به گزارش زنان یزد به نقل از گروه مد و لباس هنرآنلاین؛ مهر دوباره در راه است و حال و هوای راه مدرسه را نه فقط برای دانش‌آموزان، بلکه برای همه آن‌هایی که دلشان برای میز و نیمکت‌های چوبی و تخته سیاه تنگ شده زنده کرده است. گاهی وقت‌ها آدم بزرگ‌ها بیشتر دلشان برای مهر و نوستالژی‌هایش تنگ می‌شود اما...! امان از آن روزی که بخواهید وارد یک لوازم‌التحریر فروشی شوید و به صورت نمادین و به یاد روزهای کودکی برای خود چند تکه نوشت‌افزار و دفتر بخرید. آنوقت شاهد مرگ نوستالژی‌هایتان می‌شوید و به جایش یک سری ابزار و وسایل خارجی خواهید دید که در کودکی‌هایتان کمتر شبیهشان را دیده بودید! کتاب‌های درسی هم به همین ورطه گرفتار شده‌اند. دیگر در کتاب کلاس اول نه از کوکب خانم و خوش‌سلیقگی‌هایش خبری هست و نه از بابایی که تاب می‌بندد. ورق خوردن تقویم دیواری خانه‌ها و از راه رسیدن مهرماه بهانه‌ای شد تا نگاهی به بازار لوازم‌التحریر در کشور بیندازیم و نقدی بر اتفاقات این حوزه داشته باشیم. چند وقتی بود که بازار طرح‌های وارداتی روی لوازم‌التحریر داغ شده بود و انواع و اقسام عروسک‌های کارتون‌های غربی روی دفتر و کتاب بچه‌ها دیده می‌شد. حتی برچسب‌هایی حامل این اشکال هم در بازار زیاد شده بود و بعضی خانواده‌ها در ازای گرفتن نمره‌های خوب کودکانشان را با این برچسب‌ها تشویق می‌کردند. دخترها عاشق "باربی" و "میکی موس" بودند و پسرها با "بن تن" و "مرد عنکبوتی" همزاد پنداری می‌کردند. اوضاع به همین منوال رو به پیشرفت بود تا اینکه کانون پرورش فکری کودک و نوجوان طی عملی مبتکرانه 2 خواهر و برادر با نام‌های "دارا و سارا" را به جمع دبستانی‌ها دعوت کرد تا جایگزینی باشند برای "باربی"، "بن تن"، "مرد عنکبوتی" و یا "میکی موس". از حق نمی‌شود گذشت، با آمدن این عروسک‌ها به جمع کودکان شور و شوق برای خرید عروسک‌های غربی رنگ باخت و دیگر دارا برای پسرها و سارا برای دخترها به رفیق گرمابه و گلستان تبدیل شد. برای مدتی این عروسک‌ها را در همه عروسک فروشی‌ها می‌شد دید و طرح آن‌ها روی جلد همه دفاتر و دیگر لوازم التحریر چاپ می‌شد تا اینکه بدون هیچ دلیل روشنی کار متوقف شد. این اتفاق چند بار تکرار شد تا اینکه خبری از سرنوشت دارا و سارا به گوشمان رسید. سرنوشتی تلخ که توقع شنیدنش را نداشتیم. خبر این بود که پس از کلید خوردن این طرح توسط کانون پرورش فکری کودک و نوجوان و روی کار آمدن این دو عروسک ملی، بودجه‌ای برای این کار تعریف نشد و ساخت این عروسک‌ها که نماد اقوام مختلف ایرانی بودند دیگر در داخل کشور به صرفه نبود. از این رو فاز دوم این طرح را به چین سپردند. اینکه چین دنیا را قبضه کرده را نه من بلکه همه می‌دانند و این حرفی نیست که من مدعی اثبات کردن آن باشم. اما اینکه سفارش ساخت عروسک‌های ملی ما، عروسک‌هایی که نماد مردمان گوشه گوشه کشورمان هستند به چین داده شود حقیقتا خبر هولناکی است. قرا ما بر این بود که با باز کردن پای این خواهر و برادر به لوازم‌التحریر و دفتر و کتاب بچه‌ها فرهنگ بومی کشورمان را برایشان جا بیندازیم. حالا تصور اینکه چینی‌ها می‌خواهند این فرهنگ را برای ما جا بیندازند درد آور است. از طرف دیگر آمارهای رسمی از وارداتی بودن بیش از 90 درصد لوازم‌التحریر موجود در کشور ما خبر می‌دهند و این یعنی اینکه ما در این عرصه هیچ حرفی برای گفتن نداریم. اینکه دارا و سارا چرا مسافران چین شدند، اینکه چرا باز دوباره "باربی" و "بن تن" به رونق افتادند و روی دفتر بچه‌های ما جا خوش کردند و اینکه چرا بیش از 90 درصد لوازم‌التحریر موجود در کشورمان وارداتی است همه و همه موضوعاتی قابل پیگیری هستند که به دنبال پاسخ آن‌ها خواهیم گشت. مائده ملاآقایی