تبین اهداف قیام

از زبان هنر به ویژه شعر، تعزیه خوانی و فیلم بهره مند شده و جنبه ی انسانی، ظلم ستیزانه و حق گرایانه را به نسل جدید معرفی نمود. همچنین باید توانست که ائمه اطهار (ع) را به عنوان الگو به جوانان معرفی کرد.

شیعه در طول تاریخ هرگز در برابر حکومت های طالم سر خم نکرده است چون امام حسین (ع) را برای خود الگو گرفته اند.

با ورود به محرم روحیه ی شهادت طلبی را تقویت ببخشیم

و به یاد داشته باشیم که اگر سرمشق را فراموش کنیم همه چیز ما را از ما خواهند گرفت و ما بی تفاوت و بی خاصیت خواهیم شد. با آمدن محرم، باید روحیه ی شهادت طلبی و فدا شدن در راه خدا را برجسته کرد.

انتهای پیام/ص