به گزارش یزدبانو؛ به نقل از کُردتودی، از گذشته های دور تاکنون در ذهنمان نقش بسته که معلمی شغل انبیاست و معلم هدایتگر راهیست پُر از ثواب، که از شمع وجودش برای تعلیم و تربیت انسان ها از همان دوران کودکی، روشنایی می بخشد.

از کودکی فقط 7 سال را در خانه و خانواده گذراندیم و پایمان به مکانی دیگر باز شد مکانی که در آن فرشته های مهربان دست ما را به گرمی فشردند و دلسوزانه به تعلیم و تربیت ما مشغول شدند.

از دوران ابتدایی تحصیل بخاطر دارم که همواره در خیالبافی ها و رویاهایم، خود را همچون معلمم تصور می کردم، و الگوی آینده ام در تصویر فرشته مهربان شکل گرفته بود.

همیشه خاطره معلم کلاس اول ابتدایی در ذهنم مانده است که وقتی قلم در دستم نمی چرخید که آی با کلاه را بنویسم و شاید به عنوان سخت ترین مقطع درسی در طول دوران تحصیلم در ذهنم مانده؛ با دستان گرمش دستم را می گرفت و قلم را می چرخانید که نوشتن را و چگونه قلم در دست گرفتن را یاد بگیرم.

سوم ابتدایی که بودم یکی از همکلاسی هایم پدرش وضع مالی خوبی داشت و او را به کلاس نقاشی فرستاده بود، خیلی خوب نقاشی می کشید و نقاشی هایش با همه ما مخصوصا نقاشی من خیلی فرق داشت؛ همیشه غصه می خوردم که چرا من نمی توانم مثل او نقاشی بکشم با اینکه دارم تلاش می کنم؛ اما انگار فرشته مهربان؛ خانم معلم، درد مرا فهمیده بود بی آنکه لب بگشایم، نمی گذاشت به قول امروزی ها کم بیارم و همیشه نمره 20 سهم نقاشی های من بود مثل نقاشی های همکلاسی مرفه ام. آری الان فکر می کنم ، خانم معلم روح لطیف و شکننده مرا می دید.

پس حق دارم از آنها به فرشته مهربانی یاد کنم. این فرشته ها مدرسه را به بهشت تبدیل کرده بودند، یادم هست وقتی یک مقطع را تمام می کردیم و 3 ماه تابستان شروع می شد، فقط به عشق دیدن معلم مقطع پایین تر روز اول را به مدرسه می آمدیم.

اما الان دلم به درد آمده است؛ وقتی از گوشه و کنار خبرهای ناگوار می شنوم اخباری از معلمان کشورم، معلمانی که فرسنگ ها با فرشته های مهربان دوران من فاصله دارند.

فیلم دردناکی که از تنبیه بدنی دانش آموز توسط معلم در یکی از شهرستان ها گرفته شده بود و چند وقت پپیش از اخبار شبانگاهی پخش شد واقعا دلم را به درد آورد؛ مدرسه ای که  از آن به مدرسه رزمی کاران تعبیر شده بود و پسر بچه ای که زیر مشت و لگدهای رزمی کارانه این معلم فریاد میزد.

یا دانش آموز 9 ساله در زاهدان که با شیلنگ کپسول گاز توسط معلمش مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود تا حدی که رگ دستش پاره می شود و کارش به اتاق عمل کشیده می شود.

فیلم تاسف بار دیگری که در شبکه های اجتماعی دست به دست می چرخد و رفتار به دور از انسانیت معلمی را نشان می دهد که نه تنها دو دانش آموز را زیر شلاق سیلی هایش زجر می دهد آن دو را هم به جان هم می اندازد و از این صحنه لذت می برد؛ کاری که اسلام حتی در مورد حیوانات هم آن را نهی کرده است که هیچگاه دو حیوان را برای سرگرمی و تفریح خودتان به جان هم نیندازید.

دانش آموز سوم ابتدایی که ناراحتی قلبی داشته است و فقط بخاطر درخواست پاک کن از کنار دستیش، معلم به جای حساس بدنش لگد می زند و او را راهی بیمارستان می کند.

و از همه این اتفاقات تاسف بارتر، جریانی بود که اوایل سال گذشته در یک مدرسه ابتدایی پسرانه در تهران اتفاق افتاد. ناظم مدرسه به دانش آموزان کم سن و سال تر تجاوز می کرد. و این موضوع زمانی برملا شد که ناظم در مدت دوسال به 6 نفر از این دانش آموزان تجاوز کرده بود.

البته شاید گوشه ای از این موضوعات رسانه ای شده و پیگیرنی قانونی شوند اما ضربات بزرگی که بر روح و روان این دانش آموزان وارد می شود را چگونه می توان جبران کرد؟!

آیا غیر از این است که خانواده ها فرزندانشان را به مدرسه می فرستند تا از نظر تربیتی و علمی رشد کنند و با تکیه بر اعتماد معلمان و مسئولین مدرسه، فرزندانشان را به آنها می سپارند؟؟

معلمانی که زمانی به فرشته های مهربان از آنها یاد می کردیم اکنون اخلاق از فرهنگ برخی از آنها رخت بر بسته است و به راحتی کرامت و شخصیت انسانی دانش آموزان را زیر پا له می کنند.

همان اندازه که تصاویر مهربانی ها و رفتارهای صحیح معلمان تا سال ها بعد در ذهن بچه ها می ماند، رفتارهای ناسالم و برخوردهای خشن و غیر انسانی و البته بسیار پُررنگ تر در روح و روان آنها نقش می بندد.  و در نهایت همین دانش آموزان که دست پرورده این معلمان و خشونت های آنان هستند جامعه ای را می سازند پر از عقده و رفتارهای نادرست که مقصر اصلی آن همین معلمانی هستند که نه تنها شایسته لقب فرشته مهربان نبوده بلکه شایسته لقب انسانیت نیز نیستند.

این نوع خشونت ها در مدارس که توسط معلمان و مسئولین علیه دانش آموزان صورت می گیرد در دو سال اخیر شدت بیشتری گرفته است و هر چند وقت اخبار دردناکی از تنبیه بدنی دانش آموزان به گوش می رسد؛ اما متاسفانه مسئولین مربوطه چندان دلشان به درد نمی آید و تکانی به خود نمی دهند تا ریشه اعمال غیر انسانی را در مدارس بخشکانند.

ای کاش مسئولین برای استخدام و گزینش معلمان به جای طی کردن صدها فیلتر و آزمون بی هدف، کمی هم به سلامت روان و انسان بودن معلمان توجه می کردند تا بهترین ها وارد این شغل مقدس شوند و کمتر شاهد این گونه آسیب ها در مدارس باشیم.

انتهای پیام/ش