به گزارش یزدبانو به نقل از ایسنا، دکتر امیر مسعود امیرمظاهری اظهار داشت: یکی از مشکلات این است که فرد میانجی نقش خود را به درستی ایفا نمی‌کند. او زمانی موفق می‌شود که اطلاعات کافی از شرایط خانوادگی زوج دچار اختلاف داشته باشد. بسیاری مواقع افرادی که قصد پادرمیانی دارند اطلاعات کافی ندارند و براساس گفته‌های زن یا مرد، دچار قضاوت می‌شوند. از سوی دیگر ممکن است یکی از زوجین بی‌طرفی میانجی را زیر سوال ببرد و به او اعتماد نکند.

وی تمایل زوجین برای حل مشکلاتشان از طریق یک میانجی را عامل مهمی در برطرف شدن اختلافات زناشویی برشمرد و گفت: ممکن است یک یا هر دو زوج تمایلی برای اطلاع نزدیکانشان از مسائل و مشکلاتشان نداشته و دوست نداشته باشند تصویری نامناسب از خود یا همسرشان ارائه دهند بنابراین به هیچ وجه اطلاعات مربوط به زندگی مشترک خود را فاش نمی‌کنند. در چنین شرایطی مشورت با یک مشاور می‌تواند به زوجین کمک کند.

این روانشناس تصریح کرد: اختلافات در ابتدا با تعامل و گفت‌وگو بهتر است حل شود. یکی از ویژگی‌هایی که خانواده‌ها در فرایند اجتماعی شدن باید به فرزندانشان بیاموزند، خودداری از انباشته شدن مسائل و مشکلات است لذا باید اختلافات را صمیمانه با یکدیگر مطرح کنند و در جهت حل آن بکوشند.

وی اضافه کرد: برخی زوجین پس از سال‌ها زندگی مشترک به خاطر یک اتفاق ساده دچار اختلاف شدید و از هم جدا می‌شوند، این وضعیت نشان‌دهنده انباشته شدن احساسات منفی و حرف‌های ناگفته است.

مظاهری با اشاره به تنش در زندگی شهری و صنعتی گفت: در دنیای مدرن اختلافات و درگیری‌ها در خانواده‌ها بیشتر شده است چون نوع فضای اجتماعی تنش‌ساز است. نوع ارتباطات اجتماعی در این فضا مبتنی بر قوانین و مقررات و روابط رسمی است در حالی که در نظام‌های قبل روابط، طبیعی، صمیمانه و غیررسمی بود که افراد را به هم پیوند می‌داد و بالاترین درجه حمایت اجتماعی و احساس تعلق را در بین کنشگران اجتماعی پدید می‌آورد. در چنین ساخت اجتماعی به علت وجود مشابهت بین خانواده‌ها و زوجین، تفاوت اجتماعی چندان زیاد نبود.

وی افزود: در این فضا به علت وجود پیوندهای خویشاوندی، روحی و عاطفی، اختلافات به حداقل می‌رسید و حمایت اجتماعی اجازه توسعه اختلافات را نمی‌داد و زوجین با لباس سفید به خانه شوهر می‌رفتند و با لباس سفید از آن خارج می‌شدند و کمتر شاهد طلاق یا درگیری فیزیکی بین زن و مرد و اعضای خانواده بودیم.

این روانشناس با اشاره به ویژگی‌های ساخت اجتماعی مدرن گفت: در این جوامع تنش افزایش یافته، پیوندهای اجتماعی خویشاوندی تضعیف شده و نوعی فردگرایی درون خانواده‌ها گسترش یافته است و خواسته‌های فردی و مادی‌گرایی افزایش می‌یابد. این نیازها در خیلی مواقع شاخص مقایسه اجتماعی شدن است و ممکن است اختلافات در ساخت روابط خانوادگی را بیشتر ‌کند. در این شرایط مکانیزمهای حمایت‌های اجتماعی که موجب پیوند افراد می‌شد، نقش خود را ایفا نمی‌کند. در چنین وضعیتی تنش و درگیری بین زوجین به وجود می‌آید. نقش اطرافیان که در ساخت اجتماعی به عنوان مرجع حل اختلافات مورد پذیرش بود، در ساخت اجتماعی جدید تغییر می‌کند.

امیر مظاهری در پایان گفت: خانواده‌ها از حالت گسترده به هسته‌ای تغییر وضعیت یافته است اما در جامعه ایران شکل و ظاهر خانواده‌ها عوض شده و هنوز روح خانواده گسترده حکمفرماست و این وضعیت موجب ایجاد نوعی پارادوکس شده است.