به گزارش یزد‌بانو، به نقل از پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس، پایت را که از درب خانه بیرون می‌گذاری، صحنه های آزار دهنده شروع می شود، مانتوهای کوتاه و تنگ، شلوارهایی که از آن هم تنگ ترند. آرایش های غلیظ و تند، کفش هایی پاشنه بلند و رنگهای شبرنگ، روسری های کوتاه و شال های آویزانی که با اندک حرکتی از سر، پایین می افتند و بسیار نکات دیگری که متأسفانه عده ای از دختران و زنان ما را به مانکن های متحرک جامعه تبدیل کرده است.

هر سالی که به جلو می رویم بدحجابی‌ها شکل و شمایل وقیحانه تری به خود می‌گیرند تا جایی که دیگر مانتو هم معنای خود را از دست داده است و بیشتر شبیه شنلی شده است که تنها روی شانه ها آویزان است.

اما مشکلات بدحجابی در جامعه ما تنها به این منظره های آزار دهنده خلاصه نمی شود کافی است بخواهی به عنوان یک زن مسلمان در جامعه اسلامی مانتویی مناسب برای خود انتخاب کنی. نگاه جستجوگرت در پشت ویترین مغازه ها بر مانکن هایی است که مانتو به تن دارند اما کجا تا بیابی آنچه را که درخور زن ایرانی است. خسته می شوی از بس که برای تهیه  یک مانتو گشته ای و مانتوی درخور خویش راپیدا نکرده ای.

چند سالی است که از اعتراض مردان و زنان به برخی مانتوفروشی ها می گذرد، آن زمان برخی افراد معتقد بودند که مانتوهای عرضه شده در فروشگاه ها به هیچ عنوان با معیارهای ایرانی اسلامی هم خوانی ندارد، این طور بود که مسئولان بارها و بارها با ارائه طرح های گوناگون خواهان جلوگیری از گسترش مدل های غیر اسلامی شدند، از آن زمان تاکنون سالها می گذرد، در این مدت وضعیت نه تنها بهتر نشده بلکه هر روز هم مانتوهای عرضه شده در بازار تنگ تر و کوتاه تر می شود.

انگار طراحان لباس ایرانی چشم به شبکه های ماهواره ای دوخته اند تا هرچه به چشم شان می آید در قالب مد و لباس به زنان عرضه کنند و از آن طرف هم برخی فروشندگان راهیِ چین و ترکیه می شوند و لباس هایی در فروشگاه ها جا می دهند که قدر یقین مدلش درخور زنان جامعه ایرانی اسلامی ما نبوده و نیست.

با وجود همه این دلواپسی ها و دل نگرانی ها تنها امیدمان آن است که دولت، مجلس و یا مسئولان و متولیان امر در قبال همه این ناهنجاری ها چاره ای بیندیشند، اولین سؤالی که در ذهن مان تداعی می شود این است که آیا قانون مشخص و واضحی درباره  عفاف و حجاب در کشورمان وضع شده است، آیا برای مسئولین امر، حراست از بنیان خانواده در برابر تمامی این معضلات مهم بوده است؟! اما پاسخ این پرسش نیز قصه پر غصه دیگری است.

رتبه دوم کشور ما در استفاده از لوازم آرایش!

این روزها خرید لوازم آرایش برای بسیاری از زنان و دختران جوان جزء مایحتاج جدایی ناپذیر روزانه شده و بدون هیچ دلیل روشن و واضحی به طرز عجیبی به زندگی بسیاری از زنان ایراتی پیوند خورده، البته این موضوع تا همین جا باقی نمی ماند و در کنار اینکه کشور ما دومین مصرف کننده لوازم آرایشی در خاورمیانه است، رکورد درخشان تر دیگری نیز به آن اضافه شده و آن کاهش چشمگیر سن مصرف کنندگان لوازم آرایشی در کشور است.
ایرانی ها هر سال نزدیک به 1/2 میلیارد دلار صرف خرید لوازم آرایشی می کنند. ما با داشتن جمعیت 74 میلیون نفر نزدیک به30 درصد از بازار این محصولات را به خود اختصاص داده ایم. طبیعی است وقتی هویت و شخصیت یک زن جوان متهم و گم شده باقی بماند ، او شخصیت ساختگی خود را در زیرانبوهی از آرایش جست جو می کند.

از مصوبه حجاب و عفاف چه خبر!

کم نداریم قوانینی که پس از گذراندن مراحل تصویب در مجلس و مهر تأیید شورای نگهبان و ابلاغ به دستگاه ها در بُن بست اجرایی شدن سال ها سرگردان مانده اند، اگرچه بسیاری از این قوانین در راستای مطالبات عمومی و مطالبه رهبر معظم انقلاب است و اجرایی نشدن و معطل ماند آن ابهامات فراوانی را برای جامعه  ما به همراه داشته است. مصوبه  عفاف و حجاب هم از این دست قوانین است چرا که این مصوبه با وجود برخورداری از پشتوانه مردمی و تأکیدات همیشگی مقام معظم رهبری همچنان پشت درهای بسته در انتظار اجرایی شدن است.

سال 1384 بود که شورای عالی انقلاب فرهنگی از تصویب یکی از مهم ترین مطالبات عمومی در کشور خبر داد، مصوبه «عفاف و حجاب» که اصول و مبانی و روش های اجرایی گسترش فرهنگ عفاف را بیان می نماید. طبق این مصوبه مقرر گردید به منظور ایجاد هماهنگی بین دستگاه های اجرایی و سایر اشخاص حقیقی و حقوقی فعال در امر ترویج و گسترش فرهنگ عفاف و حجاب در جامعه، کمیته ترویج و گسترش عفاف و حجاب در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل و گزارش عملکرد آن هر شش ماه یک بار به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه شود دولت ها یکی پس از دیگری می آیند و می روند بی آنکه اقدام خاصی برای سر و سامان دادن به اوضاع بدحجابی در کشور صورت پذیرد.

گفتنی است در این مدت تعداد بسیاری از مهد کودک ها آموزش رقص به کودکان خردسال را در برنامه های آموزشی خود گنجاندند، رنگ آمیزی چهره کودکان به عنوان اولین تجربه های آرایشی در بیشتر مراسم و ایستگاه های شادی کودکانه برای خود جا باز کرده است! در مدارس برای نهادینه شدن فرهنگ عفاف، به نواختن زنگ عفاف و حجاب بسنده شد!

از سویی عفاف و حجاب بسیاری از دختران و پسران عفیف و محجوب نیز با ورود به فضای دانشگاه رنگ باخته و نسبت به عفاف و حجاب، زاویه ای 180 درجه گرفته است به گونه ای که مادرها و پدرها با شنیدن خبر قبولی فرزندان شان در دانشگاه بیش از حس شادمانی، نگرانی جدّیِ حاصل از تأثیرات غیر فرهنگی و اخلاقی فرزندان شان را در دل دارند.

نگرانی از دانشگاه هایی که به جای مهد علم آموزی، به محلی برای ارائه مدهای ناهنجار بدل شده و مهم تر آن که رسانه ها نیز در رقابت با خوراک فرهنگی تزریق شده توسط اینترنت و ماهواره محتوای چندانی برای عرضه نداشتند و دیگر گفتنی های ناگفتنی.

بی توجهی به مقوله عفاف و حجاب ادامه دارد و این قصه  پر غصه و دغدغه  اصلی خانواده و جامعه ایرانی همچنان ادامه دار شده است.

نظرکارشناسان و صاحبنظران چیست؟

وقتی از دکتر محمدحسین رجبی دوانی در مورد چرایی و علت وجود بدحجابی در جامعه می پرسیم، ایشان در پاسخ به این پرسش، می گویند: «معمولاً رفتار زنان بدحجاب متأثر از جهل آن‌ها نسبت به فلسفه حجاب است. پس از پیروزی انقلاب و تشکیل حکومت اسلامی، عده ای با واگذاری ترویج ارزش ها به نظامی اسلامی پای خود را از بحث ترویج حجاب کنار کشیدند و فراموش کردند که در آموزش حجاب و عفاف به دختران و همسران خود وظایفی بر دوش دارند. از طرفی دشمن نیز متوجه شد، ارزش های دینی را در دستور کار خود قرار داد. حمله دشمنان به حجاب و ترویج روابط نامشروع و غیر اخلاقی از همین عامل نشأت می‌گیرد. البته سوء استفاده از غفلت مسئولان هم مزید بر علت شد.

امروز نمایش تصاویر خلاف ارزش های اسلامی در صدا و سیما هم، به رواج بی بند و باری و محقق شدن اهداف دشمنان کمک می کند. نمایش ارتباطات ناسالم و پوشش ای نامطلوب در رسانه ملی عملاً قبح مسائل غیر اخلاقی را می شکند.

متأسفانه برخی از عوامل فیلم ساز هم برای جذب مخاطب و رسیدن به منابع اقتصادی بیشتر، ارزش‌های اسلامی  را به بازی گرفتند و ناخواسته ناهنجاری ها را ترویج کردند. جالب اینجاست که بسیاری از زنان مؤمن ما اهل نماز و روزه و تکالیف دینی هستند، اما حکم حجاب را به درستی نمی دانند. با تأسف تمام ما در جمهوری اسلامی که داعیه دار حاکم شدن احکام اسلامی است، دچار فقر دانش مذهبی هستیم و در طول 30 سال بعد از انقلاب، برنامه‌ای برای ترویج حکم شرعی حجاب نداشته ایم.»

دکتر دوانی همچنین در مورد عملکرد سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی در ترویج و تبیین بحث حجاب و عفاف می گوید: «شما از سازمان تبلیغات بپرسید در 30 سال گذشته، در عرصه حجاب و عفاف چه کرده است؟ آیا برگزاری همایش و نصب پوستر با صرف بودجه‌های کلان همه  آن چیزی بود که باید انجام می داند؟ سازمان های فرهنگی و اسلامی نظیر تبلیغات اسلامی، وزارت ارشاد و سایر سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی باید در برابر مسئله حجاب پاسخگو باشند. من گمان می کنم ما امروز در فهم معانی کلمه مسئول دچار غفلت‌هایی شده ایم. در نظام اسلامی، همه به ویژه کسانی که مسئولیتی دارند، مسئولند. هرکس باید از خود بپرسد که در این راستا چه کرده است؟ پاسخ این است که نه تنها برای گسترش حجاب کاری نکرده ایم. بلکه در برابر همجمه‌های دشمن نیز بی‌تفاوت بوده‌ایم.»

در سال های اخیر مراجهع زیادی نیز در این عرصه وارد شدند و نسبت به وضعیت اسفناک حجاب و عفاف در جامعه ابراز ناراحتی نمودند. به عنوان نمونه آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در این باره فرمودند: خداوند از آن‌هایی که در این چند سال اخیر نسبت به مسئله حجاب بی‌اعتنایی کردند و هرگاه شخصی قصد داشت بر ضد بی‌حجابی قیام کند و مانع شدند، نگذرد و آن‌ها را نیامرزد.

ایشان از دولت خواستند تا به مسئله حجاب رسیدگی کند.  اما مقصد، تنها مسئولان و نهادهای فرهنگی و مذهبی جامعه نیستند. گاه مشکل در خود افراد جامعه است، آن هم نه فقط زنان، اگر دقیق تر شویم گاه مدان، عامل بی حجابی زنان جامعه اند. هیچ‌کس از خودش نمی پرسد به عنوان یک مسلمان تا چه میزان در موضوع حجاب و عفاف ورود پیدا کرده است. هر مرد باید در خودش ببیند که با نگاهش به زن در جامعه، نقش مثبت ایفا می کند یا منفی، بعد خواهیم دید عاملِ بیش از 50% معضل بدحجابی، مردان هستند، اما ما در راه حل‌ها فقط خانم ها را میبینیم.

سبزی فروش محل تا یک زن بدحجاب و آزاد در نحوه  حرف زدن می بیند یا آگاهانه یا ناخودآگاه امتیاز بیشتری در انتخاب میوه های خوب به آن زن می دهد. ناخودآگاه قصاب یا بقال محل هم امتیاز بیشتری به چنین زنانی می دهند در محیط های علمی و دانشگاه هم به همین گونه است. برخی اساتید دانشگاه به دختر بدحجاب، نمره بهتری می دهند یا دانشجوی پسر با نگاهش رفتار یک دختر بدحجاب را تأیید می کند، بنابراین گام اول در مقوله بدحجابی توجه به نقش مردان در شکل گیری رفتارهای زنان بدحجاب است.

سخن پایانی
کوتاه سخن اینکه در هشدارها و فرموده‌های مقام معظم رهبری شاخص‌ها نشان داده شده است. در دین ما راه حل ها و شاخصه ها روشن بیان شده است. ولی ما راه حل های دینی را غریب کرده ایم. از نگاه دین در ترویج و پیاده سازی تفکرات دینی در جامعه، همه مسئول هستند. «کلکم  راع و کلکم مسئول عن رعیته»

اما بهترین نوع حجاب برای زن ایرانی از منظر رهبر انقلاب چیست؟«به نظر ما بحث هایی که در باب پوشش زن می شود، بحث های خوبی است که انجام می گیرد، منتها باید توجه کنید که هیچ بحثی در زمینه های مربوط به پوشش زن از هجوم تبلیغاتی غرب متأثر نباشد. اگر متأثر از آن باشد خراب می شود. مثلا بیاییم با خودمان فکر کنیم که حجاب داشته باشیم، اما چادر نباشد؛ این فکر غلطی است. نه اینکه من بخواهم بگویم چادر، نوع منحصر است؛ نه، من می‌گویم چادر بهترین نوع حجاب است؛ یک نشانه ملی ماست؛ هیچ اشکالی هم ندارد؛ هیچ منافاتی با هیچ نوع تحرکی هم در زن ندارد. اگر واقعا بنای تحرک و کار اجتماعی و کار سیاسی و کار فکری باشد، لباس رسمی زن می‌تواند چادر باشد و – همان طور که عرض کردم – چادر بهترین نوع حجاب است.»

کوتاه سخن آنکه: تنوع گرایی و تحول در پوشش خوب است، نوگرایی زیباست به شرط ان که متأثر از فرهنگ وارداتی غرب، به عنوان قبله نمای مُدگرایی نباشد.