حیات وحش بی رحم نیست. برعکس منطقی و واقعیه. اگر احساس خطر نکنه، کاری باهات نداره. فقط باید تو یاد بگیری چه جوری بهش نزدیک بشی. در ضمن، بی احتیاطی ممنوع. یه رطیل تا احساس خطر نکنه نمیزنه. خودتون رو بذارید جای اون. اون به نظر خودش اصلا خطرناک و وحشتناک نیست.
فکر کنین یه دست، در واقع یه چنگک گوشتی بلاتکلیف که منتهی شده به یه هیکل گنده دراز، که سرش یه توپ قلنبه است که دو تا تیله چرخون توشه و صدای خرخر میده (همه از نگاه رطیله ها نه شما! از بالا به سمت شما میاد و خیلی وحشتناکه.)
خب شما اگه یه خمپاره انداز آماده زیر بغلتون بود، نمیزدین نیست و نابودش کنین؟
خب می‌زدین دیگه. یه وقت هم از بالا میافته رو آدم، بدبخت، رو یه هیکل گنده گوشتی که یکهو از جا پریده و مثل آخر زمون جیغ میزنه. باز هم می‌زدین.
اما اگه اون دست خیلی آروم جلو بره، پایین تر از سرت، همسطح پاهات جلو بیاد. خب با خیال راحت میری روش. انگار قالیچه حضرت سلیمانه. لطفا بدون یک مربی مسلط، هرگز امتحان نکنید. فرنگیس بسیار متمدنه، ممکنه یه رطیل بی ادب تبهکار مقابل شما باشه.»
