به گزارش  یزدبانو به نقل از راه دانا،‌ میزان واردات پوشاک و البسه از مدت زمان طولانی است که در کشور ایران رواج یافته و شاید بتوان سرآغاز این امر را در دوران پهلوی اول دانست.

اجباری شدن استفاده از "کلاه شاپو" و "کت وشلوار" که طرحی برای مدرنیته کردن مردم ایران به دستور کشورهای غربی برای مردان در دوران رضا شاه بود شاید یکی از بازه های زمانی تلقی شود که باعث شد تا مسئله واردات پوشاک به ایران افزایش پیدا کند.

در آن دوره تاریخی علاوه بر ارائه یک مدل برای تیپ ظاهری مردان، در رابطه با زنان نیز ممنوعیت استفاده از چادر و سر کردن کلاه و پوشیدن لباس های مشخص به عنوان قانون تصویب شد که همین علل باعث شد تا انواع لباس با مشخصاتی که دولت وقت می‌خواست به ایران وارد شود. فارغ از سود زیادی که این اقدام برای طرف های غربی و افراد دست اندرکار داشت می‌توان این دوره را به عنوان نقطع عطفی برای واردات کشور دانست.

البته در این دوره و حتی قبل از آن تولیداتی در بازار لباس و پوشاک و صنایع وابسته به آن وجود داشت ولی با روندی که در واردات به وجود امد عملا بازار تولید رو به ضعف رفت.

منافع بسیاری از افراد از آن دوره در گرو افزایش واردات قرار گرفت و این روند به انحاء مختلف تا کنون ادامه پیدا کرد.

شاید یکی از علل این موضوع پایین بودن میزان تنوع و کیفیت کالاهای داخلی باشد و از طرف دیگر بحث واردات بی رویه و حتی قاچاق کالا با حداقل قیمت منجر به ضعیف شدن بازار تولیدات شد.

در همین خصوص به سراغ برخی از تولیدکنندگان و فعالان این بازار رفته تا گلایه های آنان را به گوش مسئولان برسانیم.

محسن اسماعیلی یکی از تولیدکنندگان پوشاک در تهران به خبرنگار راه دانا گفت: تولیدی ما حدود 20 سال است که در زمینه تولید انواع پوشاک فعالیت دارد و قبل از من پدرم عهده دار کارهای مربوط به تولید لباس بود.

وی افزود: اما الان شرایط سخت شده و بازار به سمتی رفته که عملا تولید برای ما سود ندارد. ما در کارگاه های خود فقط حضور فیزیکی داریم و عملا تولید خاصی نداریم.

این تولید کننده البسه ادامه داد: با شرایط بازار فعلی به هیچ وجه سودی برای ما به دست نخواهد آمد و ما با این روش قطعا به سوی ورشکستگی خواهیم رفت. البته خیلی از همکاران ما تا این لحظه شغل خود را تغییر داده اند و به دلالی و واردات کالاها می‌پردازند.

وی در بخش دیگری از سخنانش با انتقاد بر عدم نظارت مسئولان بر روند واردات و قاجاق کالا، خاطرنشان کرد: البته مدتی است که قاچاق کالا رواج یافته است. وقتی کالای ما با هزینه های بالای تولید به عنوان مثال با قیمتی حدود45 هزار تومان در بازار عرضه می‌شود و در مقابل جنسی با قیمتی حدود 20 تومان با برند خارجی و همتراز با کالای ایرانی در بازار یافت می‌شود معلوم است که ما سودی کسب نخواهیم کردو اساسا شتریان رغبتی برای خرید کالای ما ندارند.

اسماعیلی تاکید کرد: با این وضعیت در بازار پوشاک قطعا رکود بیش از پیش ادامه خواهد یافت و دولت هم علی رغم اظهاراتش برای کمک به تولیدکنندگان، هیچ اقدامی برای بهبود اوضاع انجام نداده است.

همچنین به سراغ فرد دیگری به نام حامد کامران از فروشندگان بازار بزرگ تهران رفتیم که حدود 6 سال است که در عرصه فروش روسری، شال و لباس زنانه فعالیت دارد.

وی در واکنش به سوالی درباره وضع فعلی بازار گفت: به نظر من در شرایط حاکم حرف زدن از تولید و کمک به توسعه بازار ریسک بزرگ و امری نشدنی است.

این تولید کننده البسه زنانه، اضافه کرد:  درست است که همه اجناس ایرانی دارای کیفیت بالا و عالی نیست اما به نظر من قاچاق کالا و پایین بودن تعرفه واردات نقش عمده ای را در زمینه رکود بازار فعلی دارد.

راه برای وارد کردن کالای خارجی باز است و با پرداخت 10 دلار می‌توان جنس خارجی و قاچاق را در هرجای ایران دریافت کرد و به همین دلیل خیلی از فعالان این بازار قصد دارند دست به واردکنندگی و دلالی بزنند.

وی تاکید کرد: ما در حال حاضر امنیت شغلی و اقتصادی نداریم و وضع رو به روز بدتر از قبل می‌شود.
البته در مقابل برخی از مشتریان دلیل روی آوردن به جنس خارجی را کاهش کیفیت و بالا بودن قیمت ان ها عنوان کرده اند و نسبت به این امر ناراضی هم بودند.

به هر حال باید توجه داشت که میزان رشد و پویایی بازار اقتصادی در گرو گردش سرمایه و میزان صادرات است. به نطر می‌آید دولت محترم باید نسبت به واردات بی رویه برخی از کالا حساسیت ویژه ای داشته باشد و پبا اعطای کمک های لازم تولید کنندگان را تشویق به فعالیت بیشتر کرده و در نتیجه بازار را از رکود فعلی خارج کند.

ایران در زمینه منسوجات، البته و پوشاک متنوع دارای ذوق، سلیقه و ظرفیت بالایی است و با کمی دقت در سیاست گذاری ها به راحتی می‌توان این بخش را فعال کرد.