به گزارش یزدبانو ، دکتر محمدحسن گرامی در یزد تاکید کرد: به منظور پیشگیری از دروغگویی کودکان زمینه عزت نفس را در کودک پرورش دهید و قبل از هرگونه اقدام تربیتی و درمانی علل و عوامل دروغگویی و منشاء و نوع آن دقیق مشخص شود.

در خصوص اختلال دروغگویی در کودکان تصریح کرد: عدم صداقت و رفتار دروغگویی در بین کودکان جزء اختلالات شایع و رایج و متداول است و این اختلال به سبب شایع بودن در بین کودکان بعضاً آن را کمتر مورد توجه قرار می‌دهند و دلیلی بر عادی بودن آن می‌دهند که تفکر صد درصد غلط و نادرست است. وی با اشاره به تعریف و توصیف دروغگویی اظهارکرد: بیان کردن مطالبی به قصد فریب دادن دیگران با اینکه خود کودک آگاهانه می‌داند که رفتار و حرفش نادرست است را دروغگویی می‌گویند. گرامی خاطرنشان کرد: دروغگویی با افسانه سرایی تفاوت دارد زیرا در افسانه‌سرایی کودک در هنگام داستان سرایی واقف و آگاه بر دروغگویی خود نمی‌باشد. وی با اشاره به انواع دروغگویی در کودکان متذکرشد:  دروغگویی انتقامی یکی از این نوع است، این دروغگویی به نحوی است که افرادی که در معرض خشم او قرار گرفته‌اند در جهت آزار و اذیت آن‌ها قرار می‌دهد. این مدرس دانشگاه ادامه داد: در نوع دروغ‌های تخیلی یا خیالی کودک در عالم رؤیا برای جلب نظر دیگران و جبران حسادت‌ها خود آن‌ها را مطرح می‌کند . وی  دروغگویی برای فرار تنبیه خود یا دوستان را از دیگر انواع دروغگویی برشمرد و گفت: دروغگویی عادتی از دیگر انواع دروغگویی است، در این نوع دروغگویی به عنوان یک رفتار غلط به صورت عادت در آمده است و دلیلی بر آن نیست. گرامی یادآورشد: همچنین در دروغگویی خودخواه گونه کودک برای رسیدن به نیازهای افراطی خود دروغ می‌گوید. این مشاور خانواده متذکرشد:  روش‌های تربیتی نادرست خانواده یا الگوهای غلط خانوادگی، رعب و ترس و تهدید در رفتار با کودک یا ترس بیش از حد،  انتظارات نامعقول خانواده از کودک در زمینه‌های درسی، تربیتی و غیره...  و  تعارضات زناشویی و خانوادگی،  سخت‌گیری وافراط در عدم گذشت و غیره... در محیط خانواده یا مدرسه یا اجتماع از مهمترین علل دروغگویی در کودکان به شمار می رود. وی  بی‌تفاوتی فضای خانواده و مدرسه به دروغگویی،  عدم آشنایی با مهارت‌های زندگی از جمله مهارت نه گفتن،  نداشتن اجازه و آرامش در بیان حقیقت،  تنهایی و طرد کودک توسط دیگران،  کمبود محبت و هیجانات مثبت و سازنده در زندگی و فضای خانواده، و در پایان ناهماهنگی عاملان تربیتی (والدین، معلم، مدیر و غیره) از دیگر علل این اختلال می باشد. گرامی در ادامه با اشاره به علائم کودک دروغگو تصریح کرد:  توجیه در صحبت کردن و قسم خوردن بدون دلیل،  ترس و وحشت غیر منطقی در رفتار،  حالت شک و تردید در چهره و کلمات،  حرکات مبهم و ناگهانی،  گوش به زنگ بودن،  خوش ظاهر و خوش بیان بودن از مهمترین نشانه های این اختلال در کوکدان استن. این مشاور در ادامه با اشاره به این که کودک در این اختلال  خود را در همه موارد با اطلاع می‌داند گفت: در این نوع اختلال کودک  بدون دلیل واضح در اکثر موارد دروغ می‌گوید، مخفی کاری و پوشیده کاری دارد و در نهایت  مورد سرزنش دیگران قرار می‌گیرد. گرامی با اشاره به راه‌های پیشگیری و درمان اختلال دروغگویی گفت: در پرورش صداقت و راستگویی در کودکان و کاهش و کنترل رفتار دروغگویی در کودکان ابتدا و قبل از هرگونه اقدام تربیتی و درمانی باید علل و عوامل دروغگویی و منشاء و نوع آن دقیق مشخص و تعریف شود. وی تاکید کرد: به راست‌گویی بها دهیم و در عمل خود برای صداقت ارزش قائل شویم و اجازه بیان حقیقت به کودکان بدهیم. گرامی با اشاره به این مطلب که الگوهای راستگویی در بین کودکان طراحی کنیم که از طریق فعالیت‌های پرورشی، بازی نقش و داستان قابل پیگیری است افزود:  انتظارات خود و دیگران به خصوص در بحث درس و نمره منطقی باشد و انتظارات غلط را تعدیل می‌کنیم. وی با تاکید بر این که از ترساندن و ایجاد رعب و وحشت در بروز و شکل‌گیری رفتاری از کودک که ممکن آگاهانه یا نا‌آگاهانه نادرست باشد جداً پرهیز کنیم گفت: از قول و قرار بی‌پایه برای کودکان دوری کنیم و از سر صداقت وعده و وعید بدهیم. این مشاور خانواده با تاکید بر این مطلب که پذیرای کلام و گفتار در کودکان در بیان خواسته و انتظارات باشیم توصیه کرد:  از اصل تغافل برای بار اول دروغگوی کودک استفاده کنیم و قرار داد راستگویی را تنظیم کنید. گرامی همچنین یادآورشد: آموزش‌های مذهبی و دینی را در راستگویی پرورش داده و زمینه عزت نفس را در کودک پرورش و شکوفا کنید. این روان درمان با تاکید بر این مطلب که کودک را دوست بدارید و برای افکار و ایده‌های او احترام قائل شوید گفت:  در خانواده رفتار تبعیض آمیز نداشته باشید همچنین با مدرسه و معلم فرزندان خود در ارتباط سازنده باشید و به رفتارهای او در مدرسه اطلاع به دست آورید. دکتر گرامی در پایان خطاب به خانواده ها خاطرنشان کرد: دوستان و همسالان کودک خود را خوبی بشناسید و آن‌ها را مدیریت کنید و از طرف دیگر از نظر کار‌شناسان متخصص (مشاوران) استفاده نماییم و در صورت لزوم برای درمان به مراکز مشاوره مراجعه کنید.