یزدبانو:در حالی که یک ماه دیگر تا 13 آبان و سالروز تبعید بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران توسط رژیم طاغوت مانده است ولی اگر تاریخ انقلاب اسلامی را مطالعه کنیم در می یابیم که برای حضرت امام در مهر ماه نیز وقایع مهم تاریخی روی داده و متدسفانه رسانه ها کمتر به آن می پردازند.

13 آبان 43

در شب 13 آبان 1343، صدها کماندو به همراه مزدوران ساواک به منزل امام در قم حمله ور شدند و امام را دستگیر و به تهران منتقل کردند .امام بلافاصله با یک هواپیمای نظامی به ترکیه تبعید شدند.این واقعه برای امام راحل یک هجرت بود؛ هجرتی که نزدیک به 15 سال طول کشید. در 13 آبان 1343 حضرت امام خميني-ره- به تركيه تبعيد شد تا مانع داخلي كاپيتولاسيون از ميان برداشته شود و سيطره آمريكا بي هيچ مقاومتي بر همه شئون ملت ايران حاكم شود.

13 مهر 44

کمتر از یکسال یعنی یک ماه مانده تا سالروز 13 آبان، دولت ترکیه حضور امام را تاب نیاورد و به رژیم ایران اعلام کرد. وضعیت بحرانی ایران بعد از تبعید امام از یک سو و عدم موافقت ترکیه برای حضور امام در خاک این کشور، رژیم شاهنشاهی را برآن داشت تا در 13 مهر 44 کشور تبعید امام را از ترکیه به عراق تغییر دهد. رژیم طاغوت پس از مذاکرات محرمانه با دولت عراق و قبول این شرط که ایران دخالتی در در سرنوشت، آزادی و مدت اقامت امام نداشته باشد، توانست امام را به عراق انتقال دهد.

ورود امام به خاک عراق

حضرت امام پس از یک توقف کوتاه در کاظمین، برای زیارت مرقد مطهر امام هادی (ع) و امام عسگری (ع) رهسپار سامرا شدند و با استقبال باشکوه مردم و حوزه علمیه سامرا مواجه شدند. کم کم مردم دیگر شهرهای عراق نیز از حضور امام خمینی(ره) مطلع شدند.روز بعد امام قصد رفتن به کربلا را داشت.مردم این شهر استقبال خوبی از ایشان در تاریخ ثبت کردند. یک هفته بعد امام خمینی(ره) به نجف مشرف شدند.رژیم طاغوت فکر می کرد اگر محل اقامت امام نجف باشد؛ با توجه به شهرت و سابقه حوزه علمیه نجف، ایشان در این حوزه شهرت خود را از دست می دهد و دیگر برای رژیم طاغوت خطری نخواهد داشت. با ورود امام به نجف استقبال گسترده ای از امام صورت گرفت.امام توانست در طول بیش از یک دهه اقامت در عراق اقدامات گسترده ای را برای پیروزی انقلاب اسلامی انجام دهد به طوری که رژیم بغداد مجبور به ایجاد فشار علیه ایشان و فراهم آوردن زمینه ‏های خروج امام از این کشور شد.

هجرت امام خميني(ره) از عراق به پاريس در 13 و 14 مهر 57

به نقل از مرکز اسناد انقلاب اسلامی"در سال 1357، وقتي که نهضت اسلامي مردم ايران به رهبري امام خميني(ره) به اوج خود رسيده بود، رژيم شاه پس از آنکه از سکوت امام نا اميد شد، دست به فعاليت‌هاي سياسي براي محدود کردن ايشان و يا اخراج ايشان از عراق زد. به همين جهت رژيم عراق منزل ايشان را در نجف محاصره کرد و رفت و آمد‌ها کنترل و محدود گرديد. امام که به هيچ وجه حاضر به ترک مبارزه نبودند تصميم به مهاجرت از عراق به سمت سوريه گرفتند. اما به علت تيرگي روابط عراق و سوريه، قرار شد که از طريق کويت عازم سوريه شوند. با آنکه جهت ورود به کويت، ويزا صادر شده بود، پس از رسيدن به مرز کويت، مقامات دولت کويت دستور جلوگيري از ورود ايشان به خاک کويت را صادر کردند. امام شب را در بصره گذراندند و تصميم گرفتند به پاريس هجرت کنند. به هنگام هجرت به پاريس در پيامي به ملت ايران، دلايل اين هجرت را چنين بيان نمودند. "اکنون که من به ناچار بايد ترک جوار اميرالمؤمنين عليه السلام را نمايم و در کشورهاي اسلامي دست خود را براي خدمت به شما ملت محروم که مورد هجوم همه جانبه اجانب و وابستگان به آنان هستيد، باز نمي‌بينم و از ورود به کويت با داشتن اجازه، ممانعت نموده‌اند، به سوي فرانسه پرواز مي‌کنم. پيش من مکان معيني مطرح نيست؛ عمل به تکليف الهي مطرح است. مصالح عاليه اسلام و مسلمين مطرح است. ما و شما، امروز که نهضت اسلامي به مرتبه حساسي رسيده است، مسؤول هستيم. اسلام از ما انتظار دارد." به اين ترتيب، عصر روز 14 مهر ماه 1357، امام و همراهان به بغداد منتقل شده و روز بعد، هجرتي تاريخي را در راه رضاي خدا انجام دادند و در آنجا پس از توقفی کوتاه در پاريس در دهکده‌اي به نام «نوفل لوشاتو» اقامت کردند. اقامت ايشان در فرانسه بر خلاف تصور رژيم شاه، باعث تسريع در انقلاب شد و هر روز سيل خبرنگاران و عکاسان و ... به ديدار امام مي‌شتافتند؛ به طوري که، اين دهکده کوچک به کانون مهمترين اخبار جهان تبديل شد و پس از چند ماه منجر به پيروزي انقلاب اسلامي گرديد.