به گزارش خبرنگار یزدبانو، کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی درباره اسباب بازی های امروزی و سبک بازی های کودکانه و نقش والدین در این باره یادداشتی تأمل برانگیزی را برای این پایگاه خبری ارسال کرده اند:

طاهره حصیب در ابن باره نوشته است:

هیچگاه به بازی ونقش آن در فرهنگ سازی کودکانمان فکر کرده ایم ؟ آیا به ابعاد گسترده بازی اندیشیده ایم؟ آیا می دانیم پیشرفت تکنولوژی چه اثری برکودکان ما داشته است؟ کودکان ما درکجای امواج خروشان تکنولولوژی قرار دارند یا خدای نکرده دست وپا می زنند؟ راستی خودمان کجای این ورطه هستیم؟ آیا کودکمان را دیگر پیدا می کنیم؟ آیا اگر دستی به زیرامواجش ببریم بدستمان می آیند یا باید انگشت ندامت به دندان بگیریم که کودکم ازدستم رفت...
دنیای کودکی را حدودا زیر 11 سال می دانند واین زمانی است که اسباب بازی ودنیای بازی بدون اسباب و با اسباب شکل دهنده عالم کودکی و تفکر اوست و کودکان با آن تفکر دنیای خود را می سازند.دنیایی که در آن گزاره های عاطفی عمیق ترازگزاره های عقلانی اند و دراین حیطه وارد بحث فرهنگ می شویم .
اتاق کودکان ما دنیایی پرازتخیل و رنگ است که برباور او اثرگذارمی باشد گرچه امروز کودک، ناخودآگاه نقش بازی می کند ولی در خیالش فردایی را برای خود می سازد از تصاویر ونقش هایی که با فرهنگ او ناآشنایند وبعضا واقعیت خارجی ندارند ولی فرهنگ خود را مثل مرد عنکبوتی یا اسپایدر من به کودک منتقل می کنند.
لی لی وهفت سنگ در بازی های کودک رنگی ندارند ولی سرگرمی هایی مثل دومینو و لگو بسیار کاربردی شده ومی توانند بر تفکر و فرهنگ کودک اثر بگذارند.
بسترتهاجم فرهنگی را ناخواسته فراهم کرده ایم، تهاجمی که بسیارهدفدار، کودکان ما را با ابزار و روش های خود نشانه گرفته است ودردنیای تنهای کودک مدام شخصیت های عروسکی مد نظر را نشان می دهد. آیا نمی توانیم بهتر از این امکانات فراهم کنیم؟ راستی چگونه پاسخگوی نیاز آنان باشیم و این شخصیت های مضر را از کودک جدا کنیم؟
والدین در برابرخرید های خود برای کودکانشان و ایجاد وابستگی فرهنگی مخرب مسؤولند. واقعا کودک  را با خرید اسباب بازی به چه نوع فرهنگی وابسته می سازیم؟ براستی چه نوع سبک زندگی را برایش برجسته می سازیم؟اجازه ندهیم تحت هیچ عنوانی به صورت ناخودآگاه فرهنگ مهاجم در زندگی وتفکر کودک از طریق خیال رشد کند وشکل بگیرد وهمانند سازی صحیح زنانه ومردانه را از طریق الگوهای مناسب از کوکان ما بگیرد.
براستی فرزندان ما چه نیازی به مردعنکبوتی دارند واین عروسک کجای زندگیشان قراردارد؟! ما خودمان با خرید کادوی تولد، لباس، وعده تشویقی و..مدل غیر فرهنگی به کودک می دهیم.
به جای بازی با او خیالمان راحت است که دراتاقش مشغول بازی با این عروسک هاست ویا درحال تماشای این کارتون ها ست وکاری به کار ما ندارد و یکدفعه می بینیم که می خواهد مثل آنها باشد ومانند آنها نقش بازی کند!
  بازی گونه هایی که گویا نقشی در زندگی کودکان ما ندارند ولی آنان را در آینده نه چندان دوربه تصویری غیر ازخودشان متمایل می کنند.
چرا یک دختر ایرانی عروسکی می خرد با چشمان آبی وموهای طلایی ؟! یادمان باشد که اسباب بازیها باور سازند پس بیایید باورهای صحیح  را از دنیای جذاب و شگفت انگیزاسباب بازیها به کودکان دلبندمان منتقل کنیم