به گزارش یزدبانو؛ گالیا توانگر در یادداشتی به نقد فیلم سینمایی سارا و آیدا ساخته مازیار میری از سری فیلم های سینمایی راه یافته به جشنواره فیلم فجر پرداخته است.

 
بازیگران این فیلم :غزل شاکری،مصطفی زمانی،پگاه آهنگرانی،سعید چنگیزیان،شیرین یزدان بخش.
کارگردان:مازیار میری
فیلمنامه: امیرعربی
مجری طرح: همایون اسعدیان
محصول:1365
خلاصه فیلم: سارا و آیدا دوستان صمیمی هستند که آبروی یکی از آنها به خطر افتاده و حالا باید به کمک هم شرایط را به حالت عادی بازگردانند، اما این دو دوست تا کجا پای یکدیگر می‌ایستند؟

نقد فیلم: فیلم سینمایی "سارا و آیدا"هفتمین فیلم سینمایی مازیارمیری است که در سال ۱۳۹۵ ساخته شده است.این فیلم دومین همکاری سینمایی مازیار میری با همایون اسعدیان درمقام تهیه کننده است که هر دو درفیلم سعادت‌آباد با هم همکاری داشته اند وسومین همکاری میری با امیرعربی درمقام فیلمنامه نویس، پس از مجموعه تلویزیونی گاو صندوق و فیلم سینمایی سعادت آباد است.

مازیار میری کارگردان سینما و تلویزیون همان سازنده فیلم "حوض نقاشی" است که در سال 91 آن را به تهیه کنندگی منوچهر محمدی ساخت و توانست جوایز متعددی از جشنواره‌های داخلی و خارجی را از آن خود سازد.میری پس از چهار سال با فیلم جدید خود " سارا وآیدا" باز گشته است،هر چند در مورد  اینکه توانسته باشد همان موفقیت چهار سال پیش  خود را در "حوض نقاشی"  تکرار کند،باید با دید تردید نگریست.

فیلم "سارا وآیدا" گویی از گره داستانی فیلم های اصغر فرهادی بی بهره نبوده است.درسکانسی سعید(مصطفی زمانی) از بلندای ساختمانی نیمه کاره رو به سارا(غزل شاکری) کرده و می گوید:«شهر پراز گرگ است وهر کسی دستش در جیب دیگری ست.» اشاره به اینکه جامعه کاملا رو به انحطاط اخلاقی ست.درپس توصیف این جامعه سراسر ناامن،درست مثل آنچه که بر قهرمانان فیلم "جدایی نادر از سیمیمن " و یا حتی آنچه که در"درباره الی" شاهدش بودیم،در"سارا وآیدا" نیز قهرمان اصلی (سارا) بین آنچه در جامعه جاری ست و وجدان بیدار خود در مسیر راست گویی و دروغ پردازی در می ماند، با این تفاوت که در اصغر فرهادی فضای کتمان حقیقت تا به آخر پیش رفته،اما در"سارا و آیدا" میری    می کوشد که قهرمان را به دامن حقیقت گویی در اندازد و پنجره ای رو به جامعه سراسر تیره بگشاید.اگر چه این نتیجه گیری چنانچه با گره گشایی و هوشمندی خاصی توامان می شد،بسی زیبا می نمود و کمی از تلخی جامعه سراسر تیره  فرهادی می کاست و نمود آن می شد که خیلی ازروشنی ها هنوز در بستر جامعه به حیات خویش ادامه می دهند،اما متاسفانه گره گشایی "سارا وآیدا" به نازلترین شکل ممکن صورت می پذیرد،آنچنان که تماشاچی در ده دقیقه پایانی فیلم از شنیدن دیالوگ های به شدت مصنوعی نامزد سارا(سعید چنگیزیان) ونیز بازی بسیار ضعیف وی،بر روی صندلی اش به دامن قهقهه درمی افتد!

درهنگام خروج از زبان تعدادی جوان مشتاق سینما به وضوح شنیدم که گویی بازیگر نقش نامزد سارا در سکانس های منتهی به پایان فیلم ورقه دیالوگ هایش را روبرویش قرار داده و به روخوانی می پردازد! از این منظر در همین پایان بندی، بزرگترین لطمات به اثر زده شده است.دیالوگ نامزد سارا در آن بخشی که  بر کتمان حقیقت از سوی سارا و بسته شدن پرونده اختلاس از شرکت تاکید می ورزد و سوال نابه جایی که در دل دیالوگ گنجانده شده، مبنی براینکه بعد از بسته شدن پرونده مسافرت کجا برویم؟! حال آنکه در این معرکه دوست سارا"آیدا" جانش را از دست داده،به یکی از نازلترین دیالوگ ها تبدیل شده است.با این اوصاف فیلم تا لحظه مرگ آیدا قابل قبول تر به نظر می رسد و ریتم نسبتا خوبی را دنبال می کند،اما از لحظه مرگ آیدا(پگاه آهنگرانی) به ناگاه شیرازه فیلم ازهم می پاشد.

نکته دیگری که در اغلب فیلم های جشنواره امسال به چشم می آید،این است که مقوله اسباب کشی در تار و پود برخی فیلم ها نظیر فیلم "اسرافیل" و همین فیلم "سارا و آیدا" گنجانده شده است.این اسباب کشی می تواند طعنه ای به گذر جامعه ایرانی از سنت ها به سمت مدرنیته باشد.گاه نیز مدرنیته زدگی به حد غلوآمیزی در قالب دیالوگ ها و یا نمایش نزدیکی دو دوست(زن و مرد) همخانه به وضوح نمایش داده شده است.اگر چه ممکن است همه این موارد در تار و پود جامعه فعلی مصادیقی داشته باشند،اما هنوز هم اینگونه نیست که این سبک زندگی به صورت کاملا آشکار و بی پرده در دل جامعه جریان پیدا کند و سبک زندگی غالب به حساب آید.کاش این اسباب کشی سرانجام به ساکن شدن درخانه امن تعادل و حقیقت بیانجامد.

به هر جهت میری تلاش خود را در"سارا وآیدا" داشته که به معضل اختلاس از دیدی نو بنگرد.با این حال نمی توان انتظار داشت مخاطب همچون چهار سال پیش که در برابر "حوض نقاشی" به احترام و تحسین تمام قد ایستاد،برای"سارا وآیدا" نیز تمام قد بایستد!
 

انتهای پیام/ غ