به گزارش یزدبانو، در روز ولادت حضرت زینب اسوه صبر و مقاومت و بزرگترین پرستار تاریخ اسلام به سراغ یکی از پرسابقه ترین پرستاران اردکان رفتیم تا از دید کسی که سال های جوانی خود را در این شغل به سر برده است، پرستاری را معنا کنیم.

شهناز نوروزی یکی از پرسابقه ترین پرستاران بیمارستان ضیایی اردکان است که در روز پرستار مهمان خانه او شدیم.

پرستار با سابقه اردکان در مصاحبه با خبرنگار اردکان گویا گفت: سال 1370 بود که با انتخاب رشته بهیاری وارد این عرصه شدم، سه سال در دوره های بهیاری مشغول بودم و در دوره دوم بهیاری در ازمون پرستاری شرکت کردم و شهریور 70 بود که درسم به اتمام رسید و در امتحان استخدامی قبول شدم و در دی ماه سال 1373 رسما کار پرستاری را اغاز کردم. در ابتدا در درمانگاه شماره دو مشغول به کار شدم تا بهیاریم را بگذرانم.

وی در خصوص چرایی انتخاب این رشته افزود: از کودکی به این شغل علاقه داشتم و وقتی به بیمارستان می رفتم و میدیدم که پرستاران چگونه مشغول به فعالیت هستند دلم میخواست روزی مانند آنها شوم، بخصوص که شنیده بودم که دعای بیمار مستجاب می  شود و به این فکر می کردم که به نحوی به دیگران کمک کنم و به همین دلیل وارد این کار شدم تا شاید دعای مریضی برکت زندگیم شود.

این پرستار با سابقه اردکان ادامه داد: در سال 73 بود که تصمیم گرفتم درسم را ادامه بدهم و با این که بچه کوچک داشتم، وارد دانشگاه شدم و چون نمیتوانستم صبح ها هم در دانشگاه باشم و هم در شیفت درمانگاه، انتقالی گرفتم و به بیمارستان رفتم و در اورژانس بیمارستان مشغول شدم. بعد از دو سال کار در اورژانس به بخش زنان منتقل شدم و در سال 77 دانشگاه را به پایان رساندم و به عنوان کارشناس پرستاری فعالیتم را ادامه دادم و در سال 78 به عنوان سوپروایزر بالینی انتخاب شدم و 24 سال است که کار می کنم و 18 سال است که سوپروایزر بیمارستان هستم.

شهناز نوروزی با اشاره به سختی درس خواندن در سال ها گذشته اظهار داشت: در آن زمان که برای ادامه تحصیل در رشته پرستاری تصمیم گرفتم، فرزند دوم هنوز شیرخواره بود و در آن زمان مثل حالا پاس شیر وجود نداشت و حتی وقتی فرزند دومم را به دنیا اوردم مرخصی زایمان 3 ماه بود و بعد از سه ماه به سر کار رفتم و برای بچه سومم نیز چهار ماه مرخصی داشتم و بعد از آن بدون حتی پاس شیر بر سر کارم حاضر شدم چرا که سوپروایزر بودم، در آن زمان می گفتند که پاس شیر که ندارید اضافه کاری برای شما حساب می شود اما دریغ از یک ریال اضافه کاری، اما خدارا شکر همسر و فرزندانم همکاری کردند و گذشت.

وی تاکید کرد: وضعیت پرسنل بیمارستان در حال حاضر بهتر شده است و مشکلاتی که ما با آن مواجه بودیم را ندارند. در بیمارستان قدیمی اردکان بخش های جداگانه ای وجود داشت و برای رفتن به هر بخش باید از خیابان می گذشتیم، در آن زمان برای راند بخش ها بسیار مشکل داشتم و حتی تلفن سیار هم نداشتیم، اما در حال حاضر بخش ها متمرکز و امکانات خوبی برای راند بخش ها وجود دارد. فعالیت ما به گونه ای هست که باید به تمام بخش ها و پرسنل ها و خدمات نظارت داشته باشم.

نوروزی در خصوص خاطرات تلخ و شیرین این شغل گفت: خاطرات تلخ ما بیشتر از خاطرات شیرین ما هستند چرا که ما در مواقع احیای مریض باید بالای سر آنها باشیم و مرگ و میر را با چشم های خود می بینیم.اما چند سال قبل مادری فرزند دو ماهه خود را اورده بود که در خواب آسپیره کرده و فوت شده بود، این مادر بعد از چندین سال حامله شده بود و بچه اش نیز عقب مانده ذهنی بود، هرچه بچه را احیا کردیم بچه بازنگشت و مادرش کف اورژانس نشسته بود و قبول نمی کرد که فرزندی که خدا بعد از چند سال به او داده فوت شده است که حرف های او باعث شد کل نیروی اورژانس به گریه بیفتند.

وی ادامه داد: خاطرات شیرین ما همان لحظه هاییست که بیماران سالم و سرحال بیمارستان را ترک می کنند اما یکی از شیرین ترین خاطرات من پیرمردی بود که ناراحتی قلبی داشت و قلبش از کار افتاده بود و با احیا او را برگرداندیم اما پزشک از او قطع امید کرده بود و گفت مدت زمان زیادی زنده نمی ماند، فردای آن روز به ccuرفتم و همان مریض را دیدم که نشسته است و غذا میخورد، رفتم بالای سرش و احوالش را پرسیدم که خنده کرد و شعری را در مورد جایگاه پرستار برای من خواند و من انقدر از دیدنش خوشحال شده بودم که انگار دنیا را به من داده باشند.

این پرستار محجبه اردکانی در خصوص کاستی هایی که در حق پرستاران می شود افزود: در بخش های بیمارستان با حجم بالای کارها، نیروی انسانی کمی وجود دارد و باید بیشتر شود، کم لطفی بعضی از مریض ها نیز گاهی انسان را سرخورده می کند، گاهی مردم از پرستار توقع هایی دارند که در حوزه کاری پرستار نیست و در همه خطا و اشتباهات انگشت اتهام به سوی پرستار دراز می شود. مشکل دیگری که ما در سیستم پرستای مشاهده می کنیم تبعیض هایی است که بعضا مدیران بین پرسنل ها قائل می شوند.

وی با گلایه از مسئولین بیمارستان ارکان گفت: در گذشته وقتی فردی سابقه بالاتری داشت برای او امتیاز های ویژه ای قرار می دادند و یا حداقل برای او احترام قائل بودند اما حالا برای فردی که سابقه بالایی دارد ارزشی قائل نمی شوند. یک بار نشده است از پرسنل با سابقه بیمارستان تجلیل کنند و یا حتی از تجربه آنها استفاده کنند، حالا فقط مدرک مهم است و احترامی که باید برای یک فرد با سابقه و بزرگتر گذاشته شود، وجود ندارد. وقتی مسئولین برای پرسنل با سابقه احترامی قائل نمی شوند، نمیشود توقع داشت که پرسنل تازه وارد احترام قائل شوند.

وی گفت: چندین سال است که تعرفه های پرستاری قرار بود که اجرا شود اما هنوز خبری از آن نیست و وقتی صحبت از آن به میان می آوریم می گویند بودجه نداریم، چطور می شود برای همه چیز بودجه داشت اما به تعرفه پرستاری  بودجه ندارد و نمی توانند.

این پرستار با سابقه اردکانی عنوان کرد: معوقه ها و کارانه ها و اضافه کاری های ما از دی ماه سال گذشته پرداخت نشده است و خیلی از پرسنلمان کل حقوقشان وام است و با اضافه کاری و کارانه است که روزگار میگذرانند، به تبع آن وقتی معوقه پرستاران پرداخته نشود، انگیزه کار در بین پرستاران از بین رفته و بازخورد نا مطلوبی دارد اما با این حال پرسنل ما بسیار خوب و دلسوز هستند و از جان و دل مایه می گذارند. از مسئولین می خواهم به این معوقه ها رسیدگی کنند.

وی گفت: در حال حاضر فرقی بین یک فرد با تجربه و یک فرد تازه کار در بیمارستان وجود ندارد و از لحاظ حقوقی تقریبا برابر هستند، چرا نباید برای یک فردی که جوانیش را در این راه گذاشته است تفاوتی قائل شوند؟ البته ساعت کاری را برای افراد سابقه دار کم کرده اند اما ن در حدی که جوابگو باشد چرا که نیروی انسانی کم و پرستار مجبور است اضافه کاری بایستد حتی اگر نخواهد!

این پرستار با سابقه افزود: در اردکان به دلیل مهاجرت افراد برای کار، جمعیت افزایش پیدا کرده است و مراجعه کنندگان به تبع آن افزایش پیدا کرده اند و تخت و بیمارستان ارکان واقعا گنجایش آن را ندارد و همیشه ما با شکایت مردم روبرو هستیم که چرا تخت خالی نداریم و مردم ناراضی هستند، البته بیمارستان در حال گسترش است اما تا زمانی که این اتفاق بیفتد ما مشکل زیادی خواهیم داشت.

وی تاکید کرد: میزان پزشک متخصص و فوق تخصص در بیمارستان اردکان زیاد شده است و برای مردم بهتر شده است، کمبود نیرو و نبود نیروهای مجرب از مشکلات بیمارستان است. امیدوارم که پرستارانی که برای بیمارستان انتخاب می شوند واقعا کارکرده باشند نه با واسطه وارد کار شده باشند.

نوروزی در خصوص این که چرا در بیمارستان نیز چادر سر می کند اظهار داشت: من به طور کلی حجاب را دوست دارم و نه تنها در محیط کار بلکه بیرون از آن نیز همیشه چادر به سر دارم، البته در زمانی که نیاز به فعالیت سریع باشد مخصوصا در زمان احیای مریض چادر را به ناچار کنار می گذارم اما هیچ وقت چادر مشکلی در کارم ایجاد نکرده است، باید این را هم بگویم که چادرم مخصوص بیمارستان است و با لباس کارم جدا شسته می شود تا آلودگی انتقال پیدا نکند.

وی ادامه داد: برای چادر سر کردنم در بین بخش ها و در استیشن پرستاری حرف های زیادی شنیده ام و خیلی ها مسخره کردند و طعنه زدند اما برای من مهم نبود، چرا که دوست دارم حجاب را رعایت کنم.

شهناز نوروزی در پایان گفت: امیدواریم مسئولین فقط یک روز از سال را به فکر پرستاران نباشند و آنها را در طول سال نیز ساپورت روحی و عاطفی کنند.

انتهای پیام/ص