به گزارش یزدبانو، 

رژیم ستم شاهی درشهریورسال 1357 آخرین نفس های خود را می کشید و طلیعه آزادی امت مسلمان ایران کم کم آثارخود را نشان می داد؛ وقتی دولت جمشید آموزگارهم که از نخستین روزهای زمامداری سیاست تحمیق مردم را پیش گرفته بود تا با این ترفند بحرانها را پشت سربگذارد و رژیم را حفظ کند نتوانست در برابر امواج خروشان انقلاب مقاومت کند .

تظاهرات مردم روز به روزگسترش یافته، مراکزفساد مورد هجوم قرار می گرفت واعتراضات علنی تر می شد تا اینکه سرانجام به دنبال شکست کابینه آموزگار به علت ناتوانی دولت در پاسخگویی به استیضاح نمایندگان مجلس فرمایشی شورای ملی در خصوص حادثه سینما رکس آبادان پس از یکسال در چهارم شهریور57 مجبوربه استعفاء شد.

در این حال شریف امامی از رجال وابسته رژیم به قصد کنترل اوضاع مأمور تشکیل کابینه شد که این تغییرات نقشه شاه و آمریکا برای کاهش خشم و نفرت عمومی بود.

شریف امامی برنامه اش را آشتی ملی و احترام به روحانیت قرار داد و با آزادی 237 نفراز زندانیان سیاسی و تعطیلی مراکز فساد خواست ازخود یک چهره مردمی بسازد که کارساز نشد و همان روز مصادف با شهادت مولای متقیان علی (ع) تظاهرات خونین مردم ادامه یافت.

در ششم شهریور، امام خطاب به امت مسلمان ایران پیامی منتشرکرد و نسبت به حیله های دشمنان اسلام اعلام خطرنمود : «دراین موقع حساس تاریخ ایران، شاه بوسیله کارشناسان خود دست به توطئه خطرناکی زده است که با اندکی سستی وتغافل، ملت ایران باید از به دست آوردن آزادی واستقلال وحقوق بشر مأیوس شود و خود را برای همه نوع اختناق و شکنجه و قتل و غارت مهیا کند و اسلام باید از احکام نورانی خود چشم بپوشد...»

سیزدهم شهریور57 مصادف با عید سعید فطرمردم در خمین، تهران، قم، کرج، ایلام و دیگرشهرها بعد ازنمازحرکت کرده برضد رژیم شعارسردادند که بزرگترین این حرکتها درتهران با شرکت نزدیک به یک میلیون نفر، روزنه امید پیروزی را در نهضت اسلامی پدیدار کرد.

امام خمینی(ره) دربخشی ازپیام خود به امت فرمودند :« ...کوشش دراین راه از اعظم عبادات است و فدایی دادن در آن راه سیره انبیای عظام خصوصا نبی اکرم اسلام و وصی بزرگ او امیرمؤمنان است .ملت عظیم الشأن ایران نهضت خود را ادامه دهید وهرگزسستی به خود راه ندهید که نمی دهید مطمئن باشید به امید خدا پیروزی وسرفرازی نزدیک است.»

امام در این اعلامیه ارتشیان را برادران خود خواند، و خواستاراحترام بیشتر به آنان شدند و فرمودند : ای سربازان غیور که برای وطن و کشورخود فداکاری می کنید به پا خیزید. ذلت و اسارت بس است . پیوند خود را با ملت عزیز استوارتر کنید.

تظاهررات این روز زمینه را برای تظاهرات 16 شهریور فراهم کرد و در این روز اعلام شد که صبح روز بعد در میدان و خیابان ژاله تجمع صورت خواهد گرفت.

در اولین ساعات جمعه 17شهریور در حالی که ارتشبد غلامعلی اویسی از رادیو تهران و حومه اعلام حکومت نظامی کرد که مردم تهران بدون اطلاع از حکومت نظامی پیش ازساعت 6 و پس از ادای نماز صبح از خانه ها بیرون آمده بودند و جمیت ناگهان با دیدن تانکها و زره پوشهای نظامی و مأموران مسلح غافلگیر شدند ولی بدون اعتنا به حرکت خود ادامه دادند .

فریادهای کوبنده انقلابی از هرطرف بگوش می رسید، مأموران پس از چند اخطار جمعیت تظاهرکننده را ناجوانمردانه از زمین وهوا هدف رگبار مسلسل قرار دادند؛ فریاد الله اکبر و لااله الاالله بلند بود و جمعیت هراسان به دنبال مأمنی می گشت. درحالی که عده ای براثر رگبار مسلسل ها روی زمین میخکوب شده و قدرت حرکت نداشتند.

ضجه و گلوله به هم آمیخته بود و بوی خون و باروت به مشام می رسید، نزدیک ظهر میدان ژاله در سکوت فررفته و آنچه به چشم می خورد بدن شهدای اطراف میدان و زمین گلگون از خون بود.

رژیم متزلزل تعداد شهدای این نبرد نابرابر را 58 نفر و مجروحان را 205 نفراعلام و تجمع مردمی را نقشه خارجی قلمداد کرد.

تعداد دقیق شهدای میدان ژاله هرگز مشخص نشد لیکن آنچه قطعی است این رقم ازچهار هزار نفر افزون بود.

امام در فردای 17 شهریور در پیامی ضمن همدردی، کشتار وحشیانه را محکوم کردند و دولت آشتی ملی را غیر قانونی وتحمیلی خواندند.

دربخشی ازاین این پیام آمده است :  شما ای ملت محترم ایران که تصمیم گرفته اید خود را از شر رژیم شاه خلاص گردانید و در رفراندومی که در سوم و چهارم شوال در برابر ناظران جهان انجام دادید، به دنیا نشان دادید که رژیم شاه جایی برای خود در ایران ندارد ...17 شهریور مکرر عاشورا و میدان شهدا مکرر کربلا و شهدای ما مکرر شهدای کربلا و مخالفان ما مکرر یزید و وابستگان او هستند.