دکترای روانشناسی تربیتی در گفتگو با خبرنگار یزدبانو در پاسخ به این سؤال که لجبازی در کودکان از چه سنینی آغاز می شود پاسخ داد : تمام بچه ها کم و بیش این حالت را دارند و زمینه هایی هم وجود دارد ولی لجبازی زیر سه سال محتاطانه، بیشتر واکنش های رفتاری غیر هدفدار بر اثر تعارضات جسمی و درونی به شکل نق زدن، بی خوابی، غذا نخوردن و.. است.
*لجبازی بالای سه سالگی
دکتر حمیدرضا نشان افزود : بالای سه سال لجبازی به صورت مستمر ادامه می یابد و در طبقه بندی آماری تشخیصی روانشناسی بچه های فعال، حساس و  زودرنج زودتر پرخاشگری می کنند که در اثر ادامه یافتن، عنوان لجبازی می دهیم؛ به نحوی که کودک تا پیروزی و دست یافتن به خواسته اش به جیغ زدن، پرتاب کردن، شکستن و نعره زدن ادامه می دهد.
*لجبازی در چهارسالگی
وی به سن چهارسالگی اشاره کرد و افزود : در سن چهار سالگی لجبازی کودک به حیطه های اجتماعی به صورت رفتارهای هدفمند و آگاهانه به شکل حمله به دوست، خواهر و برادر و والدین برای مقابله و به تسلیم کشاندن وارد می شود و در این سن ممکن است کودک با یادگیری از اطرافیان شیوه رسیدن به هدف را لجبازی دیده است.
این دکترای روانشناسی، شیوه خاموشی و تحمل بی توجهی و تشویق رفتار درست را مؤثر دانست و افزود :  با بروز این حالت اجازه کار خطرناک را به هیچ وجه به کودک نداده، بدون مماشات بایستیم و توضیح دهیم و گاهی برخی رفتارهای کودکان مثل شب ادراری منشأ جسمی داشته و می تواند ریشه روانی هم داشته باشد.
دکتر نشان افزود :  آزمایشات پزشکی معلوم می کند که مشکل از مثانه و کلیه و مجاری ادراری است یا اینکه حساسیت والدین کودک را به استفاده ابزاری از آن برای رسیدن به خواسته اش واداشته است که البته با توجه مناسب و پاسخ به خواسته های منطقی کودکان مشکل قابل حل است.
*لجبازی در سنین پنج تا هفت سالگی
وی ادامه داد : بین سنین پنج تا هفت سالگی و قبل از بلوغ حول سن 11 سالگی بالاترین درصد لجبازی و بین این سنین وب عد از آن باز کاهش حالت منفی کاری، نافرمانی و عدم کنترل را داریم.

*نقش منفی خانواده در کاهش لجبازی
این دکترای روانشناسی، در مورد نقش خانواده در کاهش لجبازی کودکان گفت : خانواده  و برخورد با لجبازی در دسته بندی خانواده ها برخی مثل خود کودک دست به لجبازی می زنند به صورت خودخواهانه و اقتدار گونه با این تز که به کودک نباید رو داد وگرنه حریف نمی شویم این روش مدتی جواب می دهد البته شخصیت و اراده کودک خورد می شود وبه خاطر عدم پختگی و توانمندی در لاک خود فرو رفته و مثل آتش زیر خاکستر زمانی به انفجار می رسد.
دکتر نشان، تصریح کرد : برخی والدین کلا  آزاد می گذارند و همه مطیع محض کودک می شوند ولی آیا جامعه هم تابع محض کودک هست ؟! و باید بدانیم که بدون حرص واصلاح بارآوردن کودک بی عیب نیست و فاجعه بار است! ولی برخی والدین روش اعتدالی را پیش می گیرند که بهترین راه است.
*عمده ترین دلایل لجبازی کدام است؟
وی عمده ترین دلایل لجبازی را  ناهماهنگی سیستم غدد درون ریز (پرکاری وکم کاری تیروئید)، اضطرابها، توقع بالا، تنش درون خانوادگی، عدم بیان خشم فروخورده که خود هم نمی فهمد، امر و نهی مکرر، ندادن حق اشتباه به کودک به این صورت که تو حق نداری اشتباه کنی و سبک های رفتاری برشمرد و افزود :  به این صورت که به محض رفتار کودک ، زورمداری والدین شروع شده و او را به لج می اندازند.
*درمان لجبازی با علل جسمی
این دکترای روانشناسی، در مورد روش درمان لجبازی با علت جسمی هم گفت :  مشکلات تغذیه را می توان با مشاوره برطرف نمود و با ترتیب دادن یک ترکیب خوب غذایی به تعدیل خلق او کمک کرد و گاهی بچه کنار کودکی خوب غذا می خورد و در این صورت ایجاد رقابت، تمایل و انگیزه مثبت و توجه به اینکه کودک در چه زمانهایی خلقش شیرین و سازگاراست برای کودک مفید است.
*درمان لجبازی با علل روحی
دکتر نشان، در مورد درمان لجبازی با علت روحی  اظهار داشت : روش خاموشی همراه با تقویت رفتار نا همساز از شدت رفتار منفی کاسته و در رفتار با کودک کارساز است به این صورت که در برابر رفتار نادرست به جای تهدید، بی توجهی کرده و به محض شروع رفتار مثبت او  را با گرمی در آغوش گرفته و حرف بزنیم و نوازشش کنیم.
وی تصریح کرد : به خواسته های غیر منطقی کودک حتی با اصرار و پرخاشگری جواب نمی دهیم  زیرا او باید بفهمد که با اینگونه کارها و ایجاد ناراحتی برای خود و دیگران قرار نیست به خواسته  های نادرستش برسد حتی اگر خواهش هم کند درخواست غیر منطقی جواب داده نمی شود گر چه آرامشش قابل تقدیر است ولی حق ضربه زدن به دیگران را نداشته و در صورت لزوم تنبیه هم می شود.
این دکترای روانشناسی در مورد علت لجبازی بین کودکان در خانه و در خانواده بین فرزندان گفت : گاهی کشمکش ایجاد می شود که عدم درک جایگاه کوچکتری و بزرگتری از سوی بچه ها و حس تبعیض و حسادت مشکل را دوچندان می کند که در این بین برخی کودکان به دلیل حساسیت های بیشتر از نظر  روحی آسیب می بینند و رفتار والدین هم تشدید کننده است.
دکتر نشان در حل کشمکش های کودکان در خانواده  گفت : در این حالت تشکیل شورای خانوادگی و بیان مسأله و گفتگو در مورد اشتباهات احتمالی والدین و فرزندان و تصحیح آن و ایجاد قوانین پیشگیرانه در حل مشاجرات مفید است.
وی با بیان این مطلب که خرید لوازم مشابه و تکرار و مرور قوانین و تذکر به عدم تخطی و اعمال جریمه لازم است افزود : ساعات مقرر برای تکلیف و غذای فرزندان، ورزش و تفریح، زمان استراحت، برنامه نویسی برای ملزم شدن همه و  توجه به علایق و خواسته های کودکان از دیگر راههای کاهش تنش در خانواده و پیشگیری از  لجبازی کودکان است.